กระทู้สุดท้ายของวันนี้ กระทู้ที่ 4 ภาคพิเศษ
อันนี้กระทู้ชมพู จริง ๆ นะจ๊ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงสำหรับมิตรภาพ ณ. ห้องสยามของ 2 ล็อคอินที่คุยกันหลังไมค์
เริ่มต้นเราไม่ได้คุยกันแบบหนุ่มสาว หากแต่เราคุยกันด้วยมิตรภาพจริง ๆ (หรือเปล่า??)
สถานการณ์นำพาไปสู่การพูดคุย


เราทั้งสองคนเข้ามาเล่นห้องสยามสแควร์
ด้วยเหตุผลเดียวกันคือต้องการผ่อนคลาย ความเครียดจากงานประจำ เข้ามาเกรียน
ไม่ได้ต้องการมาหาแฟน หรือคนรัก  เราเข้ามาด้วยความไม่คาดหวัง
แต่สิ่งที่เราได้กลับมา มันเกินกว่าที่เราหวัง
การพูดคุยที่ใช้เวลาทำให้เราเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ด้วยอายุที่ไม่น้อยของเรา 2 คน (รวมกันก็แซยิดได้แร่ะ)
ทำให้เราคุยกันด้วยสติ และเหตุผล ทำให้เราคุยกันได้แทบทุกเรื่อง
ทะเลาะกัน น้อยใจกันมันก็มีบ้าง ที่สุดมันก็เพราะเราเป็นห่วงกัน ผูกพันกัน


จากจุดเล็ก ๆ ของมิตรภาพในห้องสยามที่ผ่านการพูดจา ทักทาย แซวกันหน้าไมค์
ไปสู่การพูดจา ทักทายหลังไมค์ และดึงคนในโลกออนไลน์สู่โลกแห่งความเป็นจริง
ใช้เวลาไปประมาณ 10 เดือน 10 เดือนแห่งความเข้าใจกัน ที่ผ่านอะไรมามากมาย
จะเล่าทั้งหมดมันก็จะยาวไปป่ะ เอาแบบย่อ ๆ ล่ะกันนะ


เรื่องมันเริ่มต้นจากการรู้จักกันหน้าไมค์ จากการตามชูป้ายไฟ
และตามแซวกันตามหน้ากระทู้
ตามด้วยการทักทายกันฉันท์มิตร (จริง ๆ นะจ๊ะ) หลังไมค์  
ไมตรีแรกที่ได้ คือ ขนมแลกรูปถ่าย
ณ. จุด ๆ นี้ขอบอกว่าน้อยใจมากค่ะ เพราะได้ขนมมากล่องเล็ก 1 กล่องใหญ่กล่องเดียว
ใช่ซี๊..เรามันไม่สวยนี่ (ขนมตามความงาม)
ต่อจากนั้นก็มีการพูดจาทักทายกันบ้างประปรายตามหน้ากระทู้

สถานการณ์ที่สอง กันดั้ม เพื่อ FC

มีคนใจดีต่อกันดั้มตัวเล็กมาให้ด้วยล่ะ และครั้งนี้หน้ากล่องพัสดุใบเล็ก ๆ ที่บรรจุกันดั้ม
ก็มีชื่อพร้อมเบอร์โทรศัพท์ติดมาด้วย หลังจากนั้นกันดั้มตัวที่สองก็ตามมาในวันวาเลนไทน์
ขอบคุณนะคะ

แล้วเหตุการณ์ที่นำพาให้เราต้องกลับมาคุยกันอีกครั้ง จากกระทู้หนึ่ง
http://ppantip.com/topic/31596998/comment13
เราตกลงค่าจ้างด้วยการสร้างเงื่อนไข 3 เดือนดื่มเหล้า 3 วัน
ช่วงนั้นเค้าดื่มเหล้าหนัก เลยพนันกันว่าถ้าใน 3 เดือนกินเหล้าไม่เกิน 3 วันจะตั้งกระทู้ให้
ช่วง 3 เดือน เพื่อเช็คว่ากินเหล้าหรือเปล่า ทำให้เราต้องคุยกันทุกวัน
และมีการโทรเช็คโดยไม่บอกให้กันทราบล่วงหน้า ในทุกวัน นำไปสู่ภารกิจหลังไมค์รายงานตัว
แต่...ก็มีคนแพ้ล่ะ กระทู้ชมพูจึงไม่เกิดขึ้น


แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ในทุก ๆ วัน
จนก่อนวาเลนไทน์เพียงวันเดียว ได้มีแถลงการณ์ฉบับที่ 4 เกิดขึ้น
http://ppantip.com/topic/31652920
และนำไปสู่กระทู้ชมพูในวันที่ 28 กุมภาพันธ์
http://ppantip.com/topic/31719831
ต่อจากนั้น หลังจากที่เราเป็นภาระให้กับหลังไมค์พันทิป และปุ่ม F5 มาสักช่วงเวลาหนึ่ง
ขอรวบรัดตัดตอนแบบหนังจีนกำลังภายในแล้วกันนะ
เราได้พากันลากไปกินในน้ำ  เอ๊ย!!! ไม่ใช่แร่ะ
เราได้มีการนำพาไปพูดจากันในเฟสบุ๊คต่อไป สื่อออนไลน์สมัยนี้มันเยี่ยมชริงๆ
สัมพันธภาพ มิตรภาพ ภราดรภาพ ก็เกิดขึ้น จนท้ายที่สุดนำไปสู่การเปิดสไกป์คุยกัน


