เกริ่นๆก่อน เรากะตาหนุ่มเกาหลีเนี้ยะ เพิ่งรู้จักกันทาง FB ได้ไม่นานหรอก แล้วเผอิญเข้ามาที่เมืองไทย นัดอยากเจอเรา ด้วยความที่เรายังไม่เคยมีเพื่อนต่างชาติมาก่อนเลยลองไปดู เพื่อมิตรภาพที่ดี เราจริงใจไม่ได้คิดอะไรนอกจากอยากมีเพื่อนต่างชาติเท่านั้นจริงๆ...ก็เจอกันที่ห้างดังย่านกรุงเทพ กินเสร็จนั่งคุยกันต่อพักยาว และก็ใกล้เวลากลับบ้านเราแล้ว เขาก็ตื้อ ยื้อให้เราอยู๋เป็นเพื่อนเค้าต่ออีกได้ไหม เค้าเหงา ไม่มีเพื่อนที่เมืองไทยเลย(ทั้งๆที่มาออกบ่อยๆ) เหงามาก อยากมีเพื่อนคุย ไปคุยกันต่อที่ห้องได้ไหม อยู่ต่อได้ไหมอะไรประมาณนี้....เราเองก็อึกอักๆ ภาษาก็ไม่คล่อง เยสเข้! เอาไงดีฟ่ะ ....ทุกอย่างอยู่ในภาวะเงียบงัน เค้าเริ่มทำหน้าเศร้าเหมือนๆอ้อนวอน ทันใดนั้น! เค้าก็มากระซิบข้างหูพร้อมจับมือและโอบเอว ว่า I like you. 55555555555555+ เท่านั้นแหล่ะค่ะ สมองเปิด เจิดจรัสคร้า จะอยู่ให้เค้าเอาทำไมละค่ะ...ก็ขอตัวกลับบ้านเลยคร๊ะ...........

             รึเค้ามองว่าสาวไทยง่าย กระหายเงิน...เฮือกกกก! เพื่อนๆคิดว่าไงกันบ้างค่ะ