สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยขอพูดถึงความในใจของผมนะครับ
ผมชื่อนัท อายุ19ปี เรียนคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
....เรื่องมีอยู่ว่า
ผมเป็นคนนึงครับที่มีความฝันอยากเป็นนักแสดงหรือดารานั้นแหละครับ
แต่ผมเป็นคนที่ผอมสูง(ไม่มาก)สูงประมาณ170 น้ำหนักประมาณ50ต้นๆ
หน้าตาผมไม่ใช่คนหน้าเนียนมีรอยสิวอยู่บริเวณแก้มพอสมควร เป็นคนผิว
ขาวเหลืองครับเวลาหน้าโดนแสงไฟจะดูดีมาก(แต่ใครมันจะไปเอาไฟมาส่องหน้า
ตลอดเวลาใช่มั้ยครับฮาๆ) พูดถึงเรื่องความฝันของผมเลยดีกว่า ผมอยากเป็น
นักแสดงหรือดารามากๆครับ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างกล้าแสดงออกครับคือแสดงออกได้
ในสิ่งที่เราอยากแสดงออกมา หรือการแอ็คติ้งนั้นแหละครับ ผมมีบุคลิกที่มั่นใจในตัวเองสูงครับ
เวลาคนอื่นมองผมอาจเป็นคนดูหยิ่งๆด้วยแต่จริงๆแลวผมเฟรนลี่มากๆเป็นคนพูดไปยิ้มไป
ทางบ้านผมมีฐานนะปานกลางครับพ่อมีธุระกิจเล็กๆแม่เป็นพนักงานบริษัทพี่สาวผมก็เป็นพนักงานตอนรับ
ในโรงแรม ตอนนี้ที่บ้านค่าใช่จ่ายค่อนข้างสูงครับ ค่าบ้าน ค่าเทอมผม ค่าหอผม ผมเป็นคนนึงครับ
ที่เริ่มทำงานตั้งแต่ช่วงม.4-6เป็นงานPart-timeช่วงเสา-อาทิตย์ แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ทำแล้วครับ
ผมเลยอยากหาประสบการณ์ด้านการแสดงมากกว่า ผมเคยแคสฮอร์โมน(ไม่ติด) แต่ผมไม่เคยละความฝัน
*ผมบอกตรงๆครับผมอิจฉาคนที่มีโมเดลลิ่งหรอแมวมองไปตามตื้อให้เป็นเด็กในสังกัดของเขาแต่คนบางคน
กับปฏิเสธผมก็เข้าใจครับว่าคนบางคนหล่อสวยมีเงินเขาอาจไม่ต้องการโอกาสแบบนี้ แต่คนที่เป็นคนธรรมดา
หน้าไม่เนียนบ้านไม่รวยเขาก็รอโอกาสที่จะได้ทำ ผมแค่อยากรู้ว่าคนอย่างผมที่เริ่มจากศูนย์จะมีโอกาสไปยืน
ในสิ่งที่เขาพร้อมจะทำมันให้ดีที่สุดบ้างได้ไหม อย่างน้อยเงินที่ได้มาเราก็ได้ช่วยพ่อแม่พี่ให้พวกเขาไม่ต้องเหนื่อย
ไปมากกว่านี้ให้ผมได้ให้พ่อกับแม่บ้างผมไม่อยากให้ท่านเหนื่อยแล้ว ให้ผมเหนื่อยคนเดียวก็พอ...
...จากความฝันของเด็กคนนึงที่มีความพยายามและเชื่อเสมอว่าสักวันต้องได้เจอโอกาสที่ดี