ผมจบวิทย์คอมมาครับ เทคโนโลยีก็พอตัว มือถือก็ root ได้ เขียนโปรแกรมได้ แต่ผมไม่ชอบ เวลาไปเจอ คนติดมือถือทั้งเวลากินข้าว หรือไปเจอเพื่อนๆ แต่ก็เรื่องของเขา มาเรื่องของผมบ้าง แฟนผมกับผมชอบเล่นคอม กลับจากทำงานมาทั้งคู่ ถ้าว่างๆ ก็เล่นคอม เล่นเฟสบุค เล่นเน็ต เล่นเกม แต่แฟนผมถ้าติดอะไรก็ติดเกิน อย่างเกม ผมเคยผ่านมาแล้วตั้งแต่เด็กรู้ว่ามันเสียเวลา ยังไง ก็พยายามบอกแฟน เขาก็ไม่เชื่อ จนตอนหลังแฟนผมติดเกมอะไรผมก็โกง เกมนั้น แล้วบอกว่า เห็นมั้ยนั่งเล่นตั้งนาน โกงแป็ปเดียว ได้มากกว่าเล่นมาเป็นเดือน จนแฟนผมเลิกเล่นเกมไปเลย จนกระทั่งมีลูก ผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้เทคโนโลยี มามีผลกระทบกับลูกผมมาก อยากให้เขามีปฎิสัมพันธ์ กับมนุษย์ วิ่งเล่นกับเพื่อนฝูงมากกว่าอยู่หน้าจอ เริ่มตั้งแต่ ผมเลิกเล่นคอม คอมผมอัพมาหลายหมื่น ก็เลิก ยกเว้นเปิด การ์ตูนในเน็ตออกหน้าจอ LED TV ให้ลูกดูเป็นบางเวลา และบอกแฟนผมให้เลิกเล่นด้วย ถ้าอยากเล่นให้ลูกนอนก่อน ได้ผล ลูกผมไม่ติดการ์ตูน ไม่ติดมือถือ ชอบวิ่งเล่นพูดคุย แต่แฟนผมกลับไปติดมือถือเอง เพราะไม่ได้ใช้คอม พกติดตัวเปิดปิดง่ายกว่า หลังๆมานี่หนักเลย เลิกงานกลับบ้านมา จ้องมือถือ ป้อนข้าวลูก จ้องมือถือ เปิดการ์ตูนให้ลูกดู จ้องมือถือ พาลูกไปอาบน้ำ ออกมาจ้องมือถือ พาลูกเข้านอน จ้องมือถือ ออกไปข้างนอก ถ่ายรูป จ้องมือถือ วันนั้นลูกผมดู การ์ตูน แมววิ่งไล่หนู หนูเหงื่อออก ลูกผมหันมาคุยกับแม่ว่า "แม่ๆหนูร้องไห้" แฟนผมละสายตาจากมือถือ หันไปมองลูกแล้วพูดว่า "จะ" แล้วกลับไปจ้องมือถือ  ผมเกือบหลุดอยากกระโดดเตะให้มือถือกระจายคามือไป คือผมต้องการประมาณ "ไม่ใช่หรอกลูก หนูมันเหนื่อยมันก็เลยมีเหงื่อ" หรืออะไรก็ได้ประมาณนี้อะให้ได้มีประโยคพูดคุย สอนลูก คุยกับลูกบ้าง หรือว่ายุคสมัยนี้มันเป็นอย่างนี้ ผมต้องยอมรับต้องทำใจ แต่บอกตรงๆผมไม่ชอบเลย ประเภทจ้องอยู่แต่กับมือถือเนี่ย(ยกเว้นทำธุรกิจ หรือ ติดต่อลูกค้านะครับ) เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะปริ้นกระทู้นี้ให้แฟนผมดู จะแนะนำผม หรือ แนะนำแฟนผม เต็มที่เลยครับ ขอบคุณมากครับ