ผมเปนคนนึงที่รุ้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆเมื่อได้คบกับ ผญ.คนนึง ผญคนนี้เป็นผญ.คนเดียวกับที่ผมหลงรักเมื่อเจอกกันครั้งแรก
เป็นความรุ้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นตั้งแต่ ป.2 จะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่เรารัก ก็รักเราด้วย>\\\<
ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เธอมาที่ทำงานผม วันนั้นเป็นเวลาเย็นของวันธรรมดาและที่สำคัญผมมาาสายยย!!
ผมหิวมากรีบหาอะไรกิน ไปเจอร้านลูกชิ้นปิ้งเข้า ไม่รอช้าครับรูดลูกชิ้นเข้าไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง ผญ.คนนึงเดินผ่านผม เธอคุยกับเพื่อนเบาๆโดยที่ไมททันสังเกตว่าผมได้ยินด้วย"คนนี้หรอที่มาใหม่อ่ะ"เธอพูด วินาทีนั้นใครนึงตามไม่ออกให้คิดถึงตอนพระเอกเจอนางเอก เวลาค่อยผ่านไปแบบสโลโมชัน แหม่ะ ผมล่ะอยากหยุดเวลาไว้จริงๆ ให้ตายซิผับผ่า(เสียงโค้ชสแตมป์)
เมื่อถึงที่ทำงานเราได้คุยกัน ผมจัดระเบียงร่างกายไม่เคยถูกเลยจริงๆเวลาเราคุยกัน เธอช่างอ่อนโยนน่าทนุทมอม แย่ละซิ! ผมหลงรักเธอเข้าแล้วไง
ประเด็นคือถ้าเราหลงรักใครมากๆ ความกลัวผิดหวังจะเข้าครอบงำ ทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง สุดท้ายก็จีบไม่ติดในที่สุด T-T ซึ่งผมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยจริงๆ
เราคุยกันปกติเหมือนพี่น้องกัน ผมมีกฎของตัวเองอยู่ว่ามาทำงานที่นี่ จะไม่จีบคนที่นี่ มันดูไม่ดีเอาซะเลย แต่ก็นั่นแหล่ะ ก็แค่กฎ สุดท้ายแล้วหัวใจมักจะเอาชนะสมองได้ตลอดเวลา ใช่แล้วครับ ผมจีบเธอ
ไม่รุ้ว่าเธอรุ้ตัวรึป่าว แต่ผมคิดว่าเธอจะไม่ชอบผมแบบนี้ เธอน่าจะชอบแบบที่เป็นอยู่มากกว่า ผมตัดสินใจคุยแบบเดิม
จนกระทั่งเวลาผ่นมา เธอไปอยู่ในที่ๆไกลออกไป เราแยกย้ายไปมีชีวิตของตัวเอง แต่ก็คุยกันบ้างประปลาย จนวันท่ผมรับปริญญา ผมชวนเธอมา และเธอตอบตกลง ครับ นั่นคือจุดเริ่มต้น^^
ผมรุ้เธอมีเวทมนต์หรือเปล่านะยิ่งผมใกล้เธอมากเท่าไหร่ ผมยิ่งชอบเธอมากเท่านั้น หลังจากงานรับปริญญาไม่กี่วัน ผมชวนเธอไปกินไอศครีม
ส่งไลน์ไป ในใจคิดถ้าตอบตกลง แล้วมาคนเดียว ผมจะขอเธอเป็นแฟน โอ้ววว แค่คิดก็เขิลแล้วววววว ฮาๆ
เธอตอบตกลง! ครั้งล่าสุดที่ดีใจแบบนี้ตอบสอบได้ที่ 9 ตอนประถม เย็นวันนั้นที่ไปกินไอศรีมผมไม่ได้สารภาพรักเธอหลอก พ่อเธอมารับเร็วเลยรีบกลับผิดแผนไปหน่อย
ผมตัดสินใจรอจนเย็นวันนั้นเพื่อบอกกับเธอว่า"เราชอบเธอนะ ลองเป็นแฟนกันดูไหม ถ้าไม่ดีก็ค่อยเป็นเหมือนเดิม"
เธอเงียบ ไม่ได้ปฎิเสธหรือตกลง เธอบอกว่า ไม่ใช่ว่าไม่ชอบผม แต่ขอเวลาเธอหน่อย แค่นี้ก็ทำให้ผมดีใจมากๆแล้ว จะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่เราชอบนั้น ก็ชอบเราเหมือนกันว่ะ>\\\< ผมให้เวลาเธอ
แล้วช่วงเวลาต่อจากนั่น ก็เป็นดั่งนิยาย (เคิ้ม) ผมโครตอิจฉาตัวเองเลยจริงให้ตายเถอะ ช่วงนั่นหน้าที่การงานกำลังไปได้สวย ความรักก็ดี อะไรมันจะดีไปกว่านี้อีก ดีจนผมสำลักความสุขออกมา ความเหงาทั้งหมด ถูกปทนที่ด้วยความรักจากคนที่เราแอบชอบมานาน วิมานชัดๆ
หลังจากนั้นเราเริ่มไปเที่ยว ดูหนัง มีความสุขด้วยกันมากมาย
เด๋วมาต่อครับ
ผมทำให้แฟนตัวเองหลงรักในทุกๆวัน
เป็นความรุ้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นตั้งแต่ ป.2 จะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่เรารัก ก็รักเราด้วย>\\\<
ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เธอมาที่ทำงานผม วันนั้นเป็นเวลาเย็นของวันธรรมดาและที่สำคัญผมมาาสายยย!!
