ฝากไว้...ในกายเธอ (2014)
กำกับโดย โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ (โปรแกรมหน้า วิญญาณอาฆาต, ลัดดาแลนด์)
6/10

(รีวิวมีการสปอยล์ถึงตอนจบ)

จากที่เคยเขียนถึง คิดถึงวิทยา ไว้ในกระทู้นี้: http://ppantip.com/topic/32494853 ถึงผมจะให้คะแนน 6/10 เท่ากัน  แต่มีความรู้สึกว่า ฝากไว้...ในกายเธอ เป็นหนังที่มีหลายลักษณะตรงข้ามกันเลยจากมุมมองของผม  

คิดถึงวิทยา มีปมประเด็นหลักที่ค่อนข้างอ่อนและเบาหวิว (เส้นเรื่องความรัก) แต่ล้อมรอบไปด้วยองค์ประกอบคุณภาพ ไม่ว่าสถานที่บรรยากาศสวยงาม การถ่ายทำ ตัวละครครูแอนของพลอย  และการแสดงที่เข้าขั้นดีมากโดยรวม

ฝากไว้..ในกายเธอ ค่อนข้างแผลเยอะกว่า ด้วยหลายตัวละครที่นักแสดงไม่สามารถชูให้ดีเกินบท  บรรยากาศความเป็นหนังผีที่ไม่สุด และถึงผมจะโอเคว่าหลักการแพทย์ไม่แน่น (ด้วยเนื้อหามันบนพื้นฐานหนังผีผมยังรับได้อยู่) หากความง่ายของการที่ตัวละครสามารถไปไหนมาไหน ทั้งในโรงพยาบาลและบ้านคน เป็นอะไรที่บ่อยและติดขัดระหว่างดูทันทีเลยจริงๆ ...แต่กระนั้น ผมชอบปมหลักของหนัง และการวางคอนเซ็ปตัวละครเพิร์ธอยู่ไม่น้อย

โดยส่วนตัวแล้ว  ผมติดใจในประเด็นของเรื่องหลัง จนความชอบเอนไปทาง ฝากไว้...ในกายเธอ มากกว่า



หลังความรู้สึกแรก คือผิดหวังว่าผู้กำกับทำหนังฝีมือตกจาก ลัดดาแลนด์ (ซึ่งถือเป็นหนังผีไทยที่ผมชอบที่สุด) ไปมากทีเดียว  ผมก็มาคิดได้เขายังไม่ทิ้งสไตล์การทำหนังผีของเขา ที่มีการผสมประเด็นสังคมเข้ากับเนื้อเรื่องสยองขวัญ  เพียงแต่คราวนี้ ประเด็นทางสังคมไม่ได้ถูกพัฒนาให้กลมเท่า และ บรรยากาศสยองของหนังทิ้งช่วงห่างไม่กดดันเหมือนเรื่องก่อน จนอืดและมีช่วง dead air เยอะไป

ทั้งนี้ ประเด็นทางสังคมที่เขาหยิบมา คือสภาวะวัยรุ่นปัจจุบัน ที่เดี๋ยวนี้สังคมเชื่อมติดกันเป็นเสมือนโลกโซเชียลขนาดใหญ่ วัยรุ่นหลายคนโตมาในพื้นที่เปิดเผยเยอะกว่าเมื่อก่อน จนอาจง่ายที่จะห่วงภาพลักษณ์ในสายตาคนรอบข้างมากขึ้น ซึ่งในความอ่อนไหวนั้น ก็ง่ายเช่นกันที่ความรู้สึกอยากเอาชนะและเห็นแก่ตัวจะถูกฟูมฟักขึ้นมาแรงเป็นพิเศษ  

ด้วยเหตุนี้ ทำให้ผมชอบคอนเซ็ปต์ตัวละครหลักและปมทางจิตใจของเพิร์ธมาก การที่ฮอร์โมนพลุ่งพล่านมาเจอกับช่วงที่ศีลธรรมส่วนบุคคลกำลังพัฒนา ทำให้เขาเป็นตัวแทนของประเด็นนี้ได้เป็นอย่างดี  ไม่ว่าจากการแอบดูความสามารถของเพื่อนแซงหน้า สายตาตอนป้ายตัวเองถูกถอดออก หรือการแข่งขันกลั้นหายใจเล่นๆกับแทนในฉากเปิดเรื่อง หนังแสดงให้เห็นถึงความสำคัญตนในใจเพิร์ธตลอด  ยิ่งดูจากการที่แม่ของเขาเหินห่างและพฤติกรรมที่เป็นภาพสะท้อนของเพิร์ธด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เข้าใจดีว่าทำไมเขาถึงหลงทางได้อย่างง่ายดาย  และเมื่อสถานการณ์เริ่มจนตรอกบีบเข้ามา  อีโก้ในใจของเขาจึงทำทุกวิถีทางให้สถานภาพทางสังคม (ทั้งในสายตัวเองและสายตาคนนอก) คงอยู่ไว้  โดยไม่สนใจว่ามันจะทำร้ายหรือถึงขั้นฆ่าใครได้ ไม่ว่าจะคนบริสุทธิ์ (เด็กผู้ชายที่เขาโยนความผิดใส่) คนที่เขารัก (ไอซ์) หรือแม้กระทั่งเพื่อนรักของเขาเอง (แทน)

