ขอพูดในฐานะคนทำงานแบงค์นะคะ  คร่าวๆ สิ่งที่ธนาคารต้องการทราบ คือ รายได้ และ แหล่งที่มาของรายได้ที่แน่นอน ตรวจสอบได้  เพราะสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวยืนยันได้ว่า "คุณจะมีรายได้สุทธิเพียงพอสำหรับการดำรงชีพ และ ชำระหนี้ ตามระยะเวลาที่ธนาคารปล่อยกู้"  ค่ะ
      1."รายได้" ดูจาก Statement ค่ะ  การเคลื่อนไหวบัญชีเป็นสิ่งสำคัญ ปัญหาอย่างนึงที่ พนง.สินเชื่อ พบบ่อยๆ คือ ลูกค้าไม่ค่อยชอบเดินบัญชี  มักหมุนเวียนเงินในรูปแบบของเงินสด  ขายได้วันนี้ก็เอาเงินที่ขายได้ไปทำทุนหมุนไปเรื่อยๆ  วิธีนี้คนค้าคนขาย "ชอบ" ค่ะ เพราะมักจะบอกว่า ไม่ค่อยมีเวลามาแบงค์บ้างหละ ยิ่งขายของตามตลาดนัด มักจะบอกว่า " กว่าจะขายเสร็จแบงค์ก็ปิด" etc.  บอกเลยว่าไม่ใช่เหตุผลค่ะ  พยายามเอาเงินเข้าออกเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่ว่า เอาเข้าแล้วซักพักถอนออกนะคะ เช่น ฝากเงินเข้า 50,000  พรุ่งนี้ถอน 30,000 มะรืนเอาเข้าอีก 15,000 แบบนี้ค่ะ ไม่ใช่ว่า เข้าไป 50,000 พรุ่งนี้ถอนซะเกลี้ยง เพราะไปหมุนเอาเงินในบัญชีอื่นมาสร้างความงามให้ statement   และ 2. "รายได้" ดูจาก เอกสารการเสียภาษีค่ะ  เช่น เอกสารรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่าย 50 ทวิ เป็นต้นค่ะ  
     2. "แหล่งที่มาของรายได้"  ที่แน่นอน  ทำไมถึงบอกว่า "แน่นอน" คำว่า แน่นอน คือ สิ่งที่แสดงความมีตัวตนของกิจการค่ะ  เช่น ทะเบียนการค้า ทะเบียนพาณิชย์  สัญญาเช่า สัญญาจ้าง ที่กำหนดระยะเวลา  อย่างขายของผ่าน internet ต่อให้คุณมีรายได้ผ่านบัญชีเยอะขนาดไหน ทำไมธนาคารถึงปล่อยกู้ยากจัง  เพราะธนาคารมองว่า ธุรกิจ แบบนี้ ไม่มีหน้าร้าน ไม่มีสัญญา การจะหยุดขายเมื่อไหร่ก็ทำได้ จึงยังมีความเสี่ยงสูงอยู่  แต่ก็ใช่ว่าจะกู้ไม่ได้เลย  ไปจดทะเบียนให้เรียบร้อย ทำการตลาดดีๆ ให้ Page เป็นที่รู้จัก ดูจากจำนวนผู้เข้าชม หรือ จำนวนคนกะ Like และ ค้าขายให้เป็นระบบค่ะ มีการจ่ายเงินเข้าบัญชี หรือ ผ่านระบบบริการทางการเงินดี เช่น Paypal  หรือ ตัดบัตรเครดิต ได้พวกนี้อ่ะค่ะ  ก็จะยังพอได้อยู่ และลองเขียนแผนการตลาดดีๆ เสียภาษีให้ชัดเจน   โอกาสกู้ได้มีค่ะ   ส่วนเรื่องสัญญาเช่า สัญญาจ้าง ก็อย่างเช่น ผู้ค้าที่ค้าขายตามตลาดค่ะ อาจจะเป็นแผงในตลาดสด หรือ ตลาดเปิดท้ายขายของ พวกนี้ความแน่นอนในการขายจะมีน้อย  นอกจากจะเป็นตลาดที่มีชื่อเสียง ค้าขายในตลาดนั้นมานาน และมีสัญญาเช่าระยะยาว เหล่านี้ สามารถนำมาประกอบได้