ผมหิวมากรีบหาอะไรกิน ไปเจอร้านลูกชิ้นปิ้งเข้า ไม่รอช้าครับรูดลูกชิ้นเข้าไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง ผญ.คนนึงเดินผ่านผม เธอคุยกับเพื่อนเบาๆโดยที่ไมททันสังเกตว่าผมได้ยินด้วย"คนนี้หรอที่มาใหม่อ่ะ"เธอพูด วินาทีนั้นใครนึงตามไม่ออกให้คิดถึงตอนพระเอกเจอนางเอก เวลาค่อยผ่านไปแบบสโลโมชัน แหม่ะ ผมล่ะอยากหยุดเวลาไว้จริงๆ ให้ตายซิผับผ่า(เสียงโค้ชสแตมป์)
เมื่อถึงที่ทำงานเราได้คุยกัน ผมจัดระเบียงร่างกายไม่เคยถูกเลยจริงๆเวลาเราคุยกัน เธอช่างอ่อนโยนน่าทนุทมอม แย่ละซิ! ผมหลงรักเธอเข้าแล้วไง
ประเด็นคือถ้าเราหลงรักใครมากๆ ความกลัวผิดหวังจะเข้าครอบงำ ทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง สุดท้ายก็จีบไม่ติดในที่สุด T-T ซึ่งผมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยจริงๆ
เราคุยกันปกติเหมือนพี่น้องกัน ผมมีกฎของตัวเองอยู่ว่ามาทำงานที่นี่ จะไม่จีบคนที่นี่ มันดูไม่ดีเอาซะเลย แต่ก็นั่นแหล่ะ ก็แค่กฎ สุดท้ายแล้วหัวใจมักจะเอาชนะสมองได้ตลอดเวลา ใช่แล้วครับ ผมจีบเธอ
ไม่รุ้ว่าเธอรุ้ตัวรึป่าว แต่ผมคิดว่าเธอจะไม่ชอบผมแบบนี้ เธอน่าจะชอบแบบที่เป็นอยู่มากกว่า ผมตัดสินใจคุยแบบเดิม
จนกระทั่งเวลาผ่นมา เธอไปอยู่ในที่ๆไกลออกไป เราแยกย้ายไปมีชีวิตของตัวเอง แต่ก็คุยกันบ้างประปลาย จนวันท่ผมรับปริญญา ผมชวนเธอมา และเธอตอบตกลง ครับ นั่นคือจุดเริ่มต้น^^
ผมรุ้เธอมีเวทมนต์หรือเปล่านะยิ่งผมใกล้เธอมากเท่าไหร่ ผมยิ่งชอบเธอมากเท่านั้น หลังจากงานรับปริญญาไม่กี่วัน ผมชวนเธอไปกินไอศครีม
ส่งไลน์ไป ในใจคิดถ้าตอบตกลง แล้วมาคนเดียว ผมจะขอเธอเป็นแฟน โอ้ววว แค่คิดก็เขิลแล้วววววว ฮาๆ
เธอตอบตกลง! ครั้งล่าสุดที่ดีใจแบบนี้ตอบสอบได้ที่ 9 ตอนประถม เย็นวันนั้นที่ไปกินไอศรีมผมไม่ได้สารภาพรักเธอหลอก พ่อเธอมารับเร็วเลยรีบกลับผิดแผนไปหน่อย
ผมตัดสินใจรอจนเย็นวันนั้นเพื่อบอกกับเธอว่า"เราชอบเธอนะ ลองเป็นแฟนกันดูไหม ถ้าไม่ดีก็ค่อยเป็นเหมือนเดิม"
เธอเงียบ ไม่ได้ปฎิเสธหรือตกลง เธอบอกว่า ไม่ใช่ว่าไม่ชอบผม แต่ขอเวลาเธอหน่อย แค่นี้ก็ทำให้ผมดีใจมากๆแล้ว จะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่เราชอบนั้น ก็ชอบเราเหมือนกันว่ะ>\\\< ผมให้เวลาเธอ
แล้วช่วงเวลาต่อจากนั่น ก็เป็นดั่งนิยาย (เคิ้ม) ผมโครตอิจฉาตัวเองเลยจริงให้ตายเถอะ ช่วงนั่นหน้าที่การงานกำลังไปได้สวย ความรักก็ดี อะไรมันจะดีไปกว่านี้อีก ดีจนผมสำลักความสุขออกมา ความเหงาทั้งหมด ถูกปทนที่ด้วยความรักจากคนที่เราแอบชอบมานาน วิมานชัดๆ
หลังจากนั้นเราเริ่มไปเที่ยว ดูหนัง มีความสุขด้วยกันมากมาย
เด๋วมาต่อครับ