สวัสดีค่ะ เนื่องจาก กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 เลยขออนุญาตแทนตัวเองว่าหนูนะคะ

นี่เป็นแนวคิดของหนูคร่าวๆนะคะ เผื่อว่าจะทำให้เห็นภาพมากขึ้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก่อนหน้านี้ ชีวิตของหนูก็มีเรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาค่ะ
ไม่ว่าจะเป็น การผิดหวังกับเรื่องต่างๆ ไม่ได้ดั่งใจ คือจริงๆแล้ว
หนูก็พอรู้ตัวเองว่าเป็นคนที่ขาด ความมุ่งมั่น และวิริยะ อย่างรุนแรงค่ะ
เลยทำให้ชีวิตของหนู ที่ยังมีเหตุให้สมหวัง ก็เหมือนจะเป็นบุญเก่าไปซะหมด

หนูมองว่า ชีวิตของหนูไม่ได้ต้องการอะไรเลยนอกจาก ความสงบ
หนูเลยมีความฝันคือ การไปอยู่ที่ใดที่หนึ่งเงียบๆ ไม่มีผู้คน
ไม่มีความวุ่นวาย แต่ก็คงไม่สามารถทำได้ตอนนี้ หนูจึงตั้งใจอยากเรียนต่อ
คณะแพทย์ แล้วก็หาเงินเลี้ยงดูพ่อแม่ แล้วจึงค่อยไปทำตามความฝันค่ะ
แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หนูมักจะชอบอ่านหนังสือธรรมะมากกว่าอย่างอื่น
ทุกครั้งที่ว่า ก็จะหยิบมาอ่านทันทีเลยค่ะ


เรื่องที่หนูจะรบกวนปรึกษาคือว่า สำหรับทางด้านธรรมะ ประสบการณ์ที่มีคือ การอ่านหนังสือธรรมะ
ซึ่งก็ถือว่า จบไปหลายเล่มมากๆแล้วเหมือนกันค่ะ เวลาที่ว่างก็จะฟังธรรมะบ้าง
แต่ก็คิดว่าตัวเอง เข้าใจ แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้เลยค่ะ ส่วนใหญ่ที่อ่านกระทู้ในนี้ ก็มีความรู้สึกว่า
ไม่เข้าใจกับภาษาบาลียาวๆ ที่อ้างมาจากพระสูตรเลยค่ะ และดูเหมือนว่าการปฏิบัติจะมีหลายสำนัก
หลายเทคนิค ซึ่งหนูไม่สามารถรู้ได้ว่า ทางไหนคือรายละเอียดที่พระพุทธองค์ได้ปูเอาไว้

หนูเลยมีความสงสัยว่า หนูควรจะเริ่มต้นอย่างไร กับการศึกษาและการปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง
ควร ทำเป็นขั้นตอนอย่างไร วางแผนการปฏิบัติอย่างไร
(ซึ่งเรื่องนี้สำคัญสำหรับหนูมากเพราะหนูเป็นคนมีปัญหาเกี่ยวกับการทำตามแผนซึ่งตัวเองสร้างมาอย่างเข้มงวด)
หนูเลยอยากปรึกษาเกี่ยวกับ "ความพอดี และ พอเหมาะ" ในการวางแผน
และทางที่ควรปฏิบัติ ในชีวิตประจำวัน ที่ครอบคลุมทางธรรมทั้งหมด
ไม่ว่าจะแบ่งเป็น วัน/สัปดาห์/เดือน ต่างๆ และ สิ่งควรรู้ ควรปฏิบัติ
รวมทั้ง แหล่งความรู้ ที่ใช้ในการปฏิบัติจริง เช่น ฟังธรรมะจากที่ไหน เป็นต้นค่ะ

หนูขออนุญาตรบกวนด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากๆๆๆๆค่ะ