    3. "ตรวจสอบ" ได้ "พิสูจน์" ที่มาของรายได้นั้นๆ ได้  อย่างที่ 2 ข้อบนบอกค่ะ  เพราะรายได้หลักของเรามาจากกิจการ เพราะงั้นทุกอย่างต้องชัดเจนตรวจสอบได้  ควรมีหน้าร้านให้ธนาคารสามารถตรวจสอบได้  บางธนาคารเมื่อต้องไปตรวจกิจการ เค้าไม่ได้ถามแค่เจ้าของกิจการนะคะ  คนงาน สภาพแวดล้อม ข้างเคียง เป็นแหล่งข้อมูลชั้นดีของแบงค์ด้วยเช่นกัน  สมมติ คุณมีกิจการขายส่งเสื้อผ้ามีร้านค้าที่ประตูน้ำ  แต่นานๆ ทีถึงจะได้ขาย  แบบนี้ถามร้านข้างเคียงเค้าก็คงพอให้ข้อมูลได้บ้าง ขายดีรึเปล่า ก็สามารถคะเนการหมุนเวียน stock ได้ เป็นต้น  หรือ ทำกิจการร้านสปา จำนวนลูกค้าหรือ Member เหล่านี้ก็สำคัญค่ะ

     ทั้งนี้ทั้งนั้น ธนาคารจะพิจารณาความสามารถในการชำระหนี้ต่อเดือนของลูกค้าเป็นหลักค่ะ ไม่เกี่ยวกะหลักทรัพย์ที่คุณนำมาค้ำประกัน เพราะถึงแม้หลักทรัพย์จะมีมูลค่าคุ้มมูลหนี้ของคุณ แต่ถ้าพิจารณารายได้ต่อเดือนของคุณแล้ว ไม่เพียงพอสำหรับการชำระหนี้ ธนาคารก็เสี่ยงที่จะได้รับลูกค้าชั้นเลวที่จะเป็น NPL ต่อไปในอนาคต  ชำระหนี้ไม่ได้  ฟ้องร้อง บังคับคดีให้ ขายทรัพย์ทอดตลาด ขายได้ จึงจะคุ้มสำหรับธนาคาร เพราะฉะนั้น เราจะคัดกรองลูกค้าที่มีรายได้สุทธิต่อภาระหนี้ในแต่ละเดือน ที่มีความสามารถจะจ่ายได้  และจะต้องเพียงพอสำหรับการดำรงชีพของคุณ  เอาง่ายๆ ก็ลองคิดดูสิคะ  ไม่มีเงินจ่ายแบงค์ กะ อดข้าว คุณจะเลือกทำสิ่งไหนก่อน ???  เพราะงั้นแบงค์ที่มีธรรมาภิบาลจะไม่สักแต่ปล่อยสินเชื่อวงเงินสูงๆ และเรียกเอาประกันจากลูกค้าแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น  แต่ต้องพิจารณาเกณฑ์เหล่านี้ เพื่อช่วยเหลือลูกค้า   หากลูกค้ามีความสามารถในการชำระหนี้ดี  มีวินัยทางการเงิน  คือ ชำระตรงเวลา และเกินจำนวนเงินงวดที่ต้องชำระอยู่เสมอ  ธนาคารมักจะมีการเรียนเชิญลูกค้าเหล่านี้มากู้เพิ่มโดยวิธีการเพิ่มวงเงินให้จากเดิมได้ค่ะ

     พิมพ์มาซะยาว หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะคะ  ถ้ามีกิจการเป็นของตัวเองและยังไม่ได้เริ่มทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย กิจการ และ เดินบัญชีกับทางธนาคาร  ก็ขอให้เริ่มทำนะคะ  ไปจดทะเบียนการค้าให้เรียบร้อย เหล่านี้จะเป็นหลักฐานชั้นดีค่ะ