คนทุกคนก็อยากมีอนาคตที่ดีกันทั้งนั้นใช่มั้ยคะ ? เราก็หนึ่งในนั้นแหละค่ะ ครอบครัวเรามีกันอยู่สองคนคือเรากับแม่ แม่ก็ทำงานส่งเราเรียนคนเดียว ชีวิตเราก็ไม่ได้แย่หรือลำบากอะไร แต่ฐานะทางการเงินก็ไม่ได้ดีอะไร พอมีพอกิน ปีนี้เราอยู่ม.6 แล้ว ปีหน้าก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัย เราฝันอยากหลักสูตรนานาชาติค่ะ ก็คุยปรึกษากับแม่ ผลสรุปก็คือไม่มีเงินเรียนค่ะ แม่บอกว่าแม่คงไม่มีปัญญาจะส่งเพราะค่าใช้จ่ายมันสูงเกินไป ตรงนี้เราเข้าใจนะคะ เราก็คิดหาวิธีที่จะทำให้ตัวเองได้เรียนนานาชาติ ก็คิดว่าจะทำงานไปเรียนไป คือแม่บอกว่าถ้าเราขึ้นมหาวิทยาลัยแม่จะให้ค่าขนมเดือนละ 10,000 บาท เราก็ว่ามันเยอะอยู่นะ (สำหรับเรา) นอกจากเงินค่าขนมที่แม่ให้เราก็จะทำงานพิเศษคิดไว้ว่าจะไปเป็นติวเตอร์ (คิดว่ามันน่าจะได้เงินเยอะ) แล้วเราก็จะกู้ กยศ. ด้วย จะช่วยลดค่าเทอมได้ไปครึ่งหนึ่ง เราก็จะเก็บเงินที่ทำงานพิเศษไว้เป็นค่าเทอมอีกครึ่งหนึ่ง ค่าเทอมมันตกเทอมละ 80,000 บาท คือเราก็คิดนะว่ามันน่าจะพออยู่ได้ไม่เดือดร้อนอะไร มีค่าเทอม มีค่ากิน ค่าอยู่ ชีวิตในมหาวิทยาลัยก็น่าจะรอด อันนี้เราคิดแบบคนไม่เคยสัมผัสชีวิตมหาวิทยาลัยนะ เราไม่รู้ว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยเป็นแบบไหน มีอะไรยังไงบ้าง แล้วยิ่งเราอยากเรียนแบบนานาชาติ ไม่รู้ว่าสังคมเป็นแบบไหน อยากถามความคิดเห็นว่าเราฝันสูงไปมั้ย? เราคิดแบบตื้นๆไปรึเปล่า? ชีวิตเด็กนานาชาติเขาไฮโซโก้เก๋กันทุกคนหรือเปล่า? หรือเราควรเจียมตัวเรียนแบบธรรมดา แต่เราก็บอกตรงๆเราอยากเป็นคนที่ดีเครดิตดี เรียนจบจากที่ดีๆ ((งดดราม่าว่าเรียนที่ไหนก็ดีได้ ขอแค่เป็นคนดี อะไรแบบนี้นะ เพราะเราเข้าใจว่าเรียนที่ไหนก็ได้ แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรียนที่ดีๆก็จะมีเครดิตดีกว่า แล้วถ้าเรียนที่ดีด้วยเป็นคนดีด้วยมันก็ดีนะ ^^ )) เราอยากขอคำปรึกษาว่าเราไม่คิดเพ้อเจ้อใช่ไหม มันน่าจะเป็นไปได้ใช่เปล่า ใครอยากเสนอความคิดเห็นอะไรก็ได้นะ เรายินดีรับฟังทุกความเห็นเลย ขอบคุณค่าาาาาาา

ปล. ตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ พิมพ์ไม่รู้เรื่องยังไงขอโทษด้วยค่ะ พิมพ์ตามที่คิดเลย.