ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดอย่างไร กับความรู้สึกของเราตอนนี้ เสียใจ เศร้าใจ ผิดหวัง สับสน หรือเราเยอะเกินไป
เรื่องมีอยู่ว่าเราเลี้ยงลูกคนเดียว อยู่บ้านกะลูกสาวเรา 2 ขวบ 8 เดือน แล้วก็แม่เรา ซึ่งมาอยู่เลี้ยงหลานให้เราในตอนที่เราทำงาน
เราเป็นมนุษย์ออฟฟิศ หยุดวันอาทิตย์วันเดียว และนักขัตฤกษ์ เราติดลูกเรามาก อยากเลิกงานเร็วๆ เพื่อกลับมาหาเค้า
แต่เมื่อวานตอนเย็น แม่บอกว่าน้องชายคนเล็กอยากพาไป ตจว.เพื่อไปหาน้องชายอีกคนของเรา คนนี้ทำงานอยู่ ตจว.มีลูกสาวกำลังหัดเดิน
แม่เราก็เลยอยากไปและจะพาลูกเราไปด้วย
จริงๆแล้วอยากไม่อยากให้ลูกเราไป แต่ถ้าไม่ไห้ไปลูกสาวเราก็ไม่มีใครเลี้ยง เพราะเราลางานไม่ได้ก็เลยให้ไป
บอกเราว่าจะไปแค่ สอง สามวัน บอกเราวันพฤหัส วันเสาร์ตอนเย็นไปแวะนอนบ้านพี่สาวเราก่อน เราก็โอเคนะ ยาย ป้า น้า หลาน ได้เจอกัน
แต่สิ่งที่เราเห็นผ่านเฟส คือ น้องชาย ดื่มจนเมา ลูกสาวเราตอน ตี 3 ย้ำว่า ตีสาม อ้างกะเราว่าลูกเราไม่ยอมนอนเอง อยากเล่นกะน้า กะป้า
เราไม่พอใจนะ เด็กต้องนอนเร็วอ่ะและอีกอย่างพรุ่งนี้เดินทางไกลด้วย จะเก้าโมงแล้วโทรว่าได้ความว่ายังไม่ตื่น แสดงลูกสาวยังไม่ได้กินข้าวเช้า ฮืมโมโหในใจ
วันนี้เดินทางจริงๆ โทรหาไม่มีใครรับสาย เราเป็นห่วงลูกเรา ไม่รู้เป็นไงมั่ง เพราะลูกเราเค้าจะเมารถ ทั้งวันเรากังวล เป็นห่วงลูก
ตอนประมาณทุ่มนึงโทรหาน้องชายคนที่อยู่ตจว. ถึงรู้ว่าถึงแล้ว เราขอคุยกะแม่ ถึงรู้ว่าทั้งวันลูกเราไม่ได้กินอะไรเลย เมารถ อ้วก กินอะไรไม่ได้ นอนอย่างเดียวตลอดทาง
เราสงสารลูกเรามาก พอเราถามว่าจะกลับกันวันใหน บอกว่าอาทิตย์หน้าเรางี้อึ้งเลย พอเราถามว่าใหนบอกว่าจะไปแค่ไม่กี่วัน
ถ้ารู้จะไปเป็นอาทิตย์ไม่ให้ไปหรอก เค้าว่าลูกเราเดินทางเหนื่อยอยากให้พักหลายวัน เลยก็เลยบอกทีหลังก็บอกตรงๆ ว่าจะไปกี่วัน
กลับวันไหน แม่เราก็เลยว่า งั้นกูกลับพรุ่งนี้ก็ได้ แล้วที่นี้ก็ไม่คุยกะเราเลยแล้วก็ไม่ให้คนอื่นคุยกะเราด้วย
เค้าไม่วางสายเรานะ แล้วไปว่าลูกเราให้เราได้ยินว่า "ต่อไปนี้ไม่ต้องไปใหนเลยนะ แม่ไม่ไห้มา ใครไม่ต้องไปคุยกะมันนะ แม่มันน่ะ"
คือแบบยังไงอ่ะ เราผิดมากหรอ แล้วแบบอึ้ง บอกไม่ถูก งง อ่ะ
แต่ความรู้ลึกมันด้านลบมากๆ อ่ะ แล้วไปลงจะลูกเราเค้าจะรู้ไหมอ่ะ
คือเราคิดถึงลูกเราอ่ะ ไม่อยากห่าง เป็นห่วง รู้แหละว่าแม่เรารักหลานมาก และตามใจมากด้วย
เรารู้แหละว่าเรากะแม่เราไม่ลงรอยกันแต่ไหนแต่ไร ไม่อยากอยู่กะเรา แต่เค้าไม่อยากห่างหลานเหมือนกันไง เลยต้องอยู่เพราะรักหลาน
แต่แบบยังไงอ่ะ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง
