วันนี้ เห็น สี่ท่านแล้ว ที่ขอลาจากห้องราชดำเนิน ซึ่งในความคิดผม มันมีเหตุผลอยู่แค่สองอย่างคือ

1. กลัว
2. เบื่อ

พวกเราก็ใช้วิจารณญานกันเองนะครับว่า คนที่ลาโลกการเมืองอย่างห้องราชดำเนิน คนเหล่านี้เขา กลัว หรือ เบื่อ

จะมีชีวิตอยู่ในห้องราชดำเนิน มันมีแค่ 2 วิบากกรรม คือ โดน WM ยึดล๊อคอิน กับ โดนสมาชิกฟ้องหมิ่นประมาท
ผมเอง หายไปเพราะ โดน WM เตือนมาสองครั้ง และ ไม่ต้องการเสียอมยิ้ม "โบกกรัก" จึงต้องสงบปากสงบคำ
ไว้เพราะโพสต์เรื่องคสช. เรื่องรัฐบาล ทีไร เป็นโดนข้อหาผิดศีลธรรมอันดี ดังนั้น เพื่อการรักษาอมยิ้มไว้ จึงต้อง
หยุดเขียน หยุดด่า จนกว่า เรื่องผิดศีลธรรมอันดีของ WM เรื่องเดิมนี้ วันหนึ่งมันจะกลายเป็นเรื่องถูกศีลธรรมอันดี
ซึ่งคงต้องรอการยกเลิกกฏอัยการศึกก่อน

ส่วนเรื่องการจะโดนฟ้องหมิ่นประมาท มันมีวิธีง่าย ๆ ที่จะไม่ทำให้โดน คือ การไม่ทำให้คู่สนทนา หรือ บุคคลที่สาม
ที่ไม่ใช่บุคคลสาธารณะ ต้องถูกดูหมิ่น ถูกเกลียดชัง ไม่ว่าเรื่องนั้น จะเป็นการปั้นน้ำเป็นตัว เป็นความเท็จ หรือมัน
จะเป็นความจริงที่ไม่ได้เป็นเรื่องที่สาธารณะ

ถ้าพวกท่าน หลีกเลี่ยงการโพสต์เรื่องพวกนี้ได้ พวกท่านก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร จำไว้เสมอว่า โพสต์ในห้องราชดำเนิน
ไม่ใช่การเขียนไว้ที่ข้างฝาห้องน้ำ เขียนยังไง ๆ คนเขียนก็ไม่ต้องมารับผิดชอบ

ทำได้แค่นี้ ท่านก็ไม่ต้องไปกลัวอะไรถึงกับขนาด ลาขาดจากห้องราชดำเนิน

สรุป 4 ท่านข้างล่างที่ออกไปจากราชดำเนินนี่ กลัว หรือ เบื่อ ครับ