ตกลงพระพทุทธเจ้ามีจริงไหม ?

คำถามง่ายๆ ทำไมเถรแก่วัดจึงไม่ตอบตรงๆ ตอบว่า มี

ก็แสดงเหตุผลง่ายๆ เช่น บัตรประชาชน สูติบัตร อะไรก็ว่าไป

นี่เล่นมายอกย้อน ย้อนถาม แถมกล่าวหาคนอยากรู้

ผมว่าไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง

ตอบ ซิครับ หลักฐานอยู่ตรงไหน ?

ง่ายๆ แค่นี้ โยกไปโยกมา

ผมคิดว่าประวัติศาสตร์กับความเชื่อควรจะแยกออกจากกัน

ความเชื่อในศาสนาก็เรื่องหนึ่ง ประวัติศาสตร์ก็อีกเรื่องหนึ่ง

อย่างโลกตะวันตก นักวิทยาศาสตร์หลายท่านก็นับถือคริสต์ศาสนา แต่ก็ทำหน้าที่นักวิทยาศาสตร์ที่ดีอยู่ได้ แม้ผลงานวิจัยจะขัดกับหลักความเชื่อ เขาก็ยังทำงานวิจัย พร้อมๆ กับรักษาความเชื่อของเขาต่อไปได้

ผมคิดว่าคนไทยเรายังไม่รู้จักแยกแยะ

เขาถามเรื่องศาสนา ก็ให้คำตอบในเชิงศาสนาและปรัชญาไป

เขาถามในส่วนของประวัติศาสตร์ ก็ให้คำตอบในเชิงประวัติศาสตร์ไป

ผมเองก็รักและเคารพในพุทธศาสนา และก็มีเรื่องราวหลายเรื่องในพุทธประวัติที่ผมสงสัย

แต่ความสงสัยเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ผมหย่อนในศรัทธาที่มีต่อพุทธศาสนา

เพราะประวัติศาสตร์มันก็เรื่องหนึ่ง ความเชื่อ ความศรัทธา มันก็เรื่องหนึ่ง

ต้องรู้จักแยกแยะและเลือกรับ

ข้อสงสัยของผมเกี่ยวกับเรื่องพุทธประวัติ เช่น

พระพุทธเจ้าหนีออกบวชตอนกลางคืนโดยมีเหตุผลเพราะเห็นเทวฑูตทั้ง 4

ผมคิดว่าเป็นเรื่องผิดวิสัยไปหน่อย

เพราะว่าหากหนีไปแล้วพระบิดาไม่พอใจ ระยะการเดินทางแค่คืนเดียว ด้วยอำนาจของกษัตริย์ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะให้บริวารไปนำตัวกลับมาขังไว้ในวังจนกว่าจะล้มเลิกความคิด  แต่นี่ปล่อยไปตั้งหลายปีถึงจะให้คนไปเชิญกลับวัง

ในส่วนนี้ผมไปอ่านเจอการวิเคราะห์ของท่าน เสฐียรพงษ์ วรรณปก ปราชญ์ราชบัณฑิตทางพุทธศาสนาของไทย

ท่านเสนอแนวคิดว่า พระพุทธเจ้าอาจออกบวชเพราะเหตุการณ์ทางการเมือง

ท่านก็ได้แสดงทรรศนะเชิงประวัติศาสตร์เอาไว้พอสังเขป ซึ่งผมจำไม่ได้

แต่ความคิดนี้สอดคล้องกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกตามที่ผมสงสัย

เพราะถ้าเป็นเช่นนี้ แน่นอนว่าพระบิดาคงไม่ออกตามหาจนกว่าปัญหานี้จะจบลง

และสมัยบวช ผมได้เรียนเพื่อสอบนักธรรมตรีด้วย ก็พบว่าเนื้อหาส่วนการออกบวชของพระพุทธเจ้านั้นมีอีกแบบหนึ่งที่ไม่ได้บรรจุในบทเรียน

ซึ่งแบบที่ว่านั้น เจ้าชายสิทธัตถะ ไม่ได้ทรงหนีไปยามค่ำคืน แต่ทรงปลงพระเกศาต่อหน้าพระญาติที่กำลังร่ำให้

