เหตุผลที่ผมรัก notting hill
หยิบnotting hill มาดูเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่ไม่เคยเขียนถึงหนังเรื่องนี้เลย ทั้งๆที่เป็นหนังรักอันดับ2ในดวงใจ รองจาก the american president
วันนี้ขอเขียนหน่อยละกัน
ส่วนใหญ่คงเคยดูกันไปแล้วเพราะหนังนานมากแล้ว แต่น่าจะยังอยู่ในใจหลายๆคน รวมทั้งผม ที่ดูเรื่องนี้มาไม่ต่ำกว่า30-50รอบ เอาเป็นว่าจำได้กระทั่งว่าตอนไหนเปิดเพลงประกอบอะไร
สำหรับคนไม่เคยดู พลอตคร่าวๆ นางเอกเป็นดาราฮอลลีวูด ไปแอบรักกับหนุ่มอังกฤษขายหนังสือที่นอตติ้งฮิล โลกของทั้งสองมาชนกัน ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น
ขอไม่พูดถึงข้อดีข้อเสีย ใครเล่นดีไไม่ดียังไง บลาๆๆๆๆ แต่จะขอพูดถึงเหตุผลหลักๆที่ผมรักหนังเรื่องนี้ละกัน
ก่อนอื่นเลยผมชอบโทนของหนัง ที่ดึงบรรยากาศโทนเย็นๆ อ้อยอิ่ง ไปเรื่อยๆของอังกฤษออกมาได้ดีมาก ผมอาจจะรู้สึกไปเองหรือเปล่าไม่รู้แต่อารมหนังจะไหลไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน
อีกอย่างที่หลายๆคนชอบคือมุกตลก ซึ่งแม้หนังจะเป็น romantic comedy แต่นอตติ้งฮิล มีมุกตลกที่ไม่ค่อยขำมาก และมีแค่พอให้ขำหึหึ แต่มันกลับเข้ากับหนังมากๆ ไม่รู้ทำไม
แต่สิ่งที่ชอบมากๆคือหนังดึงเอา"ความอบอุ่น" ออกมาได้ดีมาก ทั้งจากบทเข้าพระเข้านาง และจากวิถีชีวิต จากเพื่อนๆรอบข้าง
ตัวอย่างที่ดีมากคือซีนที่พระเอกพานางเอกไปงานวันเกิดน้องสาว เป็นซีนที่เรียบง่าย แต่น่ารัก อบอุ่น และแสดงถึงความน่ารักของนางเอกที่ไม่ถือตัว รักษาน้ำใจคนอื่น และแสดงให้เห็นว่า วิถีชีวิตแบบชาวบ้านก็มีความสุขได้ ซึ่งนางเอกเองก็รู้
และต่อมาด้วยซีนในสวนหย่อม
เป็นซีนที่ผมชอบที่สุด เริ่มโดยสองคนแอบเข้าไปในสวนสาธารณะของแถวบ้าน แล้วก็เดินชมบรรยากาศ แล้วก็เดินไปเจอม้านั่งที่สลักข้อความไว้ว่า
For June who loved this garden, from Joseph who always sat beside her
แล้วนางเอกก็พูดต่อว่า ดีจังนะ คนบางคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต
อีพระเอกก็โง๊โง่ๆๆๆๆๆ เดินหนีไปทางอื่น จนนางเอกต้องเรียกให้ไปนั่งด้วยกัน
ผมอาจจะบ้านะ แต่สำหรับผม ซีนนี้นี่โคตรของความหวาน โคตรโรแมนติกอะในความรู้สึกของผม ไม่รู้ทำไม
และอีกหลายๆฉากที่หนังเรื่องนี้เล่นกับอารมณ์ได้ดีมากๆ
นี่คือเหตุผลที่ผมรักหนังเรื่องนี้
ใครไม่เคยดูก็ไปหามาดูนะ ใครดูแล้วก็ไปดูอีกที จะได้หายคิดถึง
