....อาตมาเคยได้ยินเรื่องเล่าอยู่เรื่องหนึ่ง
ที่แสดงให้เห็นถึง "พระราชจริยวัตรอันงดงามของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" ได้เป็นอย่างดี
เป็นเรื่องของนายช่างคนหนึ่งที่เข้าไปซ่อมแอร์ที่พระตำหนัก
ขณะกำลังง่วนอยู่กับการซ่อมแอร์ติดเพดานข้างบนก็ได้สั่งให้ลูกมือจับบันไดไว้
แต่ซ่อมไปได้สักพัก ในหลวงก็เสด็จพระราชดำเนินเข้ามาในห้อง
โดยไม่มีใครรู้ตัวล่วงหน้า

..เมื่อลูกมือช่างเห็นในหลวงก็รีบปล่อยมือจากบันได
แล้วพนมมือลงไปหมอบกราบรับเสด็จ
ทำให้บันไดสั่น
นายช่างจึงตะโกนลงมาทันทีว่า "จับบันไดๆ"
ในหลวงทรงได้ยินจึงเสด็จฯเข้าไปจับบันไดให้

...เมื่อบันไดนิ่งดีแล้ว
นายช่างที่อยู่ด้านบน
ยังไม่รู้ตัวว่ามือที่กำลังจับบันไดให้ตัวเองอยู่นั้นเป็นใคร
จึงตะโกนลงมาว่า "เออดีๆ จับให้แน่นๆ นะ
เดี๋ยวเลื่อนตำแหน่งให้เป็นนายช่าง"
ในหลวงจึงรับสั่งตอบว่า "ดีเหมือนกัน
เป็นพระเจ้าอยู่หัวแล้ว จะได้เป็นนายช่างด้วย ตำแหน่งดี"
พอรู้สึกว่าเสียงไม่คุ้น นายช่างจึงมองลงมา
เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังยืนจับบันไดให้ตนเองเป็นใครเท่านั้นละ
หัวใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม แทบจะร่วงลงจากบันได

...เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เล่าต่อๆ กันมา
เกี่ยวกับน้ำพระทัยอันงดงามของในหลวง ซึ่งจริงไม่จริงก็ไม่ทราบ
ทราบแต่ว่าเมื่อได้ยินได้ฟังแล้ว
ทำให้เรารู้สึก ตื้นตันปิติเบิกบานใจ
ว่าพระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ขนาดไหน
ในเวลาที่พระองค์ไม่ทรงสวมหมวกของความเป็นกษัตริย์
ก็ทรงวางพระองค์เยี่ยงสามัญชนอย่างไม่ถือพระองค์เลย
...เรื่องนี้ทำให้อาตมาเห็นว่า เวลาฟ้าไม่ถือตัวว่าตนเป็นฟ้านั้นน่ารักอย่างนี้นี่เอง


ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จากหนังสือ "สูตรเด็ดสู่ความเป็นเลิศ" ว.วชิรเมธี