ซึ่งพุทธประวัติในส่วนนี้สอดคล้องกับข้อสันนิษฐานว่า เจ้าชายสิทธัตถะทรงออกบวชด้วยเหตุแห่งการเมือง
.
.
.
เล่าให้ฟังพอสังเขปครับ ส่วนเรื่องหลักฐานการมีตัวตนของพระพุทธเจ้านั้น คุณลองสืบค้นดูครับ ผมเชื่อว่ามีอยู่เยอะแยะมากมายจนเลิกสงสัยข้อนี้ได้

ผมเองก็เคยสงสัย แต่สมัยบวชเขาเอาสารคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้มาให้ดูก็หายสงสัยครับ เพราะหลักฐานเยอะมาก เยอะกว่าหลักฐานการมีอยู่ของบรรพบุรุษของผมหลายเท่า

ลองดูตามสารคดีที่ท่านอื่นๆ ข้างบนลงเอาไว้ให้ดูครับ แล้วคุณจะทราบ

จขกท. พูดถูกนะ เกิดมาก็รู้ว่านับถือศาสนาพุทธ

ผู้คนจำนวนมาก ไม่รู้ว่า "อะไรเป็นเครื่องแสดงว่าเป็นชาวพุทธ"

เกิดมาพ่อแม่ก็แจ้งเกิดเป็นชาวพุทธ โดยเด็กไม่เคยเลือกนับถือพุทธเอง

การรู้จักสงสัย เป็นเรื่องดี .....เป็นก้าวแรกของภูมิปัญญา

ฝรั่งมันพูด "Doubt is the beginning of Wisdom"

มันสงสัยพระเจ้ามีจริงไหม มันก็ถามตอบกันด้วยเหตุผล

ไม่ใช่ อยากรู้เพื่อจะมั่นใจพระเจ้า แล้วค่อยนับถือ  

นั่นมันคนละเรื่อง อย่าเอามาพันกัน

กระทู้น่าจะใกล้วายแล้ว ขอแสดงความเห็นหน่อยละกันครับ

ผมเห็นว่า การเข้าตอบของชาวพุทธผู้หวังดีส่วนใหญ่ในกระทู้นี้ ทำให้เกิดผลตรงข้ามกับเจตนาที่เข้ามาตอบครับ .. คือ อาจมีผลด้านลบ เนื่องจาก วิธีการยกเหตุผล, ตรรกะ, วิธีสรุปผล รวมถึงความรู้ในเชิงวิชาการ-การยืนยันหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ..ที่ผมเห็นว่าด้อยอยู่มาก

ส่วนใหญ่จะตอบแบบเล่นวาทกรรม(หรือศรีธนญชัย) หรือมีการลำดับตรรกะเหตุผลแปลกๆ เช่น
- ให้ลองศึกษาธรรมะ แล้วจะรู้เอง
- มีพระธรรม แปลว่ามีเจ้าชายสิทธัตถะ
- ให้ไปหาหลักฐานมา ว่าไม่มี (อันนี้ฮา)
- อ้างอิงด้วยเนื้อหาในพระไตรปิฎก (วกวน ; พระไตรปิฎกบอกว่ามีเจ้าชายสิทธัตถะ - จขกท.สอบถามถึงหลักฐาน - ให้ย้อนไปดูในพระไตรปิฎก)
- อ้างว่ามีหลักฐาน แต่ไม่นำแสดง
ฯลฯ

ทั้งหมดนั้น ไม่เป็นการสนทนาหรือตอบคำถามในประเด็นของ จขกท.ซักเท่าไหร่  ซึ่งผมแอบกังวลอยู่ ว่าถ้าการสนทนาให้อยู่ในประเด็นหรือตรงประเด็น ยังทำกันไม่ค่อยได้ ..แล้วการดำรงอยู่ของพุทธในสังคมไทย มันจะเป็นไปในลักษณะไหน  ..จะยังสามารถดำรงอยู่ในแบบ ศาสนาแห่งเหตุผล ที่เปิดกว้าง พิสูจน์ได้ ใช้ปัญญาเป็นหลัก ฯลฯ  ได้อยู่หรือไม่