“ใน 24 ชั่วโมงนะ” เฮียบอกผมวานนี้หลังมั่นใจข่าวที่ได้รับนั้นแน่นอนแล้ว บัดนี้หนุ่มใหญ่นั่งฟังเทศน์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ผมรอที่จะแจ้งข่าวอย่างใจจดใจจ่อจนเฮียพร้อมการ์ดสองนายเดินผ่านมา ผมเอื้อมไปเตะข้อมือเบาๆแล้วบอกว่า "เขาปฏิเสธครับ"
ผมยกมือไหว้ เฮียพยักหน้ารับรู้ แต่ผมเห็นน้ำใสๆ เอ่ออยู่ในดวงตาคู่นั้น “ทุกอย่างเป็นของเขา” หนุ่มใหญ่บอกเป็นคำสุดท้ายก่อนเราจะย้ายกันไปคนละตึก
ร่างเฮียที่สิ้นลมหายใจจากสารพิษถูกส่งมาทางประตูผีตอนค่ำ ผมจอดรถยืนมองอยู่ไม่ไกล ผู้บัญชาการเรือนจำเดินเข้ามาที่รถตู้
“ผมรักเฮียไม่ได้ ผมมีแซมแล้ว ขอโทษและขอบคุณที่เมตตาผมตลอดมา” แล้วรถตู้ก็ทิ้งนายใหญ่ของเรือนจำผู้เป็นเจ้าของมรดกตามพินัยกรรมหลายร้อยล้านหมาดๆไว้เบื้องหลัง “เฮียแซมผมกำลังออกไปครับ” คนขับรถโทรมารายงานผม ขณะผมขับตามรถตู้ของเขาพาร่างของนักโทษประหารรายล่าสุดไปวัด