กลาลครั้งนึ่งเมื่อนานมาแล้ว สมัยนั้น หอยกับหมีเป็นเพื่อนรักที่แสนดีซึ่งกันและกัน
ในช่วงเวลาที่ทั้งหอยและหมียังเด็ก ไม่ว่าจะทำอะไร ทั้งหอยและหมีจะทำไปด้วยกัน
เรียกได้ว่าหอยกับหมีตัวติดกันเลยก้อว่าได้

แต่เมื่อครั้งที่เติบใหญ่ มีคนเข้ามติดพันหมี แต่ทว่าเค้าผู้นั้นหอยก้อแอบชอบอยู่ก่อนแล้ว
รัก 3 เส้าจึงบังเกิด ยิ่งเห็นหมี พูดคุยกับเค้าคนนั้นเมื่อไหร่ หอยก้อยิ่งเจ็บช้ำระกำใจ

อยู่มาวันนึงหอยได้ว่างแผนจะจัดการกับหมี เพื่อกำจัดให้หมีพ้นซึ่งเป็นเพื่อนรัก แต่เป็นศัตรูหัวใจไปจากหอย
หอยจึงวางแผนฆาตกรรมโหด วางแผนฆ่าและทำลายหลักฐานโดยการกลืนกินหมีไม่ให้เหลือซาก

ผ่านไปหลายวัน ตำรวจก้อเข้ามาจับกุมตัว หอย ด้วยการสืบทราบแรงจูงใจในการฆาตกรรม

ตำรวจ: ขอเชิญคุยหอยไปโรงพักด้วยครับ ข้อหา ฆ่าหมีตาย
หอย: ใครทำ ฉันไม่ได้ทำ ถ้าฉันทำไหนหละหลักฐาน?
ตำรวจ: กรุณาอ้าปากด้วยครับ เราจะขอตรวจสอบ
หอย: อ้าปากแต่โดยดี
ตำรวจ: นี่ไงครับผู้กอง "ขนหมี ติดอยู่ที่ปากหอย" นี่หละครับ ฆาตกร ตัวจริง จับตัวไปดำเนินคดีเลยครับ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่ว่าจะหอย หรือว่าหมี ชื่อนี้มันมีที่มา