ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ย่านราชประสงค์
555 จขกท ไม่เคยเขียนกระทู้อ้ะ เขิล

ต่อๆๆๆ

วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ที่แดดร้อนมากอีกวัน จขกทนัดกับแฟน (ขอแทนว่าตุ้ยนุ้ย) ว่าจะไปเดินจัตุจักรกันสองคน แต่ว่าไปไม่ถึง เพราะว่าป่าป๊า (คุณพ่อ) ของจขกท เรียกตัวไปทานข้าวและดูหนังที่ห้างแห่งหนึ่งย่านราชประสงค์ (เนื่องจากวันอาทิตย์เป็นวันครอบครัว แต่ปรกติจะนัดกันเย็นๆ 5-6 โมง แต่วันนั้นป๊าโทรเรียกตั้งแต่บ่าย 3)

ไหนๆ ก็อยู่กับตุ้ยนุ้ยแล้ว แล้วก็ไปไม่ถึงจัตุจักร เราก็สงสารตุ้ยนุ้ยกลัวออกมาเสียเที่ยว เลยชวนให้ไปกินข้าวกับที่บ้านด้วย ตอนที่นั่งรถไปเราก็เกิดอาการง่วงนอนหลับในรถ (5555 นิสัยไม่ดี) แล้วเสียงมือถือจากป๊าก็ดังขึ้น (มีริงโทนเฉพาะสำหรับตอนป๊าโทรมา) ก็เลยล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าถือขึ้นมารับด้วยความงัวเงียบอกว่าใกล้จะถึงแล้วก็หลับต่อ

พอถึงห้าง ตุ้ยนุ้ยก็ปลุก อ้ะ เราก็ตื่น แล้วก็ลงจากรถ ตอนนั้นน่าจะประมาณ 16.45 น. มั้ง จอดรถอยู่ชั้นใต้ดินบี2 ฝั่งอินเซตัล (เอ๊ะ แล้วตอนแรกจะบอกว่าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งทำไม)  

พอลงจากรถก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น 1 พอดีเห็นมีซุ้มอาหารอยู่ข้างนอกก็เลยไปเดินวนกันรอบนึง ในตอนนั้นจขกท.เพิ่งจะรู้สึกตัวว่ามือถือไม่ได้อยู่ในกระเป๋า เลยคิดว่าน่าจะอยู่ในรถไม่ได้เอาออกมา ก็เลยเดินลงไปหามือถือในรถ ให้ตุ้ยนุ้ยใช้แอพ find my iphone ให้ ก็ไม่ได้ยิน แต่ว่าโทรศัพท์ก็ยังโทรติดอยู่นะ นอกจากนั้นตัวเองค่อนข้างเข้าข้างตัวเองว่ามันต้องตกอยู่ในรถนั่นแหละเพราะว่าไม่ได้ยินเสียงของตกตอนลงจากรถ ประกอบกับตอนนั้นป๊าโทรศัพท์เข้าอีกเครื่อง (จขกท.มีโทรศัพท์สองเครื่อง กรี๊ด พกทำไม...ของตุ้ยนุ้ยซื้อให้เครื่องนึง ของป๊าซื้อให้อีกเครื่องนึง) พอป๊าโทรมาก็เลยคิดว่าเอาไว้ก่อน ค่อยกลับมาหาในรถ จากนั้นก็ขึ้นไปทานข้าวและดูหนัง (The November Man) กว่าจะลงมาอีกทีก็สองทุ่มกว่าๆ

พอลงมาสิ่งแรกที่ทำก็คือ รื้อรถเพื่อหามือถือ แต่ว่าโทรไม่ติด...สงสัยแบตจะหมด บวกกับที่บ้านโทรตามแล้ว
ก็เลยกลับบ้านก่อนก็ได้

พอถึงบ้าน ก็รื้ออออออออรถ จากรถรกๆ กลายเป็นรถที่โล่งๆ เรียบร้อยมากกก
.
.
ก็ไม่เจอ ตอนนั้นห้าทุ่มกว่าๆ ป๊าครึ้มอกครึ้มใจโทรศัพท์ไป ปรากฎว่าติด...ซะงั้น ....มือถือมันจะติดๆ ดับๆ เองได้ไงล่ะ ชัวร์...มันต้องอยู่กับคนอื่น
จขกท. รีบเปิด Find My iPhone เลยทีเดียว พอเห็นตำแหน่งปุ๊ปก็รีบโทรหาตุ้ยนุ้ย ตุ้ยนุ้ยก็บึ่งรถออกมาทันที!!!!

ตอนนั้นตื่นเต้นกันทั้งบ้าน เห็นมือถือตัวเองเดินไปเดินมาใกล้ๆ ห้าง.... กรี๊ดดดดดดดดด น่านมานมือถือช้านนนนนนนน

มือถือช้านอยู่ตรงน้านนนนนนนนน

แต่แล้วก็เพิ่งรู้สึกตัว นี่มันห้าทุ่มกว่า กับสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย (เดาว่าน่าจะเป็นตำแหน่งชุมชนแออัด) ป๊าเลยรีบบอกว่าอย่าให้เค้าไป ให้เค้ากลับบ้าน

จขกท. ก็เลยรีบโทรไปบอกว่าให้กลับบ้าน แต่เจ้าตัวบอกว่าเด่วๆ จะหาต่อ ...... โอ้ววว เทอ ช่างงง ..... เสียนี่กระไร

จากนั้นพ่อของตุ้ยนุ้ยก็โทรตาม กลับบ้านเถิด ..... ขอบคุณคะ ป๊าของตุ้ยนุ้ย

ตอนนั้นก็จะเที่ยงคืนแล้ว แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็ได้ข้อสรุปในตัวเองว่า มือถือโดนเอาไป.....ชัวร์
.
.
.
.

ค่อยมาเขียนต่อ ต่อไปนี้จะอธิบายว่าทำอะไรไปมั่งจนได้มือถือคืนจร้า



แด่กระทู้แรกของจขกท.  ตำหนิติเตียนเต็มที่เลยนะคะ