จะว่าผมเลวก็ได้นะ เรื่องแบบนี้มันห้ามได้ที่ไหนกัน ความรักที่มันเกิดขึ้นเองโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ทั้งๆที่รู้ว่ามันมีแฟนอยู่แล้ว
แต่ก็ยังจะคิดเกินเลย แต่มันห้ามใจไม่ได้จริงๆก็เล่นคุยกันทุกวัน ทำเหมือนแฟนทุกอย่างขนาดนั้นเป็นใครๆก็คิดต้องเปล่า
อาทิตย์ที่แล้วแฟนมันกลับมา ผมก็ดูไร้ค่าไปเลย เมื่อคืนมีโอกาสได้คุยกันอีกครั้งหลังจากไม่ได้คุยกัน 4-5 วัน
แล้วจู่ๆก็มาถาม

เพื่อน:รู้สึกยังไงกับกู
ผม:ผมก็อึกอักๆกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่นานอะ 5555
เพื่อน:ให้เวลาคิด 3นาที
ก็นั่งคิดสักพัก ก็เห็นมันรักกับแฟนมันดีอยู่ขนาดอยู่ไกลขนาดนั้นก็ยังดูรักกันดี กลับมาเจอกันก็อยู่ด้วยกันตลอด
จะให้ผมบอกไปว่า กูรักนะ รักนานแล้วด้วย ให้ตอบแบบนี้มันก็ไม่ใช่ก็เลยได้แต่พูดไป
ผม:ว่ากูไม่ได้คิดอะไร
เพื่อน:แล้วทำไมต้องทำดีด้วยขนาดนี้ รู้ไหมคนรอบข้างเขาคิดว่าเราเป็นแฟนกัน กูก็คิดด้วย
ผม:ก็อยากทำดีด้วยเฉยๆไม่มีอะไร
เพื่อน:อืมกูเข้าใจแล้ว

ก็แอบคิดในใจ ก็ไม่แปลกหรอกถ้าจะรู้สึกแบบนั้น เพราะสิ่งที่กูคิด กูพูด กูแสดงละครกับคนอื่นว่ากูชอบ
กูทำมันออกมาจากใจกูทั้งนั้น

ถ้าเพื่อนๆเจอเหตุการแบบนี้จะรู้สึกเหมือนผมไหม ก็อยากจะหยุดความรู้สึกนี้ แต่มันหยุดไม่ได้แล้ว
ก็เลยเถิดมาตั้ง1ปีกว่าๆแล้วหนิ เฮ้อออออออ