เรื่องมีอยู่ว่าผมรู้จักน้องคนนึงครับเธอชื่อ โบว์ ผมรู้จักเธอตอนผมเรียน ม.4 ตอนนั้นน้องเขาน่าจะประมาณ ม.1 คือบ้านเธออยู่ใกล้บ้านผมซึ่งเป็นทางผ่านประจำที่ผมต้องไปโรงเรียนตอนนั้นผมเลยรับน้องเขาไปด้วยประจำครับเธอเป็น คนสวยหน้าตาดีพอตัวเอาเป็นว่าตอนเรียนมีหนุ่มๆมารุมจีบเยอะพอสมควรเลยทีเดียว ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงสนิทกับผม แต่ในโรงเรียนไม่มีใครรู้หลอกคับเพราะตอนผมไปรับน้องเข้าก็ประมาณ 6 โมงเช้าแล้ว ก็ส่งน้องเข้าที่ร้านค้าหน้าโรงเรียนเพราะน้องเขารอเพื่อนที่นี้ประจำ ส่วนตอนเย็นกว่าจะกลับก็เกือบทุ่ม บางครั้งผมเรียนพิเศษบ้างเล่นกีฬาบ้างก็ปาไป 2 ทุ่ม แต่ที่แปลกคือน้องเขาก็ยังรอผม

        จนมากระทั้งผมเรียนจบ ม.6 ตอนนั้นก็คิดว่าคงไม่ได้เจอ น้องโบว์ อีกแล้วเพราะเธอไม่รู้ผมไปเรียนต่อใหน ผมเองใช้ชีวิตในรั่วมหาลัยตามปกติครับจีบสาวบ้างมีแฟนไปตามภาษา จนกระทั้งอยู่ปี 3 ผมเจอน้องโบว์อีกครั้งในห้างแห่งหนึ่ง ตอนนั้นทักทายกันปกติ แต่ไปไปมามา น้องแกย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กับหอพักผมซะงั้น แบบอึ้งมากครับพอน้องแกรู้ผมอยู่ไหน ก็ผลุบๆโผล่ๆ มาหาผมบ่อยมาก จนแฟนผมส่งสัยแต่พอแฟนผมรู้ว่าน้องเขามีแฟนแล้ว เรื่องก็เงียบไป แต่ผมเองตอนนั้นก็ตกใจเหมือนกันที่น้องเขามีแฟนแล้ว

        ผมเรียนจบมา 3 ปี ย้ายงานบ่อย (เพื่อ...เงินครับ) จนได้งานที่นึงค่อนข้างดีเลยทีเดียว ตอนนั้นเลยตัดสินใจซื้อคอนโดอยู่คับ ก็ทำสัญญาจ่ายตังเสร็จ อยู่ได้ประมาณ 2 วัน ไปเจอน้องโบว์ในลิฟท์ครับ  .........มาได้ไงนี้ คือเธออยู่ชั้น 8 ส่วนผมอยู่ชั้น 7 ครับ ตอนแรกบอกตามตรงคับว่าดี เพราะมีเพื่อนคุย มีเพื่อนเที่ยว ผมกับแฟนทำงานห่างกันไกลมากนานๆ จะเจอกันที แต่ต่อมาผมเริ่มสนิทกับโบว์มากขึ้น ซึ้งมันไวมากคับ ตั้งแต่เธอเริ่มไปๆมาๆห้องเธอกับห้องผม รู้ตัวอีกที่เราสองคนแทบจะอยู่ห้องเดียวกันแล้ว ผมเลิกงานกลับมาก็จะเห็นโบว์อยู่ห้องผมทุกครั้งไป กวาดบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว จนกลายเป็นเรื่องปกติ ผมเองเคยถามเล่นๆกับโบว์เหมือนกันว่าถ้าแฟนเธอมาเห็นเราอยู่ด้วยกันจะทำไง เธอตอบว่าแฟนหนูไม่รู้จักห้องพี่นิ แล้วถ้าแฟนพี่มาละ แฟนพี่ก็ไม่เคยมาหาที่คอนโดนิ ซึ่งก็จริงครับไม่เคยมาเพราะทุกครั้งที่มาเธอจะอยู่บ้านญาติและผมเองเป็นฝ่ายไปหาตลอด

        จนกระทั้งวันนึง ผมเลิกงานกลับมาปกติผมเห็นผู้ชายคนนึงขึ้นลิฟท์มาครับ หอบข้าวของมาเยอะพอสมควร ผมรู้ทันทีว่าเป็นแฟนโบว์ผมจำได้จากรูปเขาในห้องน้องโบว์แต่เขาไม่เคยเจอและเคยเห็นผม ตอนนี้สงสัยว่าหอบอะไรมาเลยถามผู้ชายคนนั้น เขาบอกว่าเป็นของงานแต่งครับเขากำลังจะแต่งงานอันนี้เป็นการ์ดเป็นของชำรวยเอามาให้แฟนเขาเลือกครับ ตอนนั้นอึ้งมากคับ  บอกตามตรงว่าพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ผมออกจากลิฟท์เดินไปที่ห้อง แน่นนอนโบว์อยู่ในห้องผม ผมมองหน้าน้องเขาตอนนั้นสับสนและไม่อยากเข้าใจอะไรทั้งนั้นผมได้แต่เพียงแสดงความยินดีกับเขาที่ได้แต่งงานเท่านั้น โบว์นิงและไม่พูดอะไรเธอเดินออกจากห้องผมไป มันเป็นอารมณ์ที่อยากจะร้องให้ออกมาแต่ก็ไม่มีแม้แต่หยดน้ำตาบอกไม่ถูกจริง

        เหมือนเปลี่ยนชีวิตผมเองมาขอย้ายแผนกที่บริษัทครับ คือประมาณขอเปลี่ยนตำแหน่งซึ่งผมจะได้ย้ายไปต่างจังหวัด ตอนนั้นผมอาศัยนอนที่สำนักงานเอาครับไม่กลับบ้าน มันหดหู่ไงไม่รู้แต่ 2 อาทิตย์ผมก็ได้ย้ายครับ ซึ่งมันส่งผลให้เงินเดือนผมลดลงเยอะพอสมควรแต่พอรับได้ครับ คอนโดที่อยู่ผมปล่อยให้เช่าไปคับ ก่อนออกมาผมเจอน้องโบว์ อยู่ 2-3 ครั้ง แต่ก็ไม่พูดอะไรไม่บอกอะไร แล้วก็เดินจากออกมา แม้โบว์จะเคยโทรไปขอเบอร์ผมที่บ้านผมก็เปลี่ยนเบอร์คับบอกกับพ่อแม่ว่าโทรศัพท์หายบ้างลืมจ่ายตังบ้าง.......... เพราะสิ่งเดียวที่ผมอยากตัดให้ได้ในตอนนั้นคือคำว่ารักน้องเขาครับ

        ที่ทำงานใหม่ผมกลับมาอยู่ใกล้กับแฟนมากขึ้น นั้นมันก็ส่งผลดีให้เราเป็นครอบครัวมากขึ้นเช่นกันผมอยู่กับแฟนประมาณ 2 ปีก็แต่งงานกันครับ ส่วนของที่เคยใช้ที่คอนโดผมเอาไปบริจาคเพราะของส่วนใหญ่เป็นของโบว์เขานะครับ แต่ผมเองยังเก็บรูปถ่ายของน้องเขาไว้ในมือถือซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงลบไม่ได้ผมเลยว่าคงเอาไว้ให้มันพังไปพร้อมกับมือถือละครับ ทุกอย่างดูเข้าที่ก็จริงแต่การทำงานผมกลับต้องไปโน้นมานี้คับ จนวันนึงผมไปพักโรงแรมแห่งนึงซึ่งผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเจ้าของโรงแรมเป็นญาติกับน้องโบว์เขา ซึ่งวันนั้นบังเอิญน้องโบว์ เข้ามาหาญาติเขาพอดี คือผมบอกตามตรงมันอึ้งจนไม่รู้จะพูดยังไงกับน้องเขาดี น้องเขาหยิบกุญแจแล้วเดินพาผมไปห้อง ตอนนั้นเดินตามหลังน้องเขาไปที่ห้องเราไม่เคยคุยอะไรกันเลยน้องเขาเองก็ไม่เคยถามอะไรด้วย เป็นความเงียบที่เจ็บปวดมาก โบว์เปิดห้องให้ผม ผมเดินเข้ามาแล้วเธอก็เดินตามเข้ามาหลังประตูปิดลง เธอเดินมากอดผมแล้วร้องไห้ครับ ร้องนานมาก สิ่งเดียวที่ผมจำได้คือเธอบอกกับผมว่าอย่าทิ้งเธอไปอีก ........ ผมทำอะไรไม่ถูกจริงได้แต่เพียงกอดเธอไว้แล้วบอกขอโทษเท่านั้น

        ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้หลายอย่างเปลี่ยนไปคับผมเป็นพ่อลูกอ่อน มีลูกกับแฟนที่แต่งงานกันนะ...คับ ซึ่งผมไม่หนีอีกแล้วคับสำหรับน้องโบว์ ผมมี facebook มีทั้ง line  ซึ่งก็ไม่รู้จะบังเอิญไปไหนผมขายคอนโด แล้วแฟนผมเอาเงินไปซื้อบ้านจัดสรรดันเป็นโครงการติดกับบ้านแฟนน้องโบว์ซะงั้น ตอนนี้น้องโบว์เธอมีลูกแล้วครับ เอามาเล่นกับลูกผมประจำ ช่วงเสาร์ - อาทิตย์ ที่สนามเด็กเล่นที่หมู่บ้าน บางครั้งเธอก็พาแฟนมาด้วยครับ ถามว่ารู้สึกไงผมบอกไม่ถูกหลอกคับแต่แฟนโบว์ก็เป็นคนนิสัยดีคนนึงโชคดีแล้วคับที่น้องเขาได้เจอคนดีๆๆ

            ถ้าถามผมว่าโบว์รู้สึกอย่างไรกับผม ...............ผมตอบไม่ได้หลอก แต่สำหรับผมรู้สึกดีที่ได้เจอน้องเขาครับ