เราเยอะไปเหรอ เราเอาแต่ใจเหรอ หรือยังไงอ่ะ
...ระบาย สับสน งง ไม่เข้าใจ ตัวเอง เราเรื่องมากไปหรือเปล่า
เรื่องมีอยู่ว่าเราเลี้ยงลูกคนเดียว อยู่บ้านกะลูกสาวเรา 2 ขวบ 8 เดือน แล้วก็แม่เรา ซึ่งมาอยู่เลี้ยงหลานให้เราในตอนที่เราทำงาน
เราเป็นมนุษย์ออฟฟิศ หยุดวันอาทิตย์วันเดียว และนักขัตฤกษ์ เราติดลูกเรามาก อยากเลิกงานเร็วๆ เพื่อกลับมาหาเค้า
แต่เมื่อวานตอนเย็น แม่บอกว่าน้องชายคนเล็กอยากพาไป ตจว.เพื่อไปหาน้องชายอีกคนของเรา คนนี้ทำงานอยู่ ตจว.มีลูกสาวกำลังหัดเดิน
แม่เราก็เลยอยากไปและจะพาลูกเราไปด้วย
จริงๆแล้วอยากไม่อยากให้ลูกเราไป แต่ถ้าไม่ไห้ไปลูกสาวเราก็ไม่มีใครเลี้ยง เพราะเราลางานไม่ได้ก็เลยให้ไป
บอกเราว่าจะไปแค่ สอง สามวัน บอกเราวันพฤหัส วันเสาร์ตอนเย็นไปแวะนอนบ้านพี่สาวเราก่อน เราก็โอเคนะ ยาย ป้า น้า หลาน ได้เจอกัน
แต่สิ่งที่เราเห็นผ่านเฟส คือ น้องชาย ดื่มจนเมา ลูกสาวเราตอน ตี 3 ย้ำว่า ตีสาม อ้างกะเราว่าลูกเราไม่ยอมนอนเอง อยากเล่นกะน้า กะป้า
เราไม่พอใจนะ เด็กต้องนอนเร็วอ่ะและอีกอย่างพรุ่งนี้เดินทางไกลด้วย จะเก้าโมงแล้วโทรว่าได้ความว่ายังไม่ตื่น แสดงลูกสาวยังไม่ได้กินข้าวเช้า ฮืมโมโหในใจ
วันนี้เดินทางจริงๆ โทรหาไม่มีใครรับสาย เราเป็นห่วงลูกเรา ไม่รู้เป็นไงมั่ง เพราะลูกเราเค้าจะเมารถ ทั้งวันเรากังวล เป็นห่วงลูก
ตอนประมาณทุ่มนึงโทรหาน้องชายคนที่อยู่ตจว. ถึงรู้ว่าถึงแล้ว เราขอคุยกะแม่ ถึงรู้ว่าทั้งวันลูกเราไม่ได้กินอะไรเลย เมารถ อ้วก กินอะไรไม่ได้ นอนอย่างเดียวตลอดทาง
เราสงสารลูกเรามาก พอเราถามว่าจะกลับกันวันใหน บอกว่าอาทิตย์หน้าเรางี้อึ้งเลย พอเราถามว่าใหนบอกว่าจะไปแค่ไม่กี่วัน
ถ้ารู้จะไปเป็นอาทิตย์ไม่ให้ไปหรอก เค้าว่าลูกเราเดินทางเหนื่อยอยากให้พักหลายวัน เลยก็เลยบอกทีหลังก็บอกตรงๆ ว่าจะไปกี่วัน
กลับวันไหน แม่เราก็เลยว่า งั้นกูกลับพรุ่งนี้ก็ได้ แล้วที่นี้ก็ไม่คุยกะเราเลยแล้วก็ไม่ให้คนอื่นคุยกะเราด้วย
เค้าไม่วางสายเรานะ แล้วไปว่าลูกเราให้เราได้ยินว่า "ต่อไปนี้ไม่ต้องไปใหนเลยนะ แม่ไม่ไห้มา ใครไม่ต้องไปคุยกะมันนะ แม่มันน่ะ"
คือแบบยังไงอ่ะ เราผิดมากหรอ แล้วแบบอึ้ง บอกไม่ถูก งง อ่ะ
แต่ความรู้ลึกมันด้านลบมากๆ อ่ะ แล้วไปลงจะลูกเราเค้าจะรู้ไหมอ่ะ
คือเราคิดถึงลูกเราอ่ะ ไม่อยากห่าง เป็นห่วง รู้แหละว่าแม่เรารักหลานมาก และตามใจมากด้วย
เรารู้แหละว่าเรากะแม่เราไม่ลงรอยกันแต่ไหนแต่ไร ไม่อยากอยู่กะเรา แต่เค้าไม่อยากห่างหลานเหมือนกันไง เลยต้องอยู่เพราะรักหลาน
แต่แบบยังไงอ่ะ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง
เราเยอะไปเหรอ เราเอาแต่ใจเหรอ หรือยังไงอ่ะ