สวัสดีทุกๆคนนะคะ
เรื่องที่ดิฉันจะเล่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงละไม่ขอเอ่ยถึงชื่อบุคคลในกระทู้นี้นะคะ
เมื่อประมาณ4ปีที่แล้ว ดิฉันได้คบกับผู้ชายคนนึง เขาเป็นคนดี น่ารัก ใจเย็น เป็นทั้งเพื่อน ทั้งที่ปรึกษา  แถมตรงสเปคดิฉันเกือบทุกอย่าง เพราะเขาเป็นคนขาว หน้าดีใช้ได้ และเรียนเก่ง ตอนนั้นดิฉันเป็นเด็กม.ต้นกำลังจะขึ้นม.ปลายค่ะ พอเราคบกันได้สัก4-5เดือน เขาก็ย้ายโรงเรียนค่ะ เลยเป็นจุดที่ทำให้เรายิ่งห่างกันมากขึ้น แต่ระยะทาง ไม่สำคัญกับเรื่องราวความรักของเราทั้งคู่เลยค่ะ เรายังรักกันดี จนมาเกือบ2ปี เริ่มเกิดรอยร้าวบางๆระหว่างรักของเรา ดิฉันได้รู้จักกับพี่นักศึกษาคนนึง เขาเป็นคนที่เจอครั้งแรกแล้ว บอกเลยค่ะว่าใช่มาก ด้วยหน้าตา บุคลิก และการศึกษา บวกกับเครื่องแบบที่ใส่ทำให้เขาดูเป็นคนที่สะอาดตามากๆ ตอนที่เจอครั้งแรกเราไม่รู้จักกันหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะอินเตอร์เน็ตที่ทำให้โลกมันแคบลง เลยทำให้เราได้เริ่มคุยกัน ดิฉันยอมรับค่ะว่าตอนนั้นปลื้มพี่เขาสุดๆ ไม่ใช่เพราะภาพลักษณ์ภายนอกอย่างเดียวหรอกค่ะ เพราะดิฉันอยากมีอนาคตที่ดีแบบเขาด้วย เลยเป็นจุดที่ทำให้ดิฉันได้คุยกับพี่เขามากขึ้น ตอนนั้นก็ปลื้มตามภาษาเด็กวัยรุ่นค่ะ ไม่ได้คิดจะล้ำเส้นเกินพี่น้อง หลังจากได้เริ่มคุยกัน พี่เขาก็ชอบทักมาบ่อยๆค่ะ คุยจนเป็นกิจวัตร มีหยอดบ้าง แกล้งบ้าง จนทำให้เกิดความสนิท จนทำให้เกิดระยะห่างของดิฉันกับแฟนค่ะ ตอนนั้นดิฉันก็บอกและเล่าทุกอย่างนะคะว่าคยกับใครบ้าง เพราะไม่มีอะไรจะปิดบังค่ะ ไม่ได้คิดเกินเลย อีกอย่างก็รักกับแฟนมาก คุยกันไปสักพักก็แลกเบอร์ค่ะ พี่เขาก็ชวนไปกินขนม กินข้าว นัดเจอบ้าง ได้เจอจริงๆครั้งนึงเพราะพี่เขามาซื้อของที่ดิฉันเรียนพิเศษ กับอีกครั้งก็เจอแว้บๆเพราะพี่เขามาทานข้าวที่ห้างเดียวกัน หลังจากมีเบอร์ก็ได้คุยกันบ่อยค่ะ มักโทรคุยและเป็นเวลา คือหลัง5ทุ่มเพราะดิฉันเป็นโปรโทรฯ เขาเลยให้ดิฉันโทรไปเพราะมันถูกกว่าและคุยนานๆได้ การคุยกันเริ่มกินเวลาที่เคยมีให้แฟน และดิฉันก็เริ่มทะเลาะกับแฟนบ่อยค่ะ ด้วยการกระทำที่พี่เขาทำ มันทำให้เรามโนค่ะ มโนไปหนักๆเลยว่าเอ๊ะ คิดอะไรกับเรารึเปล่า และบวกกับที่ปลื้มพี่เขาอยู่แล้ว เลยทำให้เกิดมารผจญหัวใจค่ะ ตัดสินใจเลิกกับแฟนในวันที่ทะเลาะกันด้วยเหตุผลไร้สาระมาก ทั้งอาทิตย์หลังเลิกกัน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้ไปยาวๆ เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด และตัวแฟนเองก็เสียใจไม่น้อย ดิฉันกับแฟนเริ่มห่างกันไปเรื่อยๆ จนเขาได้คุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เป็นช่วงเวลาที่แฟนเหงา มันเลยทำให้เขาหวั่นไหว จนเกิดความชอบในตัวผู้หญิงคนนั้น ตอนนั้นเรารับไม่ได้ค่ะ กรีดร้อง!! ตัดสินใจเป็นนางร้ายในละคร ฉันหวง ฉันมาทวงของฉันคืน!! ตอนนั้นร๔้ตัวเลยค่ะ ว่ายังรักแฟนอยู่มาก แต่ก็รู้ว่าต้นเหตุมาจากตัวเรา สุดท้ายดิฉันก็เคลียร์ปัญหานี้จบค่ะ เหตุการณ์นี้เลยทำให้เราทั้งคู่กลับมาคุยกันมากขึ้น เาเองก็รู้ค่ะว่าดิฉันยังรักเขา แต่เขาไม่มั่นใจเพราะดิฉันก็ยังทำตัวสนิทสนมกับพี่เขาอยู่เรื่อยๆ คนรอบข้าง พี่ๆ เตือนดิฉันทุกคนเรื่องพี่ผู้ชายคนนี้ แต่ดิฉันก็ยังดื้อ เพราะคิดว่าดิฉันคงไม่ใช่คนที่ต้องเสียใจในเรื่องนี้แน่นอน
และสิ่งที่ไม่คาดคิดมันก็เริ่มเกิดขึ้นค่ะ พี่เขาต้องไปเรียนที่ต่างจังหวัดอาทิตย์นึง ก่อนพี่เขาขึ้นเครื่องเราก็ยังคุยโทรศัพท์กันดีและพี่เขาก็ลอกว่าถึงจะโทรหาค่ะ พอถึงพี่เขาก็รอจนทุกอย่างโอเค มีสัญญาณ ก็โทรมา เราคุยกันดีมากค่ะ และก็คิด่าอะไรจะปกติ แต่ก็ไม่เลย ผ่านไปคืนที่2 3 4 เสียงโทรศัพท์ เสียงไลน์ กลับเงียบหายไป เฟสบุคแชร์ลิ้งยูทูปได้ แต่ทักแชทเหมือนเดิมไม่ได้ และมีสเตตัสจากพี่ผู้หญิงคนนึงแท็กมาในเฟสพี่เขาอย่างสนิทสนม โพสต์นี้เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ จนดิฉันเริ่มพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น... จนสุดท้ายพี่ผญได้แอดเฟสบุคมาค่ะ ดิฉันตัดสินใจลองคุยดู เพื่ออยากรู้ความจริง จนสุดท้ายสิ่งที่พี่ผญบอกดิฉันคือ เขา2คนเป็นแฟนกันค่ะ เงิบสิคะะ ที่ผ่านมาคืออะไร? คำถามเกิดเต็มสมองดิฉันไปหมด ทั้งๆที่การที่ดิฉันคุยกับพี่เขานั้นไม่มีสถานะอะไรกำหนด แต่การกระทำสิคะมันทำให้ดิฉันคิด และพี่ผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆหายไปจากโลกของดิฉัน  ตอนนั้นมันพังไปหมดเลยค่ะ หน้าชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยคิดว่าจะต้อเสียน้ำตาให้กับใครก็ไม่รู้ แฟนก็ไม่ใช่ คนในครอบครัวก็ไม่ใช่ และคนที่ดิฉันนึกถึงเป็นคนแรก คือแฟนดิฉันค่ะ ดิฉันตัดสินใจโทรไปปล่อยโฮ บอกเรื่องทั้งหมด จริงๆแฟนเตือนดิฉันตั้งแต่ตอนที่เริ่มคุยกับพี่คนนี้แล้ว แต่ดิฉันไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้ มันเสียใจมากอะค่ะ แต่ในช่วงเวลานี่ดิฉันพัง ดิฉันกลับมีผู้ชายคนนี้แหละค่ะ ที่คอยอยู่ข้างๆ คอยให้กำลังใจ ตอนนั้นดิฉันกำลังต้องสอบแข่งขันครั้งใหญ่ในชีวิต ดิฉันต้องผ่านความรู้สึกที่นอนร้องไห้ทุกคืนในสถานที่ที่ไม่ใช่บ้าน เพราะดิฉันต้องไปเก็บตัวที่นั่น ดิฉันได้แค่นอนร้องไห้กับโทรศัพท์ที่คุยกับคนที่ดิฉันทิ้งเขาไปเพราะแค่ความหวั่นไหวงี่เง่าของตัวเอง มันเป็นความรู้สึกผิดแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ จนเวลาผ่านมา ดิฉันเริ่มทำใจได้
