อยู่ห้องนี้มาก็นาน ตอบเขาไปก็เยอะ มาถึงคราวตัวเองกลับยังตัดสินใจไม่ได้

เรื่องมีว่า
อยู่ที่มุกดาหาร
ซื้อที่มาประมาณสามสิบกว่าไร่ แต่เป็นหินบ้าง ต้นไม้ใหญ่บ้าง เหลือพื้นที่พอบุกเบิกได้ประมาณ 17 ไร่
ลักษณะเป็นป่ารก มีต้นไม้ขนาดเท่าแขนขา กับป่ากอไม้ไผ่(ไม้ไร่) เรื่องบุกเบิกไม่มีปัญหา มีทุนจ้างพอสมควร
ลักษณะเป็นดินร่วนปนทราย(หรือดินทรายปนร่วน) แบบทั่วไปของภาคอิสาน
มีหนองน้ำสาธารณะห่างไปประมาณ 200 เมตร
ไฟฟ้าเข้าเกือบถึง ขาดไป 4-500 เมตรก็ถึงสวน
ทางเข้าสวนมีถนนเข้าได้สะดวก เป็นทางดินแดง ห่างตัวหมู่บ้านประมาณ 1 กม. แต่บ้านผมอยู่อีกหมู่บ้าน ห่างประมาณ 5 กม.

ตอนนี้ทุนรอน เครื่องใช้ อุปกรณ์มีพร้อม มีเวลาเข้าไปดูได้ตลอดเวลา
แต่ติดที่ว่าจะปลูกอะไรดียังตีโจทย์ไม่ได้
จะปลูกยางพาราก็คงไม่เอา เพราะที่ปลูกไว้ตอนนี้ก็เยอะแยะ ทั้งที่กรีดแล้วและยังไม่กรีด
ปลูกปาล์มก็ไม่เหมาะเพราะมีปัญหาเรื่องน้ำ กับเรื่องตลาดรับซื้อ(ปลูกไว้ร้อยต้น เข้าปีที่ 4 แล้วยังหาที่ขายไม่ได้สักกิโลเดียว)
อ้อยกับมันนั้นไม่คิด เพราะแรงงานในบ้านน้อย จ้างหมดก็ไม่ไหว ยิ่งอ้ยทำให้ดินเสื่อมเร็วมาก
ให้เขาเช่าที่นั้นยังไม่คิด ถ้าให้เช่าก็คงให้แค่ปลูกมัน เพราะดินเสียน้อยกว่าอ้อย กับเขาจะได้ช่วยถางหญ้าและกำจัดตอไม้ให้ด้วย สัก 2 ปีก็เรียบ

สวนป่ายังไม่คิด เพราะเคยปลูกมาหมดทั้งสัก และยูคา พืชระยะยาวแบบนี้เอาเก็บไว้ก่อน

วันก่อนลองซื้อถั่วดาวอินคามาปลูกดู 20 ต้น คนขายก็ว่าดียังงั้นยังงี้ มีโรงงาน ราคาดี แต่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อ ลองปลูกดูว่าจะกินอร่อยไหม

อยากได้พืชระยะยาวที่เก็บผลผลิตได้หลายปี ที่สำคัญคือมีตลาดรองรับ
การดูแลไม่ยุ่งยาก คือแค่ตัดหญ้า ใส่ปุ๋ย รดน้ำบ้าง ฉีดยาป้องกันโรคบ้าง ไม่ถึงขนาดต้องฉีดฮอร์โมน หรือสารเร่งให้ลำบาก