สวัสดีคับ ชาวพันทิปทุกท่าน วันนี้ผมจะมาขอแชร์ประสบการณ์ของพี่สาวผมคับ ที่รอดตายจากอุบัติเหตุรถตู้ชนคับ ซึ่งมีผู้เสียชีวิตถึง 3ศพ จึงมาแชร์ประสบการณ์ ที่รอดมาให้ได้ฟังกันคับ
https://www.facebook.com/XasaRwmKtayyuPhathnanikhm/photos/pcb.775549122511628/775548642511676/?type=1&theater
อุบัติเหตุรถตู้ชนประสานงาน
-พี่สาวเล่าให้ฟัง
วันอาทิตย์ที่ 28 กันยายน 2557
เวลา 15.49 นาที โดยประมาณ
วันนั้นฉันได้โทรจองรถตู้รอบบ่ายสามโมง โดยไปขึ้นที่ม่วงค่อม รถตู้ออกจากลำนารายณ์มาถึงม่วงค่อม เกือบสามโมงครึ่ง มีคนขับรถตู้ลงมาเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งบนรถตู้ โดยที่ในใจฉันก็อยากนั่งหน้า เพราะด้านหน้าผู้โดยสารนั่งได้ 2 คน แต่มีผู้โดยสารนั่งไปแล้ว 1 คน แต่คนขับเปิดประตูสไลด์ให้ ฉันนึกในใจขึ้นก็ขึ้น (เหมือนไหลตามน้ำอ่ะ ไม่มีสิทธิ์เลือก) ฉันขึ้นไปบนรถตู้เหลืออยู่ที่เดียวเลย เบาะหลังสุด ฉันนั่งเบาะหลังสุดตรงกับช่องทางเดินขึ้นมาจากรถตู้ แล้วรถตู้ก็ขับออกไปรับผู้โดยสารคนสุดท้าย นั่งหน้ารถ (เป็นที่บังคับเหลือ 1 ที่เช่นกัน) รถตู้ผู้โดยสารเต็มหมดรวมคนขับ 16 คน มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพ ขับช่องขวาสุด ฉันนึกในใจ (รถตู้คันนี้แปลกๆ ไม่มีผ้าม่านเลย) พูดตรงๆนะ ขึ้นรถตู้มาก็หลายคันทุกคันมีผ้าม่านหมดแต่คันนี้อ่ะนะ...ระหว่างนั่งรถฉันมองไปทางซ้ายของรถ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาหน้ารถฉันรีบหันหน้าไปมอง ตอนนั้นเห็นเหมือนมีอะไรมาบังหน้ารถแล้วก็ชนอย่างแรง มันเกิดขึ้นเร็วมากๆ ฉันเหมือนตัวกระเด็นแล้วภาพก็ตัดไปแป๊ปนึง เหมือนดับสวิซไฟแล้วก็เปิดใหม่ทันที พอรู้สึกตัว ก้นอยู่ที่พื้นขาชี้ขึ้นไปบนเก้าอี้ อึ้งไปพักนึง พอเริ่มมีสติรีบพยุงตัวขึ้นมาบนเก้าอี้แล้วหันหน้าไปที่หน้ารถ เห็นแก๊สพุ่งขึ้นมาเยอะมากตอนนั้นตกใจมาก กลัวรถระเบิด เห็นผู้หญิงคนนึงพยายามจะเปิดประตูรถแต่เปิดไม่ออก ผู้หญิงคนนั้น ตะโกนร้องให้คนช่วย โดยที่ทุกคนไม่อยากออกทางหน้ารถเพราะกลัวแก๊สที่พุ่งขึ้นมา ฉันได้แต่มองไปรอบๆ ด้วยอาการ ตกใจเหมือนสติจะหลุดอีกครั้ง แต่ก็พยายามรวบรวมสติ แล้วมองไปที่กระจกว่ามีทางไหนพอจะออกได้บ้าง หันไปเห็นคนกำลังปีนออกจากกระจกฝั่งขวาหลังสุด (คือตัวฉันกระเด็นมาอยู่อีกเบาะถัดมาที่เป็นเบาะเดี่ยวซ้ายมือ) ฉันรีบปีนออกโดยมีผู้ชายคอยรับตัวฉันไว้ พอลงจากรถก็วิ่งสุดชีวิตเพราะกลัวรถระเบิด พอมาถึงต้นไม้ฉันก็ล้มลง และรู้สึกปวดศีรษะอย่างแรง มีคุณป้าเดินมาฉันถามว่าคุณป้าออกมาจากรถตู้ป่าวคะ คุณป้าตอบว่า ป่าวป้าลงมาดูเหตุการณ์ ฉันถามคุณป้าว่า ป้าคะตัวหนูมีเลือดออกมั๊ย บาดเจ็บอะไรตรงไหนมั๊ยคะ ป้าตอบว่าไม่มีเลือดออก ตอนนั้นฉันพูดไปก็มองขากับแขนไปรู้สึกเริ่มปวดขาข้างขวา มีรอยฟกช้ำที่หัวเข่าขวา นิ้วก้อยขวา แขนขวา แต่ปวดศีรษะที่สุดและ คุณป้าคงเห็นฉันตัวสั่นเลยเข้ามากอดแล้วบอกว่า หนูปลอดภัยแล้วนะหนูไม่เป็นไรแล้ว แล้วก็มีคนใจดีพาไปส่ง รพ. เฮ้อ!!! ระหว่างนั้นก็โทรหาแฟนให้มารับ แต่คนใจดีบอกให้แฟนไปหาที่ รพ.เลย พอแฟนกับพ่อแฟนมาถึง พ่อแฟนก็บอกให้พาไปเอ็กซ•เรย์หัวสมองที่ รพ. กรุงเทพ
ความรู้สึกยังติดอยู่ไม่ลืม คนตายนั่งหลังคนขับ จริงๆแล้วไม่ว่าเราจะนั่งตรงไหนเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่ารถมันจะชนข้างหน้า ข้างหลัง หรือกลางลำ ทุกคนที่อยู่บนรถ มันเป็นดวงและจังหวะมากกว่า ตอนไปหาหมอเล่าให้หมอฟัง หมอบอกว่าตอนที่เหมือนดับสวิซไฟตอนนั้นหัวของเรากำลังถูกกระแทก แต่โชคดีที่ไม่สลบ ฉันว่าคนที่ตายคงรู้สึกเหมือนถูกดับสวิซไฟแต่ไม่ถูกเปิดขึ้นมาอีกเลย น่าสงสารมาก R.I.P. // TT
แชร์ประสบการณ์รอดตายจากอุบัติเหตุรถตู้ชน ตาย3ศพ
https://www.facebook.com/XasaRwmKtayyuPhathnanikhm/photos/pcb.775549122511628/775548642511676/?type=1&theater
อุบัติเหตุรถตู้ชนประสานงาน
-พี่สาวเล่าให้ฟัง
วันอาทิตย์ที่ 28 กันยายน 2557
เวลา 15.49 นาที โดยประมาณ
วันนั้นฉันได้โทรจองรถตู้รอบบ่ายสามโมง โดยไปขึ้นที่ม่วงค่อม รถตู้ออกจากลำนารายณ์มาถึงม่วงค่อม เกือบสามโมงครึ่ง มีคนขับรถตู้ลงมาเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งบนรถตู้ โดยที่ในใจฉันก็อยากนั่งหน้า เพราะด้านหน้าผู้โดยสารนั่งได้ 2 คน แต่มีผู้โดยสารนั่งไปแล้ว 1 คน แต่คนขับเปิดประตูสไลด์ให้ ฉันนึกในใจขึ้นก็ขึ้น (เหมือนไหลตามน้ำอ่ะ ไม่มีสิทธิ์เลือก) ฉันขึ้นไปบนรถตู้เหลืออยู่ที่เดียวเลย เบาะหลังสุด ฉันนั่งเบาะหลังสุดตรงกับช่องทางเดินขึ้นมาจากรถตู้ แล้วรถตู้ก็ขับออกไปรับผู้โดยสารคนสุดท้าย นั่งหน้ารถ (เป็นที่บังคับเหลือ 1 ที่เช่นกัน) รถตู้ผู้โดยสารเต็มหมดรวมคนขับ 16 คน มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพ ขับช่องขวาสุด ฉันนึกในใจ (รถตู้คันนี้แปลกๆ ไม่มีผ้าม่านเลย) พูดตรงๆนะ ขึ้นรถตู้มาก็หลายคันทุกคันมีผ้าม่านหมดแต่คันนี้อ่ะนะ...