สวัสดีค่ะ เราชื่อจิวนะคะ เรียนอยู่ชั้นม.6 อายุ17ค่ะ เราอาจจะเขียนได้ไม่เก่งนะคะ แต่ก็จะพยายามค่ะ ไหนๆก็เข้ามาแล้วช่วยอ่านหน่อยนะคะ


         เราเป็นนักเรียนมัธยมรร.ชายล้วนขนาดใหญ่แห่งนึงค่ะ ใช่ค่ะ.. เราไม่ใช่ผญ.แท้ แต่ที่จะเล่าต่อไปนี้มันคือความรักที่เกิดขึ้นกับเราค่ะ เรามีแฟนคนแรกตอนม.2คบกันได้ประมาณ4เดือนแต่ด้วยนิสัยของฝ่ายชายทำให้เราต้องเลิกกันค่ะ เราเฮิร์ตอยู่นานมากและนี่ก็เป็นบทเรียนเรื่องสำคัญที่สอนอะไรหลายๆอย่างค่ะ จากนั้นเราก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆตามภาษาเด็กวัยรุ่นปกติทั่วไป มีกรี้ดรุ่นพี่บ้างมีอะไรบ้างงใช้ชีวิตตามปกติทั่วไป จนกระทั่งขึ้นม.ปลาย เราเหมือนได้ชีวิตใหม่ ได้เปลี่ยนห้องใหม่ ได้เจอเพื่อนใหม่ ช่วงชีวิตตอนม.4ก็มีรุ่นพี่มาคุยด้วยบ้างอะไรบ้างแต่เราก็ดูออกว่าเค้าแค่เหงาและไม่จริงใจเราเลยไม่พัฒนาความสัมพันธ์ค่ะ จนเราขึ้นม.5 เป็นช่วงที่กิจกรรมเยอะที่สุดในชีวิตมัธยม ไหนจะเป็นหลีดเดอร์ เป็นสตาฟเชียร์ แล้วก็ทำงานที่รร.มอบหมายอีกหลายงานที่รร.โยนมาให้เด็กม.5ทำ ทำให้เพื่อนที่ยังไม่ค่อยสนิทกันจากม.4สนิทกันมากขึ้นค่ะเพราะได้ทำงานร่วมกัน ด้วยเหตุนี้เราถึงได้สนิทกับเพื่อนผู้ชายร่วมห้องคนนึงค่ะ เค้าชื่อ อาร์ท เค้าสูงประมาณ180กล้ามใหญ่ๆดูแบ๊ดๆสูบบุหรี่เที่ยวกลางคืนอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ เราเริ่มสนิทกับเค้าทางเฟซบุคเป็นที่ปรึกษาเค้าตอนที่เค้าเฮิร์ตจากผญ.ที่พึ่งเลิกกันไปเพราะหลังจากที่เราเลิกกับแฟนคนแรกเราเลยเข้าใจความรักมากขึ้นรู้จักแก้ปัญหามากขึ้นเราเลยให้คำปรึกษากับอาร์ทได้ดีค่ะ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ...หยอกล้อกันในห้องมากขึ้น ซึ่งเรามักเป็นคนโดนเพื่อนผชในห้องแกล้งอยู่แล้ว(ก็แหม่เป็นน้องสาวคนเดียวในห้อง) เพื่อนผชก็จะมากอดมาอะไรบ้างแต่เราก็เฉยๆก็คิดซะว่าเพื่อนกัน แต่อาร์ทเค้าจะออกนิ่งๆยืนยิ้มหัวเราะเวลาเราโดนเพื่อนผช.คนอื่นแกล้ง อาร์ทเองก็ชอบมากอดคอมากอดเราจากข้างหลังบ้าง แต่เพื่อนผชคนอื่นก็มองว่าปกติเพราะเพื่อนๆก็มักทำแบบนี้กับเราเหมือนกัน แต่เราเองกลับรู้สึกดีกับอาร์ทมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆเวลาที่เค้ามาทำอย่างนี้ เราคุยกับอาร์ททางเฟซบุคไม่เว้นวันเลยค่ะ ไม่เราทักไปเค้าก็ทักเรามา แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเค้าทักมา ทำอะไรอยู่ จะนอนตอนไหน อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ มีโทรหากันบ้างอะไรบ้างเช็คว่าอยู่ไหนทำอะไร สนิทกันอยู่แบบนี้ตลอดเทอม2อ่ะค่ะจนใกล้วันสอบปลายภาคเรากับเค้าได้คอลสไกป์กันแต่ไม่ได้เปิดกล้องกัน คุยกันนานมากๆ ตั้งแต่4ทุ่มจนถึงตี5เลย (แล้วตอนตื่น6.30ไปสอบที่รร. - -) คอลกันแบบนี้ประมาณ3วันก่อนปิดภาคเรียนอ่ะค่ะ เราเริ่มรู้จักเค้ามากขึ้นรู้ว่าทำไมเค้าถึงต้องสูบบุหรี่ทำไมต้องเที่ยวกลางคืนแล้วนิสัยของเค้าจริงๆเป็นยังไง เราเริ่มเข้าใจชีวิตเค้าในขณะเดียวกันเค้าก็รู้จักเรามากขึ้น เรากับเค้าเข้ากันได้ดีมากๆในนิสัยชอบอะไรคล้ายๆก็เยอะจนได้คุยถึงเรื่องความสัมพันธ์กันและกันตอนนี้.. เค้าบอกว่าเค้าชอบเรา ตอนแรกที่เค้ารู้สึกดีกับเราเค้ารู้สึกแปลกและวุ่นวายมากๆว่าทำไมเค้าถึงรู้สึกแบบนี้กับกะเทยจนเค้าไม่สามารถกลั้นความรู้สึกตัวเองได้เค้าเลยสารภาพรักเราคืนนั้น.. เรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเพราะเค้าเป็นผชที่ดีมากๆและเราก็รู้สึกชอบเค้าเหมือนกัน แต่ว่า... เราตกลงที่จะไม่คบกับเค้าค่ะ... จากที่เราเคยผ่านความรักครั้งที่แล้วมาแล้วมันสอนอะไรหลายๆอย่างบวกกับตอนนี้เรากำลังจะจบม.5เป็นช่วงที่ต้องอ่านนส.โฟกัสเรื่องเรียนเป็นพิเศษ เราเลยอยากพักเรื่องความรักไว้ค่ะ และมีเพื่อนสนิทคนนึงที่เรามักจะเล่าเรื่องอัพเดทชีวิตให้นางฟัง นางบอกว่า"เริ่มที่เพื่อนมันก็ต้องจบที่เพื่อนถ้าเริ่มที่เพื่อนไปเป็นอย่างอื่นมันจะจบลงที่เพื่อนไม่ได้อีกเลย" เรากลัวว่าสมมติมีเหตุอะไรที่ต้องเลิกกันเราจะต้องเสียเพื่อนผชดีๆคนนึงไปค่ะ ด้วยเหตุผลนี้เราเลย "คบกันด้วยความรู้สึกแทนที่จะเป็นสถานะที่เรียกว่าแฟน.." ซึ่งเราเองก็ชอบสถานะนี้มากๆ ไม่ต้องใช้คำว่าแฟนมาผูกมัดกันถ้าคน2คนชอบกันรักกันจริงๆก็จะอยู่กันได้นานและมีแต่สิ่งดีๆต่อกัน ไม่ต้องมีคำว่าเลิกกันเพราะเพื่อนกันเลิกกันนไม่ได้อยู่แล้วใช่มั้ยคะ 5555 ............ ต่อนะคะ จากนั้นก็เป็นช่วงปิดเทอมค่ะ เราก็ลงเรียนพิเศษเยอะมากๆเรียนแทบทุกวัน ใครลงคอร์สอินเทนสีฟของอาจารย์ปิงจะรู้เลยย 5555555 ในขณะที่เค้าเองก็ต้องไปอยู่กวดวิชาเตรียมทหารเป็นพี่เลี้ยงในรร.พาน้องที่กำลังจะสอบเข้าตท.วิ่งออกกำลังกายฟิตๆอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ /ขอแทรกนิดนึงนะคะ อาร์ทเค้าสอบติดเตรียมทหารทั้งรอบข้อเขียนและรอบตรวจสมรรถภาพค่ะแต่ว่ามีคนที่ใช้เส้นเข้าเค้าเลยโดนดันมาอยู่สำรองอันดับ1 และเค้าได้ยื่นเรื่องต่อรร.ว่าทำไมเค้าถึงโดนทำอย่างนี้ในเมื่อการสอบทุกอย่างคะแนนเค้าถึงและสมควรเป็นตัวจริง ทางรร.