คบซ้อน 4 ปี แฟนไม่รู้จนถึงวันที่เราเลิกกัน2. เขียนรายละเอียดของกระทู้
ฉันมีแฟนคนหนึ่ง เราคบกันตั้งแต่ตอนนั้นฉันอยู่ปี 1 เค้าอยู่ปี4 แต่เราเรียนคนละที่กัน
เขาเรียนที่กรุงเทพ ฉันเรียนที่อุบล ไม่ค่อยได้เจอกันหรือแทบจะไม่ได้เจอกันเลย
**ย้อนกลับไปตอนนั้น เราคุยกันใน MSN และโทรศัพท์หากันทุกวัน ช่วงที่ฉันอยู่ปีหนึ่งหลังจากกิจกรรมต่างๆ หลังจากการเรียน เราก็คุยตลอด เวลาที่ฉันมีปัญหาอะไรนอกจากครอบครัว ฉันก็สามารถปรึกษาเขาได้ เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่มาก เราเป็นแบบนี้มาปีกว่า ฉันไม่เคยนอกใจ เค้าก็ไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยทะเลาะกันด้วยเรื่องของคนอื่น แต่หลังจากนั้นไม่นานด้วยความห่าง หลายเดือนกว่าจะได้เจอกัน ทำให้เกิดความเหงาแหละ* บวกกับการที่ฉันได้เจอใครหลายๆคน มีเพื่อนมากมาย ไปเที่ยว ได้รู้จักใครๆมากขึ้น
***ตอนนั้นอยู่ปี2 ฉันได้รู้จักกับคนคนหนึ่งเขาเป็นรุ่นน้องฉัน1ปี ด้วยความที่เขาน่ารัก(มองแว๊บแรก) อยู่หอในทำให้ฉันเจอกับน้องคนนั้นบ่อยๆ เดินผ่าน ยิ้มให้ จากนั้นมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกน้องว่าฉันยังไม่มีแฟน -///- จนเราสองคนได้คบกัน (แต่ฉันก็ยังคุยกับแฟนฉันคนแรกอยู่เหมือนเดิม โดยที่ไม่มีปัญหาอะไร) ฉันคบกับน้องคนนั้นตั้งแต่ปี2-ปี3 ทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิมระหว่างฉันกับน้อง (ฉันยังคบกับแฟนคนแรกอยู่) หลังจากนั้นฉันก็บอกเลิกน้องคนนั้น ด้วยความรู้สึกที่ว่าไม่โอเค (ดูเป็นคนเลว) ฉันก็กลับไปมีเวลากับแฟนคนแรกมากขึ้น หลังจากนั้น ใกล้จะจบปี 3 ฉันก็ได้เจอกับคนๆหนึ่งอีก เราอายุเท่ากันเรียนคนละคณะ เค้าเป็นคนที่ฉันเคยแอบปลื้ม อยู่ๆวันหนึ่งไปเจอกันที่ร้านนั่งดื่ม เราได้คุยกันและเค้าแอดเฟสฉันมาหลังจากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆ ด้วยความที่ชอบเค้าอยู่แล้ว (แต่ฉันก็ยังคุยกับแฟนคนแรกอยู่นะ ทุกอย่างเหมือนเดิม เวลาที่เค้าจะมาหาฉันก็โอเคทุกอย่าง) (แฟนคนแรกทำงานแล้วเป็นวิศวะกรไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย)
**เอ้อ** แล้วววว ฉันก็คบกับคนที่สองเป็นแฟน(ลึกซึ้ง) พอคบกับคนนี้เราเรียนจบพร้อมกัน ปี4 คนนี้โอเค คุยกัน เข้าใจ นิสัยไม่เด็ก คล้ายๆแฟนคนแรก ฉันจึงตัดสินใจ บอกเลิกแฟนคนแรก (เค้าอึ้งมาก--เค้าจองไฟท์บินจะมาหาที่อุบลในเวลานั้นที่ฉันบอกเลิกเค้า เพื่อที่อยากคุยกันตรงๆว่าทำไม เป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันบอกว่าไม่อยากอธิบายและพูดเพียงว่า "ขอโทษ"
คบซ้อน 4 ปี แฟนไม่รู้จนถึงวันที่เราเลิกกัน