เหตุผลที่ผมรักnotting hill
หยิบnotting hill มาดูเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่ไม่เคยเขียนถึงหนังเรื่องนี้เลย ทั้งๆที่เป็นหนังรักอันดับ2ในดวงใจ รองจาก the american president
วันนี้ขอเขียนหน่อยละกัน
ส่วนใหญ่คงเคยดูกันไปแล้วเพราะหนังนานมากแล้ว แต่น่าจะยังอยู่ในใจหลายๆคน รวมทั้งผม ที่ดูเรื่องนี้มาไม่ต่ำกว่า30-50รอบ เอาเป็นว่าจำได้กระทั่งว่าตอนไหนเปิดเพลงประกอบอะไร
สำหรับคนไม่เคยดู พลอตคร่าวๆ นางเอกเป็นดาราฮอลลีวูด ไปแอบรักกับหนุ่มอังกฤษขายหนังสือที่นอตติ้งฮิล โลกของทั้งสองมาชนกัน ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น
ขอไม่พูดถึงข้อดีข้อเสีย ใครเล่นดีไไม่ดียังไง บลาๆๆๆๆ แต่จะขอพูดถึงเหตุผลหลักๆที่ผมรักหนังเรื่องนี้ละกัน
ก่อนอื่นเลยผมชอบโทนของหนัง ที่ดึงบรรยากาศโทนเย็นๆ อ้อยอิ่ง ไปเรื่อยๆของอังกฤษออกมาได้ดีมาก ผมอาจจะรู้สึกไปเองหรือเปล่าไม่รู้แต่อารมหนังจะไหลไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน
อีกอย่างที่หลายๆคนชอบคือมุกตลก ซึ่งแม้หนังจะเป็น romantic comedy แต่นอตติ้งฮิล มีมุกตลกที่ไม่ค่อยขำมาก และมีแค่พอให้ขำหึหึ แต่มันกลับเข้ากับหนังมากๆ ไม่รู้ทำไม
แต่สิ่งที่ชอบมากๆคือหนังดึงเอา"ความอบอุ่น" ออกมาได้ดีมาก ทั้งจากบทเข้าพระเข้านาง และจากวิถีชีวิต จากเพื่อนๆรอบข้าง
ตัวอย่างที่ดีมากคือซีนที่พระเอกพานางเอกไปงานวันเกิดน้องสาว เป็นซีนที่เรียบง่าย แต่น่ารัก อบอุ่น และแสดงถึงความน่ารักของนางเอกที่ไม่ถือตัว รักษาน้ำใจคนอื่น และแสดงให้เห็นว่า วิถีชีวิตแบบชาวบ้านก็มีความสุขได้ ซึ่งนางเอกเองก็รู้
และต่อมาด้วยซีนในสวนหย่อม
เป็นซีนที่ผมชอบที่สุด เริ่มโดยสองคนแอบเข้าไปในสวนสาธารณะของแถวบ้าน แล้วก็เดินชมบรรยากาศ แล้วก็เดินไปเจอม้านั่งที่สลักข้อความไว้ว่า
For June who loved this garden, from Joseph who always sat beside her
แล้วนางเอกก็พูดต่อว่า ดีจังนะ คนบางคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต
อีพระเอกก็โง๊โง่ๆๆๆๆๆ เดินหนีไปทางอื่น จนนางเอกต้องเรียกให้ไปนั่งด้วยกัน
ผมอาจจะบ้านะ แต่สำหรับผม ซีนนี้นี่โคตรของความหวาน โคตรโรแมนติกอะในความรู้สึกของผม ไม่รู้ทำไม
และอีกหลายๆฉากที่หนังเรื่องนี้เล่นกับอารมณ์ได้ดีมากๆ
นี่คือเหตุผลที่ผมรักหนังเรื่องนี้
ใครไม่เคยดูก็ไปหามาดูนะ ใครดูแล้วก็ไปดูอีกที จะได้หายคิดถึง