โดยมากแล้ว ถามว่าเรื่องไหนมันผิดและขัดกับหลัก ธรรมวินัยพระสงฆ์ ไม่ค่อยจะทราบกัน แต่มักจะปล่อยให้เลยตามเลย และชอบอ้างว่ามันเป็นประเพณี เขาทำกันมาแบบนี้นานแล้ว และทำแบบนี้ได้อานิสงส์กว่า แต่ไม่ได้คำนึงถึงว่า มันผิดกับธรรมและวินัย หากพระไม่ได้ปลงอาบัติก็จะติดอาบัติไปเรื่อย ๆ หรือว่าไม่ได้ศึกษาพระวินัยแล้ว ก็จะคิดว่าไม่ผิดอะไรไปเลย และก็จะทำตามๆกันไปเรื่อย ๆ

เช่น

๑. การตักบาตรตอนกลางคืน ทางภาคเหนือ หรือเรียกว่า ตักบาตรเป็งปุ๊ด
๒. การแสดงธรรมแบบ เล่นเสียง ทำเสียงให้ยาวๆ เช่น เทศน์แหล่
๓. การวางผ้าบังสุกุล เวลามีงานศพ แต่เอาเงินไปให้พระชักแทน ( เงินใส่ซอง )
๔. หลังตักบาตรพระก็อยากให้พระให้พร ( แสดงธรรม ) ให้ กลัวว่าจะไม่ได้บุญมาก
๕. รู้ว่าพระฉันยามวิกาลไม่ได้ แต่ก็เห็นมีเกลื่อนเลยทางภาคเหนือ

ที่ยกมา แค่บางส่วน

        หากเป็นแบบนี้แล้วมันไม่เป็นการ ไม่เคารพธรรมและวินัยหรือ ? คิดเหมือนกันไหมครับ ว่าเรื่องเหล่านี้ถึงจะมีทั่วไปอยู่ในพระไตรปิฎกก็จริง (อาบัติพระ ) แต่เมื่อไม่เอื้อเฟื้อต่อธรรมและวินัย ก็คงจะคงไว้แต่หนังสือ และความหมายเท่านั้น เพราะถือว่าเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว