เราจะสอนลูกยังไงดีคะไม่ให้ว่าพ่อ หากสิ่งที่เราบอกลูกว่าไม่ดีพ่อเค้าเป็นคนทำ อันที่จริงมันก็ไม่ใข่เรื่องพวกศีลธรรมคอขาดบาดตายแต่เป็นพฤติกรรมการใช้ชีวิตและทัศนคติค่ะ

เช่น เราสอนลูกให้ล้างเท้าก่อนเข้าห้องนอน บอกเหตุผลว่าเพราะอะไร เค้าก็เข้าใจแล้ว แต่พอเค้าเจอพ่อเค้ามาขึ้นเตียงเท้าดำปี๋ เค้าจะทำท่ารังเกียจ ว่าพ่อว่าทำไมไม่ล้างเท้าก่อน แม่บอกว่าต้องล้างก่อนเข้าห้องนอนนะ บางทีมีทำเสียงแหวะ เสียงแหยะใส่ เป็นต้น พ่อเค้าบางทีก็แก้ตัวว่าล้างแล้ว แต่เราดูแล้วบางครั้งยังดำปี๋ไม่ได้ล้างจริงๆ เรื่องใช้ของแล้วไม่เก็บที่ หาของไม่เจอ ทำสกปรกแล้วไม่เก็บ เอาข้าวมากินหน้าคอมเศษอาหารวางทิ้งบนโต๊ะ ทั้งที่ตระกร้าขยะวางไว้ให้ข้างตัว ตัดเล็บแล้วกองเศษเล็บและกรรไกรไว้บนโต๊ะ เสื้อผ้า ถุงเท้าใส่แล้วไม่ถอดลงตระกร้า วางไปทั่วทั้งที่เราพยายามวางตระกร้าผ้าไว้ให้หน้าห้องน้ำ ชุดชั้นในใส่แล้วไม่ซักเอง พอเราบอกกลายเป็นเราไม่ทำหน้าที่ภรรยา เราไม่มีน้ำใจทำให้เค้า แม่บ้านก็มีให้ เราเนี่ยทำตัวเป็นคุณนายไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอ เราสบายขนาดนี้แล้วยังจะมาบ่นอะไรเค้าอีก

คือเวลาอารมณ์ดีเราก็พยายามบอกสามีว่าเราไม่ชอบอะไรบ้าง และเราควรเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูก แม้เราจะไม่เพอร์เฟคในทุกด้านในความเป็นคนหรือการเป็นพ่อแม่แต่เราคิดว่าเราควรพยายาม แต่สามีไม่สนใจค่ะ เป็นแบบนี้เรื่องหยุมหยิมหลายเรื่องแต่เราคิดว่าเป็นพฤติกรรมที่คนทั่วไปควรทำหรือไม่ควรทำเพื่อการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นและมารยาทสังคม บอกจนทะเลาะจนเค้าบอกว่าเค้าเปลี่ยนไม่ได้ เราอยากได้ยังไงให้ไปสอนลูกเอาเอง เราเองก็หงุดหงิดแต่ทะเลาะจนไม่อยากจะทะเลาะ

แต่ประเด็นคือ เราไม่อยากให้ลูกก้าวร้าว ไม่เคารพพ่อและเหตุผลสำคัญอีกอย่างคือ สามีเค้าโกรธคิดว่าเราสอนลูกให้ว่าเค้า หรือบางทีเราสอนลูก เค้าก็โกรธ ร้อนตัวคิดว่าเราว่าเค้า ทั้งที่เราตั้งใจสอนลูกจริงๆ หรือบางครั้งลูกว่าพ่อเราก็จะบอกว่าอย่าว่า เป็นลูกห้ามว่าพ่อแม่มันบาป แต่ลูกจะบอกว่าก็พ่อทำผิดจริงทำไมจะว่าไม่ได้ เราต้องบอกว่าเค้าติดแล้วแก้ยากแล้ว หนูคิดว่าไม่ดีหนูก็อย่าทำ ทำตามแต่ที่ดีๆ ถ้าอะไรแม่ทำไม่ดีหนูก็อย่าทำตามเหมือนกัน ถ้าแม่เผลอทำให้เตือนแม่ดีๆได้แม่ไม่ว่า แต่ลูกจะหลุดว่าพ่อเค้าบ่อยค่ะ เพราเราใกล้ชิดลูกมากกว่าเยอะลูกจะได้ยินสิ่งที่เราสอนบ่อยกว่า  สามีก็จะโกรธเราจนเราต้องบอกลูกว่า ห้ามว่าพ่ออีก เพราะถ้าว่าอีกพ่อคิดว่าแม่สอนหนูให้ว่าพ่อ เห็นมั้ยพ่อเค่าโกรธแม่ว่าแม่ หนูอยากให้แม่โดนพ่อว่าหรอ เค้าก็จะฟังแต่เด็กก็คือเด็กค่ะ เดี๋ยวก็ลืมเผลอก็เหมือนเดิม เราเครียดทั้งห่วงลูกทั้งอยู่ดีๆโดนสามีด่า

อีกประเด็นคือ มีวันนึงเราสอนลูกให้เก็บของ กวาดพื้นที่ตัวเองทำเลอะ แต่ลูกพูดว่า ก็ให้แม่บ้านทำสิ เราสอนลูกว่าแม่บ้านเค้าไม่ได้มาทำให้เราทุกอย่างนะ เราต้องเกรงใจเค้าด้วย ใครเค้าจะคอยมากวาดถูบ้านวันละหลายๆรอบ เค้าก็ต้องมีงานอื่นต้องทำอีก แล้วถามว่าถ้าแม่บ้านลาออกหละจะทำยังไง เค้าตอบว่าก็คุณแม่ทำไปสิ ก็คุณแม่เป็นคนใช้ นี่มันงานของผู้หญิงแม่ก็ทำไป เราได้ยินคำนี้แล้วแทบทรุดเลย ที่เราพยายามสอนลูกมาตลอดมันไม่มีผลอะไรเลยหรอ เมื่อเทียบกับความสุขสบายส่วนตัวตามสัญชาตญานมนุษย์  แต่ลูกเรายังเล็กเราคิดว่าน่าจะยังพอฝึกได้แต่กลุ้มมากค่ะ ไม่รู้จะสอนลูกยังไงดี