เลยบอกว่าเค้าจะจัดการเรื่องนี้ให้และจะให้อาร์ทเข้าเรียนในปีการศึกษาหน้า\ ด้วยเหตุนี้เค้าเลยได้มาเป็นพี่เลี้ยงน่ะค่ะ เค้าอยู่ที่ค่ายทุกวันไม่มีเวลาว่าง เวลาว่างก็คือหลังจาก3ทุ่มขึ้นไปตอนส่งน้องๆเข้านอนแล้ว เราแทบไม่ได้เจอกันบางครั้งเค้าก็แอบเจียดเวลาออกมาเจอเราที่ห้างแล้วเค้าก็ต้องรีบกลับไปทำหน้าที่ต่อ ก็ยังติดต่อกันแชทกันแต่น้อยลงจากตอนนั้นค่ะ เราอยู่แบบนี้ตลอดช่วงปิดเทอมอยู่โดยไม่ได้เจอกันเลยคุยกันน้อยลงทุกวัน จนถึงวันที่ต้องส่งน้องสอบเข้าเตรียมทหารมันเป็นวันที่เค้าเสร็จสิ้นภารกิจค่ะเค้าเลยได้กลับบ้าน แล้วเราก็คอลหากัน(อีกแล้ว-//-) เค้าก็เล่าสารทุกสุกดิบให้เราฟังว่าเหนื่อยมากกอะไรประมาณนี้และเค้าก็เล่าว่า นี่...มีผญมาจีบเราด้วยแหละ เค้าเอาน้ำมาให้เราหลังจากที่เราวิ่งเสร็จ ชื่อ อาย.. ความรู้สึกตอนนั้นเราก็ดาวน์นิดนึงอะค่ะแต่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรมากเพราะเออเรากับอาร์ทก็ไม่ได้เป็นแฟนนี่เนาะเค้าจะเลิกชอบเราไปคบอะไรกับใครก็ได้มั้ง5555 เค้าก็เล่าเรื่องผญชื่ออายให้เราฟัง เราก็ฟังนะ แต่ก็รู้สึกแย่ลงนิดนึง เค้าเริ่มอัพรูปกับอายเริ่มขึ้นสเตตัสถึงอายเริ่มโพสคุยกันหน้าวอลกับอาย จนเพื่อนเราเริ่มทัก เฮ้ยยอาร์ทมันเลิกกับมุงแล้วหรอวะทำไมมันทำงี้อ่ะ เราก็อธิบายไปว่าเราไม่ได้คบกับอาร์ทตั้งแต่แรกแล้ว.. เราเล่าให้เพื่อนเราฟังเราก็น้ำตาไหลไป เราเลยตัดสินใจบล็อกเฟซบุคของอาร์ทไป... แต่ตอนนั้นเราก็ยังแอบดีใจนะคะที่เราตัดสินใจถูกที่ไม่คบกับอาร์ทตั้งแต่แรก หลังจากนั้นเราก็ขาดการติดต่อจากอาร์ทไป แต่อาร์ทก็พยายามติดต่อเราพยามถามจากเพื่อนสนิทเราว่าเราเป็นอะไร เพื่อนสนิทเราก็รายงานเราตลอดว่า นี่มุงอีอาร์ทกับอีอายมันอย่างงู้งี้นะไปเที่ยวกันตั้งแคปชั่นกันแบบนั้นแบบนี้ เราก็อ๋อเออทำอะไรก็ทำเถ้อะ5555555เราเหมือนปลงแล้วอ่ะตอนนั้นคือไม่เสียใจอะไรแล้ว วันเกิดเราเพื่อนเราก็อัพรูปคู่กับเรา อาร์ทเค้าก็มาเม้นใต้ภาพเพื่อนเราว่า สุขสันต์วันเกิดนะจิวอาร์ทไม่ลืมวันเกิดจิวนะ.. เพื่อนเราก็เม้นกลับว่าจิวไม่เห็นหรอกนะอาร์ท(เพราะบล็อกอยู่) เค้าก็ตอบว่าก็ฝากบอกจิวด้วยนะว่าเรามาสสวก. เพื่อนเราก็อืมๆ แต่ความจริงเราเห็นเพราะว่าเรามีเฟซอีกเฟซนึงซึ่งเป็นเฟซไว้ติดต่อกับญาติ5555555ไม่เอาเฟซจริงไปให้พ่อแม่ลุงป้าแอ๊ดมา เราใช้เฟซนี้ส่องเฟซอาร์ทดูความสัมพันธ์ของอาร์ทกับอายบางครั้ง จนกระทั่ง วันเปิดเทอม... ที่เรากับอาร์ทต้องกลับมาเจอหน้ากันอีกครั้ง....





