คือเราเป็นครอบครัวคนจีน เป็นลูกคนสุดท้อง (ลูกคนสุดท้องไม่ได้ถูกตามใจมากที่สุด แต่ความหวังที่พี่ๆทำไม่ได้ จะตกมาถึงเรา เช่น พ่ออยากให้รับราชการเพราะมันมั่นคง พี่ชายกับพี่สาวเราทำไม่ได้ พ่อก็เลยบังคับว่าเราต้องเรียนสายนี้ เพื่อที่จะไปเป็นอย่างนี้ พี่ชายและพี่สาวเรียนม.ธรรมศาสตร์กับม.ศิลปากร พ่อก็บอกว่าเราต้องเข้าจุฬาเท่านั้น) พ่อกับแม่แล้วก็ญาติๆจะกดดันเรื่องเกี่ยวกับการเรียน และมักจะวางแผนอนาคตไว้ให้ทุกอย่าง เราก็อายุ 18+แล้วนะ แต่พ่อก็ยังห้ามให้มีแฟน แม่ก็ห้าม ทุกคนห้าม จนบางทีมันก็อึดอัดอ่ะ ถ่ายรูปกับเพื่อผช.ในห้อง พ่อกับแม่ก็จะจับผิด และกักบริเวณหล้ะ ประมาณแบบสี่โมงเย็นเลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย ห้ามช้า เพราะเขาคิดว่าถ้าเราช้าแม้แต่นิดเดียว เราอาจจะไปแอบนัดพบผช. ไปหอผช. ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรยังนั้นเลยสักนิด คือเข้าใจนะว่าเป็นห่วงเรา แต่บางทีเราก็ต้องเข้าสังคม ไปไหนกับเพื่อนบ้าง ..

ด้วยความที่ถูกกดดันจากพ่อกับแม่ เราเลยไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อนผช. ส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อนผญ. หรือรุ่นน้องผญ. แล้ววันนึง ก็เป็นวันรับน้อง มีรุ่นน้องผญ.คนนึงน่ารักมาก ตัวขาว ตาตี๋ (ปกติไม่ชอบคนตาตี๋นะ - เราเป็นจีนที่ไม่ตาตี๋) เราก็แบบเข้าไปตีสนิทเพราะคิดว่าลูกคนจีนด้วยกัน คงจะมีอะไรๆเหมือนกัน ก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนน้องเขาเริ่มเรียกเราแปลกๆ ประมาณ ' ตัว - เค้า ' อย่างเนี้ยยย . เราก็สงสัย เลยไปถามจากเพื่อนในกลุ่ม สืบไปสืบมาก็รู้ว่าเพื่อนสนิทน้องเขามีแฟนเป็นผญ. ก็คือเป็นเลสเบี้ยน เราก็แบบ ... อ้าว เอาไงดี - -' ก็เลยคุยต่อไปเรื่อยๆ เราก็รู้แหละว่าน้องเขาชอบเรา แต่เราไม่รู้จริงๆว่าเราชอบน้องเขาหรือเปล่า .. จนกระทั่งมีผช.เดินมาขอเบอร์น้องเขาในขณะที่น้องเดินกลับหอกับเรา เราเลยจับมือน้องแล้วก็บอกผช.คนนั้นไปว่า ' ขอโทษนะ นี่แฟนเรา แฟนเรา เรารัก เราหวง ' ผช.คนนั้นก็เดินหน้าเสียออกไป ในขณะเดียวกัน เราก็จะปล่อยมือน้องเขา แต่น้องเขาก็หันมาพูดกับเราว่า ' จับมือกันแล้ว ก็ห้ามปล่อยสิคะแฟน ' เราก็แบบเขินมาก บอกตามตรงว่าน้องเขาก็น่ารักอยู่แล้ว เวลายิ้มก็น่ารัก เวลาพูดแบบนี้มันยิ่งน่ารักเข้าไปอีก -//- เราก็เลยตัดสินใจคุยเรื่องนี้ทันทีที่ถึงหอน้องเขา สุดท้ายก็ตกลงเป็นแฟนกัน .

น้องเขาเป็นคนเดียวที่เรากล้าเปิดใจพูดทุกเรื่อง เรื่องบ้าน เรื่องเพื่อน เรื่องอนาคต เวลาเราเหนื่อยใจ น้องเขาก็ทำให้เรายิ้ม ทำให้เราหัวเราะ คือเรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับน้องเขา มันเป็นคนละความรู้สึกกับเวลาที่อยู่กับเพื่อนนะ มันเหมือนถ้าเราอยู่กับเพื่อน เราอุ่นใจ ที่เรามีเพื่อนที่ดี รับฟังปัญหาเรา มีอะไรก็ปรึกษา เวลาอยู่กับน้อง เราจะรู้สึกอบอุ่นบอกไม่ถูก เหมือนมันมีเรื่องให้คุยกันตลอดเวลา หาเรื่องให้ได้เจอกันได้ทุกวัน งอแง หึง หวง เป็นห่วง ไม่ชอบเวลาที่น้องนั่งมองนักบาสผช.เล่นบาส - -'

แบบนี้มันคือความรักไหม ? มันแปลกไหมถ้าเราจะรักผญ.จริงๆ ?

ตอนนี้เราคบกับน้องได้เกือบปีนึงแล้วนะ พ่อกับแม่ก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ เราก็พาน้องเขามาไหว้พ่อกับแม่ที่บ้านบ่อยๆ มานอนค้างคืน น้องเขาเป็นคนเก่งคณิตศาสตร์ เราเลยขอช่วยให้มาช่วยสอนเนื้อหาเก่าๆบางเรื่องที่เราจำเป็นต้องสอบ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะ เราคิดว่ายังไงซะถึงจะเป็นผญ.กับผญ. เราก็ต้องให้เกียรติน้องเขาอยู่ดี .

แต่ที่เราเครียดคือ ถ้าวันนึงพ่อกับแม่รู้ว่าเรารักผญ. พ่อกับแม่จะรับฟังเหตุผลเราไหม จะเข้าใจเราหรือเปล่า ? เพราะแค่ตอนนี้ท่านทั้งสองก็ไม่ค่อยจะฟังอะไรเราอยู่แล้ว เพราะเราทำอะไรไม่เก่งเหมือนพี่เลยสักอย่าง
* นึกภาพไม่ออกว่าพ่อกับแม่เราเป็นยังไง ดูจากแม่ของดาว ในฮอร์โมน ซีซั่น 2 - แบบนั้นเปะๆเลยแหละ .