ผมก็ไม่ชอบคำพูดนี้ครับ โดยเฉพาะเวลาได้ยินจากเด็กจบใหม่ที่ยังเพิ่งพ้นสภาพจากขอตังพ่อแม่มาหมาดๆ

แต่ในทางเศรษฐศาสตร์เราไม่ได้ประนามคนที่อยู่เฉยๆ ไม่มีอาชีพ แต่เอาเงินไปลงทุนเพื่อสร้างผลตอบแทนเลี้ยงชีพ

ท่านคงทราบว่า GDP = C + I + G + X - M นี่คือการมองในแง่ของรายจ่าย
แต่ GDP = ผลรวมของรายได้ของทุกคนและกำไรของบริษัทต่างๆด้วยเช่นกัน ไม่มีรายได้จะเอาอะไรมาจ่าย

รายได้เกิดจากอะไร ?

เกิดจากการ supply ปัจจัยการผลิตให้แก่ระบบเศรษฐกิจ ซึ่งปัจจัยการผลิตก็ได้แก่ ทุน (K) และ แรงงาน (L) ดังนั้น

GDP = f(K,L)

ในตอนเริ่มต้นทำงานใหม่ๆ เราไม่มีทุน สิ่งเดียวที่เรา supply ได้ คือ แรงงาน และรับค่าจ้างเงินเดือนตอบแทน นานปีเข้า เราออมเงินได้มากขึ้น จึงสามารถ supply ทุนให้ระบบเศรษฐกิจได้ สัดส่วนของ รายได้จาก K สำหรับคนที่ลงทุนเป็น จะเพิ่มขึ้น และมากกว่ารายได้จาก L เมื่อเราอายุมากขึ้น  

และในที่สุดหลายคน จะพบว่า จริงๆไม่ต้อง supply L เลย รายได้จาก K ก็พอใช้ และระบบเศรษฐกิจก็ไม่เดือดร้อนอะไร ถ้า K เป็นที่ต้องการมากกว่า L
จึงเกิดเป็น "อิสระภาพทางการเงิน"

การซื้อหุ้น IPO เป็นการ supply เงินทุนให้ธุรกิจ  การซื้อหุ้นในตลาดรอง เช่น SET ก็จัดเป็นการ supply เงินทุนเช่นกัน เพราะเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ซื้อ IPO ได้ออกจากตลาด และนำเงินทุนไปให้ทำอย่างอื่น

น้องๆในบริษัทผมบ่นประจำ ทำไมเงินเดือนเราน้อย ทำไมผู้ถือหุ้นรวยเอาๆ  แสดงว่าไม่เข้าใจหลักของการสร้างได้ = f(K,L) เลย
ในบริษัทที่ใช้เงินลงทุนมาก สัดส่วนรายได้จะมาจาก K มากกว่า L เช่น รายได้ของบริษัท 100,000 ล้าน มีพนักงาน 10,000 คน พนักงานอาจจะคิดว่า แต่ละคนสร้างรายได้ 10 ล้าน จริงๆแล้วไม่ใช่

ถามว่า แต่ละคนสร้างรายได้เท่าไหร่ ในทางเศรษฐศาสตร์จะตอบว่าไม่น้อยกว่า marginal product of labour หรือ ค่าจ้างนั่นเอง

อย่างไรก็ตามมีนักลงทุนบางกลุ่ม ให้เงินอยู่กับบริษัทสั้นมากๆ เป็นวัน เป็นชั่วโมง เป็นนาที พวกนี้จริงๆไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรเท่าไหร่
บางคนอาจจะบอกว่า เขาสร้างสภาพคล่องให้ตลาด แต่ส่วนใหญ่แล้ว สภาพคล่องที่สร้างขึ้นนี้มากเกินไป เกิดเป็นสภาพคล่องส่วนเกิน และกลายเป็นความเสี่ยง กลายเป็นต้นทุนของคนอื่นไป