“กาลครั้งหนึ่ง มีฝูงกบน้อยฝูงหนึ่ง ซึ่งกำลังจะเข้าแข่งขันการประลองการแข่งขันในครั้งนี้ ชัยชนะ คือการปีนขึ้นไปสู่ยอดสุดของหอคอยที่สูงมากๆ ผู้คนเริ่มก่อตัวรอบๆ ตึก เพื่อชมการแข่งขัน และเชียร์เพื่อนของตนเอง ….แล้วการแข่งขันก็ได้เริ่มต้นขึ้น

ตามความจริง... ไม่มีใครแม้สักคนเดียวที่เชื่อว่ากบตัวเล็กๆ ฝูงนั้น จะสามารถขึ้นไปสู่ยอดสุดของหอคอยที่สูงลิบได้ พวกฝูงกบมักจะได้ยินคำว่า “โอ้ววว... ไม่มีทางหรอก ทางมันยากไป” “พวกกบคงไม่มีทางไปถึงแน่ๆ เลย” หรือ “ไม่มีโอกาสเล้ยยย ที่กบเหล่านั้นจะทำสำเร็จได้หอคอยนั้นสูงเกินไป”  

และแล้ว... พวกกบตัวน้อยๆ ก็เริ่มร่วงหล่นลงมาทีละตัว ทีละตัว ....ยกเว้นก็เพียงแต่กบที่ยังไม่เหนื่อยล้า ก็ไต่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ๆ ฝูงชนก็เริ่มที่จะตะโกนอีกว่า “มันยากไป ไม่มีใครสามารถทำสำเร็จหรอก” ฝูงกบเริ่มที่จะเหน็ดเหนื่อย และยอมแพ้ไปทีละตัวสองตัว แต่... ยังมีอยู่ตัวหนึ่งซึ่งไต่สูงไปเรื่อย ไต่สูงไปเรื่อย ...และสุดท้าย กบที่เหลือก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะไต่ต่อไป....ยกเว้น ก็เพียงแต่กบตัวเล็กตัวนั้น ด้วยความพยายามมหาศาลมันเป็นเพียงตัวเดียวที่สามารถไปถึงยอดหอคอยได้

ส่วนกบที่เหลือที่ไม่สามารถทำได้ ก็ต้องการที่จะรู้ว่า เจ้ากบน้อยนั้นมีวิธีการอย่างไรถึงสามารถไปถึงยอดหอคอยได้ ผู้เข้าแข่งขันเริ่มรุมกันเข้ามาถามกบน้อยผู้ชนะและแล้วก็ได้พบความลับแห่งชัยชนะที่ว่านั้น   คำตอบ คือ ….เจ้ากบน้อยผู้ชนะตัวนั้น หูหนวก !!!!! ”

-----

จากเรื่องนี้ บอกเราว่า อย่าไปฟังผู้คนรอบข้างเรา ซึ่งให้ข้อคิดเห็นแต่ในด้านลบกับเราเพราะว่า พวกเขาเหล่านั้นจะทำให้ความฝันและความหวังอันสูงสุดของเราและความหวังซึ่งอยู่ในหัวใจของเรา สลายไปจากตัวเรา  

จงจำไว้ว่า สิ่งที่เราได้ยิน หรือได้อ่าน จะมีผลต่อการกระทำของเรา ดังนั้น จงคิดแต่ในด้านบวกเสมอ และเหนือสิ่งอื่นใด …จงหูหนวก เมื่อฝูงชนบอกเราว่า เราไม่สามารถเติมความฝันของเราให้เป็นจริงได้ เพราะว่า  “…เราสามารถทำได้ …”