ลูกฟาดฝึกยากกว่าครับ​ เพราะอย่างน้อยต้องมีพื้นฐาน​ตีลังกา​กลับหลังให้ได้ก่อน​ จากนั้นค่อยไปฝึกฟาดลูกกลางอากาศ​

มีหลายคนที่ขึ้นม้วนฟาดเป็น​ แต่เตะวืดกลางอากาศ​  เพราะยังจับจังหวะลูกไม่ได้
และก็ส่วนใหญ่​อีกเช่นกัน​ ที่ขามักจะม้วนฟาด​กลางอากาศ​ 45° ไม่เหมือนพรชัย​ ที่ขาเค้าฉีกฟาดได้​ 90° ก็คือ​ ขาชี้ตรงขณะฟาดลูก​ แบบนี้รับยากครับ
เพราะลูกจะสูงกว่าตัวบล็อก​  และพุ่งปักลงพื้นเลย​ ไม่เหมือนฟาด​ 45° แบบนั้นลูกจะพุ่งเรียดๆ​ เน็ต​ และไปตกแถวๆท้ายคอร์ต​ โอกาสติดบล็อค​มีสูง​ เพราะลูกจะลอยต่ำเหนือเน็ตนิดหน่อย

ลูกฟาดของพรชัย​ ถ้าตั้งต่ำๆใกล้ๆเน็ตหน่อย
เวลาฟาดลง​ จะเรียกว่าลูกหักคอไก่ครับ​ โอกาสรับได้แทบเป็นศูนย์

ส่วนซันแบ็ก​  ผมไม่ชัวร์​ว่ามาเลย์​เป็นคนคิดจริงหรือเปล่า​.. แต่การขึ้นทำง่ายกว่าลูกฟาดครับ​ มันเป็นท่าเบสิคลูกฆ่า​ ของคนที่เล่นตะกร้อเลย​ จะแตกต่างตรงที่

ซันแบ๊ก​ไทยจะกระโดดฉีกขาทันที​ และใช้หลังเท้าฟาดลูก​  ตอนลง.. จะเอาเท้าลงก่อน​ ฝึกง่าย​ เล่นง่าย​ แต่พลังของลูกจะไม่แรง

ส่วนซันแบ็ก​มาเลย์​  จะฉีกขากลางอากาศ​
แล้วเอียงตัวขณะฟาด​ ตอนลง..  ทั้งแขนทั้งก้น​ จะลงพร้อมๆกัน​ ถ้าฝึกไม่เก่งพอ​ ก้นกบหักตอนลงได้ครับ

ลูกซันแบ๊ก​มาเลย์​  จะแรงพอๆกับลูกฟาดไทย​ จะเสียเปรียบตรงที่​ จะมองไม่ค่อยเห็นตัวบล็อก​ และพลิกแพลงเล่นลูกกลางอากาศ​ได้ยาก

ส่วนลูกฟาดไทย​ ตัวฟาดที่กำลังลอยค้างกลางอากาศ​  จะมองเห็นตัวบล็อกได้ทุกตัว​ และสามารถ​ที่จะแตะหยอด​ หรือฟาดฉีกไปซ้ายขวา​ เพื่อหนีตัวบล็อกได้​ ไทยจึงนิยมเล่นลูกฟาดมากกว่าครับ

แต่ทั้งลูกฟาด​ หรือ​ ซันแบ๊ก​  คนที่หัด​ จะต้องมีพื้นฐาน​พอสมควร​ ในการขึ้นทำ​ ไม่ใช่ว่าอยากขึ้นก็ขึ้น​ แบบนี้อันตรายถึงขั้นคอหัก​ หรือขาหักได้

คนที่กระโดดขึ้นฟาด​ แล้วลงไม่เป็น​ หรือลงมาแล้วตัวเองเจ็บ

ภาษาตะกร้อเรียก​  " ขึ้นเหมือนหงษ์​ ลงเหมือนหมา​ "   ครับ​ ^_^