วัดเทพธิดารามสร้างขึ้นในสมัย ร.3 เพื่อมอบเป็นวัดประจำของลูกสาวคนโปรด พระองค์หญิงวิลาส กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ (สวยเหมือนนางอัปสร) ท่านเป็นหญิงที่มีความงามเป็นพิเศษจากการพรรณาและคำเล่าขานว่าท่านมีจมูกโด่งและตาโต ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือท่านหญิงเป็นสตรีที่เฉลียวฉลาด สนใจในศิลปะ บทกวี และสนใจศึกษาความรู้ (ในสมัยนั้นผู้หญิงยังไม่ได้อนุญาตให้เรียนหนังสือได้)

ในคราวหลังที่บ้านเมืองเกิดความไม่สงบ วัดเล็กๆแห่งนี้ได้กลายเป็นที่นัดรวมพลของเหล่านักปราชญ์ บัณฑิต ขุนนางที่มีความรู้ เล่ากันว่าที่หอพระไตรปิฏกเก่า (กุฏิท้ายวัด) เป็นที่เสวนาลับของเหล่าหัวกะทิ มุ่งถกเถียง ศึกษาวิชาธรรมะ บทกวี ศิลปะต่างๆ

(ไม่แน่ใจว่าหอไตรนี้คือหอไตรเดียวกับที่ได้รับรางวัลด้านการอนุรักษ์ดีเด่นจากยูเนสโกหรือเปล่า)

สุนทรภู่เองก็เคยบวชอยู่ที่นี่ ซึ่งวรรณกรรมพระอภัยมณีก็ถูกเก็บซ่อนไว้ใต้เพดานหลังคากุฏิของท่านนั่นเอง

Unseen เป็นเหล่ารูปหล่อของภิกษุณีจำนวน 52 องค์ในท่าทางต่างๆ เช่น ยืน นั่ง ปฏิบัติธรรม กินหมาก ตุ๊กตาหินแบบจีนโดยมากรอบบริเวณวัดก็มักเป็นผู้หญิงด้วย