เพราะแบบนี้ผมเลยไม่ค่อยได้ไปไหนคนเดียว จะไปไหนมาไหน
ก็ต้องช่วนเพื่อนไปตลอด.... ถ้าเพื่อนไม่ไปผมก็ไม่ไป
ถ้าเหตุการบังคับจริง ๆ ...เช่นต้องไปซื้อของ ....ผมก็จะตรงไปที่ร้านที่ต้องการจะซื้อของใช้..รีบซื้อก็รีบกลับ.
เวลาเดินก็ก้มหน้า ไม่กล้าเงยมองหน้าคนอื่น... เวลามองแล้วมันเขิล ๆ .... บางทีก็เดินผ่านคนรู้จัก โดยไม่รู้ตัว...
จนเค้าคิดว่าผมหยิ่ง...... ประกอบด้วยการที่ผมนั้นเป็นคนหน้าบึ่งตึง