-สมัยเด็กๆ ผมมีความสามารถติดตัว อย่างเดียว คือ วาดรูปสวย แค่นั้นจริงๆนะ
-ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร ไม่มีความฝันวัยเด็ก ว่าอยากเป็น หมอ นักบิน ฯลฯ เหมือนเด็กทั่วๆไป
-มีแต่ค่านิยม ที่ญาติข้างพ่อ จบ หมอ กับ วิศวะ ซะเยอะ ผมเลยคิดว่า เป็นวิศวะคงดี... (ตอน ป.5)
-พอเรียนมัธยม ผมเรียนห่วยบรม โดยเฉพาะคำนวน จนคิดว่าหัวไปไม่ถึงวิศวะ แน่ๆ
-พอ ม.3 ได้รู้จักสายอาชีพ "สถาปนิก" ซึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย ตอนนั้นรู้แค่ว่าคือ สายอาชีพออกแบบ
สร้างอาคารต่างๆ คำนวนไม่มากเท่าวิศวะ มีการวาดภาพเยอะ เลยคิดว่า อันนี้แล้วกัน..
-ผมตั้งหน้าตั้งตา มุ่งไปที่การเรียน คณะสถาปัตย์ สักที่ ที่ไหนก็ได้ อยู่ 4 ปี เต็ม จนสอบติด สถาปัตย์ แห่งหนึ่งผ่าน Admission
-ผมเรียน ปี 1 ผ่านไปได้เกรด 3 กว่า แต่รู้ในใจว่าไม่ใช่ตัวเอง เพราะค่อนข้างทรมานเวลาจะต้องออกแบบงานออกมาสักชิ้นนึง
มันคิดไม่ออก ใช้เวลาคิดนานมาก เหมือนต้องเค้นอะไรออกมาจากสมองซักอย่างนึง รู้สึกแย่มาก (จะซิ่วแต่ที่บ้านไม่ยอม)
-ผมฝืน เรียนมาเรื่อยๆ เพราะคิดแค่ว่า "กลัวเสียเวลา" คิดจะซิ่ว 3 เวลาหลังอาหาร เถียงกับที่บ้าน เถียงกับตัวเอง เรื่องซิ่วบ่อยมาก
-เกรดผมเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ (จนปี 5 GPAX เหลือ 2.5) สายวิชา Design ได้เกรดแย่มาก (D-C+) มี B กับ A แค่ 2 จาก 8 ตัว
แต่ในสายวิชาประเภท "ท่องจำ" กลับเป็นตัวฉุดเกรดเอาไว้ ผมมักจะได้ B+ A ในวิชา โครงสร้าง เสมอ
-ตอนนี้ ผลของการเรียนในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน ออกฤทธิ์แล้ว... ผมเรียนเกินหลักสูตรมา 2 ปีแล้ว (รวม 7ปี แล้ว)
ผมติด Design 2 ตัวสุดท้าย สายอาชีพนี้ต้องการ Inspiration เพื่อการออกแบบ ในการเรียนตลอดเวลา ผมหมดมันไปนานแล้ว
การออกแบบของผมแห้งแล้งมาก ผมมักจะเบื่อหน่ายทุกครั้งที่ต้องจับปากกา เพื่อ ตวัดเส้นสาย คิดงานออกมาซักอย่างนึง
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองแค่วาดรูปสวย แต่ผมไม่มีความ Creative เลย รู้สึกแย่มากที่ ไม่รู้ตัวเอง จนเดินทางผิดมานานขนาดนี้
เคยฝืนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบมากๆ จนจบการศึกษา/ไม่จบ เลิกเรียน กันไหมครับ
-ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร ไม่มีความฝันวัยเด็ก ว่าอยากเป็น หมอ นักบิน ฯลฯ เหมือนเด็กทั่วๆไป
-มีแต่ค่านิยม ที่ญาติข้างพ่อ จบ หมอ กับ วิศวะ ซะเยอะ ผมเลยคิดว่า เป็นวิศวะคงดี... (ตอน ป.5)
-พอเรียนมัธยม ผมเรียนห่วยบรม โดยเฉพาะคำนวน จนคิดว่าหัวไปไม่ถึงวิศวะ แน่ๆ
-พอ ม.3 ได้รู้จักสายอาชีพ "สถาปนิก" ซึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย ตอนนั้นรู้แค่ว่าคือ สายอาชีพออกแบบ
สร้างอาคารต่างๆ คำนวนไม่มากเท่าวิศวะ มีการวาดภาพเยอะ เลยคิดว่า อันนี้แล้วกัน..
-ผมตั้งหน้าตั้งตา มุ่งไปที่การเรียน คณะสถาปัตย์ สักที่ ที่ไหนก็ได้ อยู่ 4 ปี เต็ม จนสอบติด สถาปัตย์ แห่งหนึ่งผ่าน Admission
-ผมเรียน ปี 1 ผ่านไปได้เกรด 3 กว่า แต่รู้ในใจว่าไม่ใช่ตัวเอง เพราะค่อนข้างทรมานเวลาจะต้องออกแบบงานออกมาสักชิ้นนึง
มันคิดไม่ออก ใช้เวลาคิดนานมาก เหมือนต้องเค้นอะไรออกมาจากสมองซักอย่างนึง รู้สึกแย่มาก (จะซิ่วแต่ที่บ้านไม่ยอม)
-ผมฝืน เรียนมาเรื่อยๆ เพราะคิดแค่ว่า "กลัวเสียเวลา" คิดจะซิ่ว 3 เวลาหลังอาหาร เถียงกับที่บ้าน เถียงกับตัวเอง เรื่องซิ่วบ่อยมาก
-เกรดผมเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ (จนปี 5 GPAX เหลือ 2.5) สายวิชา Design ได้เกรดแย่มาก (D-C+) มี B กับ A แค่ 2 จาก 8 ตัว
แต่ในสายวิชาประเภท "ท่องจำ" กลับเป็นตัวฉุดเกรดเอาไว้ ผมมักจะได้ B+ A ในวิชา โครงสร้าง เสมอ
-ตอนนี้ ผลของการเรียนในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน ออกฤทธิ์แล้ว... ผมเรียนเกินหลักสูตรมา 2 ปีแล้ว (รวม 7ปี แล้ว)
ผมติด Design 2 ตัวสุดท้าย สายอาชีพนี้ต้องการ Inspiration เพื่อการออกแบบ ในการเรียนตลอดเวลา ผมหมดมันไปนานแล้ว
การออกแบบของผมแห้งแล้งมาก ผมมักจะเบื่อหน่ายทุกครั้งที่ต้องจับปากกา เพื่อ ตวัดเส้นสาย คิดงานออกมาซักอย่างนึง
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองแค่วาดรูปสวย แต่ผมไม่มีความ Creative เลย รู้สึกแย่มากที่ ไม่รู้ตัวเอง จนเดินทางผิดมานานขนาดนี้