ดิฉันกับแฟนเริ่มกลับมาสนิทกันมากขึ้นจนมาถึงงานโรงเรียนที่ดิฉักับแฟนได้เจอกัน หลังจาก6เดือนที่เราเลิกกันและไม่ได้เจอกันเลย หลายๆอย่างทำให้เรากลับมารู้สึกเหมือนเดิม หลังจากวันนั้น ดิฉันจึงตัดสินใจง้อแฟนค่ะ และเราก็กลับมาคบ แน่นอนค่ะ ว่าระยะห่างย่อมทำให้เราเกิดความเปลี่ยนไป ถึงเราจะกลับมารักกัน แต่สิ่งที่ดิฉันสัมผัสได้ คือแฟนดิฉันแข็งขึ้นมาก ไม่อ่อนหวาน ไม่ยอม และใจร้อนขึ้น จนทำให้เราก็มีปัญหากันอยู่บ่อยครั้ง จนทำให้เรื่องที่ดิฉันผิดพลาดคราวนั้นกลับมาเป็นประเด็น... แต่จนสุดท้ายแฟนดิฉันก็ได้ให้สัญญาและข้อตกลงว่า เราทั้งคู่จะลืมเรื่องนี้ไปด้วยกัน จะไม่พูดถึงมันอีก เพราะมันทำให้เราทั้งคู่เกิดความไม่สบายใจและเสียใจกับสิ่งเหล่านั้น และบอกว่าเราแค่ไม่เข้าใจกั และห่างกันไปแค่6เดือน จากวันที่เรากลับมาคบกัน มันคือการนับช่วงเวลาต่อไปเรื่อยๆ เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นกับเรา เพื่อความสบายใจของเราทั้งคู่ และจนมาถึงวันนี้อีก1เดือนจะ4ปีแล้วค่ะ แฟนดิฉันคนนี้ก็ยังรัก และคยดูแลดิฉัน เข้าใจดิฉัน อยู่ข้างๆ เป็นทุกๆอย่างให้กับดิฉันเหมือนเดิม แม้ว่าเรื่องที่ดิฉันทำผิด มันจะยังเป็นปมในใจของเราทั้งคู่ แต่เราก็จะเก็บมันไว้เพียงเป็นเครื่องเตือนใจว่าเราจะไม่ทำแบบนั้นอีก ส่วนพี่ผู้ชายคนนั้นดิฉันก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกเลย และสุดท้ายพี่ผู้หญิงคนนั้นก็เลิกกับพี่ผู้ชายคนนี้เช่นกัน และพี่ผู้หญิงกับดิฉันตอนนี้เราก็สนิทกันเหมือนพี่สาวน้องสาว เพราะเราทั้งคู่ต่างเข้าใจเหุตผลกันดี ว่าสิ่งที่เขาเจอ กับสิ่งที่ดิฉันเจอ มันเป็นอย่างไร....
      ดิฉันมาแชร์เรื่องนี้ด้วยเจตนารมที่ไม่ได้คิดผูกใจเจ็บกับเรื่องที่ผ่านมา  เพราะมันอาจเป็นความเข้าใจผิดขดิฉันเพียงฝ่ายเดียวก็ได้ แต่สิ่งที่ฉันอยากฝากไว้ คืออยากให้คนที่ได้มาอ่านกระทู้นี้ รักษาคนดีๆที่เขารักเราด้วยใจจริงเอาไว้นะคะ อย่าไปคิดฝันกับสิ่งที่มันยังมาไม่ถึง หรือจับต้องไม่ได้เลยค่ะ จริงๆมันก็ไม่ผิดที่เราคิดจะเปิดโอกาสให้ตัวเอง แต่คุณอาจไม่โชคดีเสมอไปกับคนที่เข้ามาใหม่นะคะ วันนี้ดิฉันอาจโชคร้ายที่ต้องผ่านการเสียใจที่เสียคนที่รักดิฉัน และคนที่ดิฉันชอบเขา พร้อมๆกัน แต่สิ่งที่ดิฉันโชคดี คือคนที่รักดิฉันเขายังยืนอยู่ข้างหลัง รอให้ดิฉันกลับไป และเขายังรักดิฉันเหมือนเดิม<3

ดิฉันขอให้กระทู้นี้เป็นกระทู้เตือนใจคู่รักอีกกระทู้นึงนะคะ
ขอบคุณที่อ่านกระทู้นี้ค่ะ ขอให้ทุกคนโชคดี และเจอความรักดีๆตลอดไป