แต่ทั้งนี้ ตัวละครเพิร์ธยังมีความกลมอยู่ ไม่ได้เลวไป 100% จึงสามารถรู้สึกผิดจนเกิดอาการและเห็นภาพผิดปกติได้ตลอดเรื่อง (หนึ่งในจุดอ่อนของหนังคือเขียนตรงนี้ไม่แน่นพอ ทำให้มันไม่หนักแน่นหรือสุดในทั้งสองทางที่เราสามารถตีความได้ และบางอย่างก็ดูไม่รัดกุมพอในการตีความ เช่น ตอนขุดศพทารก) ในท้ายที่สุด ตอนจบถึงขมวดปมตัวละครตัวนี้ได้ดีทีเดียว  เมื่อกล้องฉายให้เห็นภาพเขาเหยียบขึ้นไปบนแท่นตำแหน่งอันดับหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าเขาทำตามที่ตนเองทะเยอทะยานได้สำเร็จแล้ว แต่เมื่อมองไปแล้วเห็นภาพไอซ์ เขายังตระหนักได้ว่าเขาไม่ได้เลวขนาดที่จะลืมสิ่งที่ตนทำเพื่อมาถึงจุดนั้นได้ และมันจะวนเวียนอยู่ในใจเขาไปอีกแสนนาน



เมื่อส่วนผียังไม่โอเค ไม่เป็นไร แต่หนังไม่ได้พัฒนาส่วนเนื้อเรื่องดราม่าให้สมบูรณ์จนมาแทนที่ได้ เพราะหนังเน้นความเป็นพล๊อตเดินไปข้างหน้ามากไป เราจึงเห็นความสัมพันธ์ของ เพิร์ธ-ไอซ์-แทน น้อยเกิน จนไม่ได้รู้สึกร่วมไปกับมิตรภาพหรือความรักเท่าไร  ตอนจบมันจี๊ดดีก็จริง  แต่มันควรจะรู้สึกหนักอึ้งได้มากกว่านี้ หากหนังพัฒนาตัวละครทั้งสามพร้อมๆกัน ตอนจบจะได้ถึงขั้นโศกษนาฏกรรมให้ตราตรึงได้ เหมือนที่ประเด็น พ่อ-สามี ของลัดดาแลนด์เคยทำมาแล้ว  นักแสดงทั้งสามคนทำหน้าของตัวเองได้ดีไป แต่ไม่ได้ยกระดับหรือเกลี่ยจุดอ่อนตรงไหนเหมือนที่บี้กับพลอยทำได้ในคิดถึงวิทยา (คือดีแค่เท่าที่บทให้มา)  ไอซ์ยังดูเป็นคอนเซ็ปต์มากกว่าตัวละครที่มีเลือดเนื้อ  แทนคือการใช้บุคลิกผู้หญิงข้าใครอย่าแตะของต่อจากฮอร์โมนมาแทนการแสดงจริงจัง  มาร์ชเองไม่ได้ถึงขั้นดีมาก แต่ระดับการแสดงก็พอเหมาะและเข้ากับตัวละครที่ต้องมีความฉาบฉวยและกลวงในใจได้ดี

สรุป  ฝากไว้...ในกายเธอ มีแก่นกลางน่าสนใจ ตัวละครหลักชวนติดตาม และประเด็นที่ผมชอบเป็นส่วนตัว  แต่องค์ประกอบรอบข้างไม่ดีพอหรือพัฒนาเต็มที่พอให้เป็นหนังผีคุณภาพเรื่องหนึ่งได้   ซึ่งสำหรับหนังผีแนวเดียวกันที่พูดถึงด้านมืดและความเห็นแก่ตัวในวัยรุ่น พร้อมมีเนื้อเรื่องแปลกใหม่ ฝีมือกำกับเหนือกว่า และทุกการแสดงยอดเยี่ยม  ในปีที่แล้ว Last Summer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย (8/10) ทำได้ดีกว่าอยู่มากทีเดียว



ฝากติดตามรีวิวหนังและข่าวน่าสนใจในโลกภาพยนตร์อื่นๆของผมได้ที่ www.facebook.com/themoviemood ครับ