ระหว่างนั่งรถฉันมองไปทางซ้ายของรถ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาหน้ารถฉันรีบหันหน้าไปมอง ตอนนั้นเห็นเหมือนมีอะไรมาบังหน้ารถแล้วก็ชนอย่างแรง มันเกิดขึ้นเร็วมากๆ ฉันเหมือนตัวกระเด็นแล้วภาพก็ตัดไปแป๊ปนึง เหมือนดับสวิซไฟแล้วก็เปิดใหม่ทันที พอรู้สึกตัว ก้นอยู่ที่พื้นขาชี้ขึ้นไปบนเก้าอี้ อึ้งไปพักนึง พอเริ่มมีสติรีบพยุงตัวขึ้นมาบนเก้าอี้แล้วหันหน้าไปที่หน้ารถ เห็นแก๊สพุ่งขึ้นมาเยอะมากตอนนั้นตกใจมาก กลัวรถระเบิด เห็นผู้หญิงคนนึงพยายามจะเปิดประตูรถแต่เปิดไม่ออก ผู้หญิงคนนั้น ตะโกนร้องให้คนช่วย โดยที่ทุกคนไม่อยากออกทางหน้ารถเพราะกลัวแก๊สที่พุ่งขึ้นมา ฉันได้แต่มองไปรอบๆ ด้วยอาการ ตกใจเหมือนสติจะหลุดอีกครั้ง แต่ก็พยายามรวบรวมสติ แล้วมองไปที่กระจกว่ามีทางไหนพอจะออกได้บ้าง หันไปเห็นคนกำลังปีนออกจากกระจกฝั่งขวาหลังสุด (คือตัวฉันกระเด็นมาอยู่อีกเบาะถัดมาที่เป็นเบาะเดี่ยวซ้ายมือ) ฉันรีบปีนออกโดยมีผู้ชายคอยรับตัวฉันไว้ พอลงจากรถก็วิ่งสุดชีวิตเพราะกลัวรถระเบิด พอมาถึงต้นไม้ฉันก็ล้มลง และรู้สึกปวดศีรษะอย่างแรง มีคุณป้าเดินมาฉันถามว่าคุณป้าออกมาจากรถตู้ป่าวคะ คุณป้าตอบว่า ป่าวป้าลงมาดูเหตุการณ์ ฉันถามคุณป้าว่า ป้าคะตัวหนูมีเลือดออกมั๊ย บาดเจ็บอะไรตรงไหนมั๊ยคะ ป้าตอบว่าไม่มีเลือดออก ตอนนั้นฉันพูดไปก็มองขากับแขนไปรู้สึกเริ่มปวดขาข้างขวา มีรอยฟกช้ำที่หัวเข่าขวา นิ้วก้อยขวา แขนขวา แต่ปวดศีรษะที่สุดและ คุณป้าคงเห็นฉันตัวสั่นเลยเข้ามากอดแล้วบอกว่า หนูปลอดภัยแล้วนะหนูไม่เป็นไรแล้ว แล้วก็มีคนใจดีพาไปส่ง รพ. เฮ้อ!!! ระหว่างนั้นก็โทรหาแฟนให้มารับ แต่คนใจดีบอกให้แฟนไปหาที่ รพ.เลย พอแฟนกับพ่อแฟนมาถึง พ่อแฟนก็บอกให้พาไปเอ็กซ•เรย์หัวสมองที่ รพ. กรุงเทพ
ความรู้สึกยังติดอยู่ไม่ลืม คนตายนั่งหลังคนขับ จริงๆแล้วไม่ว่าเราจะนั่งตรงไหนเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่ารถมันจะชนข้างหน้า ข้างหลัง หรือกลางลำ ทุกคนที่อยู่บนรถ มันเป็นดวงและจังหวะมากกว่า ตอนไปหาหมอเล่าให้หมอฟัง หมอบอกว่าตอนที่เหมือนดับสวิซไฟตอนนั้นหัวของเรากำลังถูกกระแทก แต่โชคดีที่ไม่สลบ ฉันว่าคนที่ตายคงรู้สึกเหมือนถูกดับสวิซไฟแต่ไม่ถูกเปิดขึ้นมาอีกเลย น่าสงสารมาก R.I.P. // TT