แน่นอน ก่อนหน้านี้ ตามประสาสาวงาม (หรือเปล่า??)  อย่าง 611

มันก็ต้องมีหนุ่ม ๆ ในสังกัด นอกสังกัด แวะเวียนมาขายขนมจีบบ้าง ซาลาเปาบ้าง
ในขณะที่เราก็ไม่เคยปิดบังอะไร ก็เล่าให้ฟังตลอด อาจมีหวั่นไหวไปบ้างเป็นบางครั้งบางคราว
แต่เชื่อมั้ย ว่าเค้าไม่เคยงอน ไม่เคยหึง ไม่เคยมีการแสดงอาการไม่พอใจ
และที่สำคัญไม่เคยหนีหายไปไหน ยังคงเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด
วันแรกที่คุยเป็นอย่างไร จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น

มีหลาย ๆ เหตุการณ์ที่นำไปสู่ความเข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน
มีหลาย ๆ เหตุการณ์ที่ทำให้รู้ว่า เราไม่ได้เดินอ้างว้างอยู่บนถนนของสังคมเพียงคนเดียวลำพัง
มีหลาย ๆ เหตุการณ์ที่ทำให้รู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็มีคนเคียงข้างเสมอ ไม่หนีไปไหน
ทำให้เรารู้ว่าการที่เรามีค่าสำหรับใครสักคน มันรู้สึกดีแค่ไหน


หลังจากคุยกัน เป็นเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง
สถานการณ์ดึงคนโลกออนไลน์สู่โลกความเป็นจริงก็เกิดขึ้น
การวางแผนของ 2 ล็อคอินเพื่อเจอกันในโลกความเป็นจริงก็ตามมา


การเจอกันครั้งแรกและครั้งที่สองของเรา
เกิดจากการขึ้นเหนือของหนุ่มใต้เป็นเวลาครั้งละ 10 วัน
และการเจอกันของเรา จะไม่จบที่เพียงสองครั้งแน่นอน
เพราะสาวเหนือก็ต้องการไปเยือนทะเลสงขลาเหมือนกัน


ตามธรรมเนียมต้องแปะคลิปเพลงด้วยป่ะ
งั้นก็ขอเป็นคลิปเพลงนี้นะ และเนื่องจากเป็นคลิปแรกที่ทำ ก็ต้องขออภัยหากไม่เป็นไปดังที่คิด

ห๊ะ!!! อะไรนะ ต้องแปะรูปด้วยเหรอ
สำหรับ 3 กระทู้แรกมีการโพสรูปคู่ 5 วินาที เมื่อคอมเม้นท์ครบ 30 ความคิดเห็น
ใครยังไม่ได้เห็น ก็ดูในทู้นี้ดีม่ะ เอาเป็น 3 รูป 5 วินาทีดีมั้ย
อะไรนะ ไม่ดีเหรอมันช้าไป ..อ่ะล้อเล่น
เอาไป 4 รูปเลย ก่อนดูรูปหาน้ำ หาท่ามาวางไว้ใกล้ ๆ ก่อนนะ
เอาไว้ดับเพลิงริษยานะ หรือไม่ก็หาอะไรเปรี้ยว ๆ มาวางไว้แก้เลี่ยนเลยนะ
อันนี้เตือนแล้วนะ ..เอาย๊างงงงงง 1...2....3.....









ขอบคุณพันทิป ที่ทำให้เราเจอกัน
ขอบคุณห้องสยามสแควร์ที่ทำให้เราได้คุยกัน
ขอบคุณหลาย ๆ ล็อคอินที่นำไปสู่เหตุการณ์ที่ทำให้เราเข้าใจกัน
ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่าน ที่เข้ามาเป็นจักรยาน เอ๊ย..สักขีพยาน
ในการ grand opening เปิดตัวคบกันของคนสองคน
แน่นอนว่า เราอาจต้องเรียนรู้กันต่อไปอีก
และไม่รู้ได้ว่า ในวันข้างหน้าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร
ดังนั้น ในวันนี้ ส่วนตัวแล้วจะขอทำวันนี้ให้เป็นวันที่ดีที่สุดของเราสองคน
และให้พรุ่งนี้เป็นเรื่องของอนาคต ที่เราจะกำหนดมันไปพร้อมกับโชคชะตาที่ได้มา
ส่วนอนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ให้มันเป็นเรื่องของพรุ่งนี้ต่อไป
...




จบแล้ว..ครบ 4 ทู้ ฟินพอป่ะ