ละครญี่ปุ่น เป็นละครประเภท น้อยแต่ได้เยอะ เนื้อหาอาจจะเรียบๆนิ่งๆ แต่ตัวละคร สิ่งแวดล้อม สิ่งที่ทำ เต็มไปด้วยรายละเอียดที่เกี่ยวเนื่อง เชื่อมโยงกันและกัน ตัวละครมัก focus ในสิ่งที่ตัวเองมุ่งหวัง โดยไม่เคยลืมคำนึงถึงคนรอบข้างๆ

วันนี้ เป็นตอนล่าสุดที่หมออุเมะโกะโดนบอกเลิกโดยคนรัก เพราะมีอุดมการณ์ต่างกัน หมอมัตซึโอกะเลยไม่อยากเหนี่ยวรั้งกันและกันไว้ เหตุผลคือทั้งคู่เป็นหมอ ที่ต้องคำนึงถึงสิ่งที่ตัวเงตั้งใจทำเพื่อคนอื่นก่อนความรู้สึกของตัวเอง เศร้า ใช่ แต่ชีวิตต้องเดินต่อเพราะมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่า ไม่ดราม่า ไม่ฟูมฟาย ดูแล้วเข้าใจชีวิต

แล้วหันมาดูละครไทย สิ่งหนึ่งที่เราไม่เคยเข้าใจละคนไทย คือทำไม ตัวละครส่วนใหญ่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลย เมื่อเราเรียนจบและทำงาน เราต่างก็มุ่งหวังหน้าที่การงานที่ดีและมั่นคง เราไม่เคยสัมผัสความมุ่งมั่นเหล่านี้เลยจากละครบ้านเรา ทำไมมีแต่เรื่องความรัก ตัวละครแสดงออกโง่ๆ แม้กระทั่งพระเอกนางเอก ที่ชอบเอาอารมณ์ความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ ทำอะไรไม่คิดถึงคนอื่น แถมไม่ค่อยรับผลอะไรจากการกระทำนั้นๆเป็นบทเรียนด้วย หน้าที่การงานแทบไม่ทำ ไม่มีอะไรที่แสดงให้เห็นว่าเธอและเขามีคุณค่าพอจะถูกรัก นอกจากสวยมาก หล่อมาก รวยมาก แค่นั้น ชนชั้นล่างในละคร ก็มีแต่แผดเสียง ริษยา ขี้นินทา มีมั้ย ที่จะสะท้อนความมีน้ำใจของชุมชน ห่วงใยใส่ใจกัน หรือมีแต่น้อยจนเราไม่เคยเจอ

อยากให้มีละครไทยที่สะท้อนภาพจริงๆคนส่วนใหญ่ของประชากรบ้าง ไม่ต้องกรุงเทพก็ได้ ที่ไหนก็ได้ มุ่งมั่น มีความฝัน ทำงานทำการ ปะปน แวดล้อมด้วยคนคิดบวก ที่สนับสนุนกันและกัน ความรักที่เกิดจากการเรียนรู้และเข้าใจ เราว่าเรื่องแบบนี้ มันฟินไม่แพ้ ล้มทับกัน หน้าชนกันอะไรแบบนี้นะ

ชวนคุยเล่นๆขำๆนะคะ รู้ว่าไม่มีวันนั้นหรอก ดูละครญี่ปุ่นต่อดีกว่าเนาะ