ฉันเคยคบกับผู้ชายคนนึง อารมณ์ประมาณว่าต่างคนต่างแอบชอบกัน เขาเป็นเพื่อนของเพื่อน ตอนนั้นไม่ได้บอกเขาไปว่าชอบ เพราะเพื่อนสนิทบอกว่าแอบชอบเขาอยู่ จนเวลาผ่านไป เรากลับมาเจอกันอีกครั้งเว้นระยะเวลาไปเกือบหนึ่งปี ไปเจอกันที่ร้านอาหาร อารมณ์ประมาณว่าเป็นร้านอาหารชิวๆ ดื่มนิดหน่อย เราก็เริ่มปฏิบัติการ โดยการส่งสายตามองเขาเป็นระยะๆๆ และที่สำคัญเพื่อนสนิทฉันก็มีแฟนไปเรียบร้อย เหตุการคืนนั้นต่างคนต่างมองกันพอเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พออีกวันนึงฉันเลยชวนเขาไปทานข้าว แล้วก็ตกลงคบกันโดยฉันเป็นฝ่ายพูดก่อน ความรักเราก็เหมือนจะไปได้ดี แต่เขาไม่ค่อยมีเวลาทำแต่งาน เราก็สาวสังคมจ๋า อะไรที่เขาห้ามเราทำทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่องการแต่งตัว มีความรู้สึกว่าอยากเอาชนะ นิสัยเราสองคนต่างกันสุดขั้ว ผู้ชายเรียบร้อยเด็กเนิร์ดกับผู้หญิงเปรี้ยว แล้วเราก็เลิกกันเพราะฉันเป็นอย่างที่เขาต้องการไม่ได้ คือเป็นแม่ศรีเรือน ฉันใช้คำพูดว่าผู้หญิงไม่ทำงานบ้านได้ไหมในเมื่อทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยมากพอแล้ว แค่การที่หาเงินเก่งมันไม่พอเหรอ แล้วเราก็เลิกกันโดยที่ฉันเป็นคนเริ่มก่อน ตอนนั้นก็ไม่ได้แคร์อะไร เพราะคิดว่าเขาต้องมาง้อ แต่เปล่าเลย นับวันเรายิ่งห่างกันออกไป แค่ฉันคิดว่าไว้งานฉันโอเคกว่านี้ค่อยง้อก็ได้ ด้วยความทิฐิ และเขาบอกฉันว่าคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน ปล   ถ้าฉันจะกลับไปง้อเขาจะต้องทำยังไงถึงจะเอาชนะหัวใจผู้ชายคนนี้ได้อีกครั้ง เราเลิกกันเกือบหนึ่งปีแล้วต่างคนต่างยังไม่มีแฟนใหม่