   เป็นที่แปลกใจของเพื่อนค่ะว่าทำไมอาร์ทถึงยังมาเรียนทั้งที่เค้ากำลังจะได้เป็นนักเรียนเตรียมทหารไม่ใช่หรอ คำตอบของอาร์ทคือรร.ไม่สามารถทำได้แรกเค้าก็เสียใจว่าทำไมทางรร.ถึงได้ทำกับเค้าแบบนี้ทั้งๆที่เค้าสามารถสอบติดได้แล้ว อาร์ทเสียใจมากและในขณะเดียวกันอาร์ทเองก็หาทางจะคุยกับเราอาร์ททำทุกทางที่จะได้คุยกับเราถามว่าเราเป็นอะไร เช่น ยืมรหัสเฟซเพื่อนมาคุยกับเรา ให้เพื่อนหลอกเราไปเจอกับเค้าที่ร้านกาแฟ ไปปรึกษาเพื่อนสนิทเราว่าต้องทำยังไง เราเองตอนนั้นไม่มีความรู้สึกเฮิร์ตหรือโกรธเคืองอาร์ทเลยเราก็ให้คำตอบอาร์ทว่า อาร์ทยังเป็นเพื่อนกับจิวอยู่นะอาร์ทคุยกับจิวได้เหมือนเดิมนะแต่ให้เป็นเหมือนเดิมจิวทำไม่ได้นะ อาร์ทเองเค้าก็โอเคที่เรายอมคุยกับเค้า และเค้าก็กำลังไปได้สวยกับอายพอสมควร.....  เราก็คุยกับอาร์ทเรื่อยๆแบบเพื่อนกันปกติ แต่ไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนตอนนู้นแล้วนะ5555 เราเองก็อ่านนส.ค่อนข้างหนัก เพราะความฝันของเราอยู่ที่คณะนึงในจุฬาที่คะแนนต่ำสุดมากกว่าสูงสุดของบางมหาลัย -///- เลยค่อนข้างเต็มที่กับตรงนี้ จนมาถึงเดือนที่แล้วที่เราเองค่อนข้างกดดันกับตัวเองว่าจะเข้าคณะนี้ได้รึป่าวและเราเครียดมากๆ คืนนั้นเราเลยตัดสินใจไประบายให้อาร์ทฟังเพราะอาร์ทเป็นคนเดียวที่ฟังเราได้ดีที่สุดและเข้าใจเรามากที่สุด อาร์ทบอกว่างั้นดิวคอลไลน์หาอาร์ทนะ เราก็เลยคอลไปตอนประมาณ5ทุ่มหลังจากอ่านนส.เสร็จ เราก็เล่าระบายเรื่องของเราไปเยอะมากๆว่าเราเครียดอย่างงั้นอย่างงี้หลังจากเล่าเสร็จก็ได้เข้าเรื่องคุยเรื่องชีวิตกับอาร์ท อาร์ทเค้าก็เล่าชีวิตของเค้ากับอายให้ฟังเค้าบอกว่าอยากเล่าให้เราฟังมากแต่ก็ไม่กล้าเล่า เค้าก็เล่าเรื่องชีวิตเค้ากับอายว่านี่จิวรู้มั้ยเราเคยทะเลาะกับอายเรื่องจิวด้วยนะเพราะเราเล่าเรื่องเรากับจิวตอนก่อนคบกับอายให้อายฟัง บลาๆๆๆๆๆๆ เราก็รู้สึกดีที่เออ..ก็ดีนะถึงเรากับอาร์ทจะจบกันไปแล้วแต่เราก็เป็นเพื่อนกับอาร์ทได้คุยกันได้ดี หลังจากคืนที่คอลหากันคืนนั้น อาร์ทเค้าก็คอลมาหาเราทุกวันหลังเราอ่านนส.เสร็จ เราก็คุยกับอาร์ทก่อนนอนแต่ก็ไม่ได้คุยกันแบบมากกว่าเพื่อนนะคะ เราตอลหากันแบบนี้ประมาณอาทิตย์นึงจนมาถึงคืนก่อนวันกีฬาสีรร. เราซึ่งเป็นพี่ม.6ก็ต้องไปช่วยน้องทำงานเตรียมงานแล้วก็พาน้องไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในรร.ตอนกลางคืน พวกเพื่อนเราก็ไปกันทั้งห้องเลยคือกะเป็นข้ออ้างมากินเหล้าที่รร. -*- คืนนั้นสนุกมากค่ะ เราเองไม่ได้ดื่มกับเพื่อนนะแต่เรารู้สึกว่าเพื่อนม.ปลายตอนนี้เป็นอะไรที่น่าจดจำมากสนุกมากๆเลยค่ะ จนซักประมาณตีสองตีสามเราก็จะพยายามนอนให้หลับแต่นอนไม่ได้เลยเพราะรร.ยุงเยอะมาก จนอาร์ทเดินมาถามเราว่า นี่ นอนหลับมั้ยอ่ะ เราก็บอกว่าไม่ยุงกัดอ่ะ อาร์ทเลยตอบว่างั้นไปนอนบ้านกัน.....

เดี๋ยวมาต่อนะคะจะครบ10000ตัวอักษรแล้วว