ฉันมีแฟนคนหนึ่ง เราคบกันตั้งแต่ตอนนั้นฉันอยู่ปี 1 เค้าอยู่ปี4 แต่เราเรียนคนละที่กัน
เขาเรียนที่กรุงเทพ ฉันเรียนที่อุบล ไม่ค่อยได้เจอกันหรือแทบจะไม่ได้เจอกันเลย
**ย้อนกลับไปตอนนั้น เราคุยกันใน MSN และโทรศัพท์หากันทุกวัน ช่วงที่ฉันอยู่ปีหนึ่งหลังจากกิจกรรมต่างๆ หลังจากการเรียน เราก็คุยตลอด เวลาที่ฉันมีปัญหาอะไรนอกจากครอบครัว ฉันก็สามารถปรึกษาเขาได้ เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่มาก เราเป็นแบบนี้มาปีกว่า ฉันไม่เคยนอกใจ เค้าก็ไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยทะเลาะกันด้วยเรื่องของคนอื่น แต่หลังจากนั้นไม่นานด้วยความห่าง หลายเดือนกว่าจะได้เจอกัน ทำให้เกิดความเหงาแหละ* บวกกับการที่ฉันได้เจอใครหลายๆคน มีเพื่อนมากมาย ไปเที่ยว ได้รู้จักใครๆมากขึ้น
***ตอนนั้นอยู่ปี2 ฉันได้รู้จักกับคนคนหนึ่งเขาเป็นรุ่นน้องฉัน1ปี ด้วยความที่เขาน่ารัก(มองแว๊บแรก) อยู่หอในทำให้ฉันเจอกับน้องคนนั้นบ่อยๆ เดินผ่าน ยิ้มให้ จากนั้นมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกน้องว่าฉันยังไม่มีแฟน -///- จนเราสองคนได้คบกัน (แต่ฉันก็ยังคุยกับแฟนฉันคนแรกอยู่เหมือนเดิม โดยที่ไม่มีปัญหาอะไร) ฉันคบกับน้องคนนั้นตั้งแต่ปี2-ปี3 ทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิมระหว่างฉันกับน้อง (ฉันยังคบกับแฟนคนแรกอยู่) หลังจากนั้นฉันก็บอกเลิกน้องคนนั้น ด้วยความรู้สึกที่ว่าไม่โอเค (ดูเป็นคนเลว) ฉันก็กลับไปมีเวลากับแฟนคนแรกมากขึ้น หลังจากนั้น ใกล้จะจบปี 3 ฉันก็ได้เจอกับคนๆหนึ่งอีก เราอายุเท่ากันเรียนคนละคณะ เค้าเป็นคนที่ฉันเคยแอบปลื้ม อยู่ๆวันหนึ่งไปเจอกันที่ร้านนั่งดื่ม เราได้คุยกันและเค้าแอดเฟสฉันมาหลังจากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆ ด้วยความที่ชอบเค้าอยู่แล้ว (แต่ฉันก็ยังคุยกับแฟนคนแรกอยู่นะ ทุกอย่างเหมือนเดิม เวลาที่เค้าจะมาหาฉันก็โอเคทุกอย่าง) (แฟนคนแรกทำงานแล้วเป็นวิศวะกรไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย)
**เอ้อ** แล้วววว ฉันก็คบกับคนที่สองเป็นแฟน(ลึกซึ้ง) พอคบกับคนนี้เราเรียนจบพร้อมกัน ปี4 คนนี้โอเค คุยกัน เข้าใจ นิสัยไม่เด็ก คล้ายๆแฟนคนแรก ฉันจึงตัดสินใจ บอกเลิกแฟนคนแรก (เค้าอึ้งมาก--เค้าจองไฟท์บินจะมาหาที่อุบลในเวลานั้นที่ฉันบอกเลิกเค้า เพื่อที่อยากคุยกันตรงๆว่าทำไม เป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันบอกว่าไม่อยากอธิบายและพูดเพียงว่า "ขอโทษ"