นี่เป็นกระทู้แรก ผิดถูกยังไงขอ อภัยนะค่ะ

เรื่องคือ เรากับแฟนอยู่ห่างกันเรียกว่ารักทางไกล ได้เจอกันปีละครั้งเราทะเลาะกันทางโทรศัพท์ บ่อยมากไม่รู้เพราะอะไร เค้าเป็นคนขี้ระแวงและขี้หึง มากเราชอบทะเลาะกันในเรื่องมุมมองที่ต่างกัน ของอีกฝ่ายนึง คือ ชอบคิดอะไรไม่เหมือนกันว่ายังงั้นก็ได้ แต่เราก็รักกัน ด้วยความที่เค้าเป็นคนดีไม่เจ้าชู้ เอาใจใส่เราตลอด พอเราได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน เราเลยไม่รีรอที่จะแต่งงานกัน ทันที เราแต่งกับเค้าเพราะเค้าเป็นคนดี แต่พอแต่งงานเสร็จ ผ่านไปได้สักพักเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องเดิมๆ ก็ทะเลาะกันเรื่องเงิน เพิ่มขึ้น เค้าเป็นคนขยันทำงานแต่ ไม่มุมานะ ไม่ทะเยอทะยาน ใช้เงินเก่ง แต่เก็บเงินไม่เป็น แทบจะไม่มีเงินเก็บเลย ที่สำคัญ เค้าชอบเล่น พนัน ส่วนเราก็ทำงาน ประหยัดเก็บเงินเพราะเราอยากสร้างธุรกิจของตัวเอง เราบ่นแฟนตลอด ทะเลาะกัน ดีกันบ้าง มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ เราคิดว่างั้นนะ เราก็ทน อยู่กับเค้ามาเรื่อยๆ จนวันนึง เค้าเสียพนัน เป็นเงินหลายแสน เค้าไม่มีเงิน เค้าบอกเค้าเผลอเรอ หน้ามืด ( อยากรู้ที่ผ่านๆมาก็เผลอ เหรอ) เราต้องเอาเงินเก็บที่เราทำงานอย่างเหนื่อยยาก ไปใช้หนี้ให้เค้า แต่ก็ยังไม่พอ เค้าไปยืมเงินคนอื่นมาจ่ายหนี้อีก ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่า เราอยากจะสร้างครอบครัว อยากมีอะไรที่ดีร่วมกัน แต่เค้าไม่ให้ความร่วมมือเลย สนใจแต่ความสนุกของเค้า เค้าบอกมันยังไม่ถึงเวลา ขอเวลาหน่อย พอตอนนี้เริ่มมาคิด ไม่น่าแต่งงานกันเลย เลยจะเลิกกับเค้า พอเค้ารู้ว่าเราตั้งใจจะไปจริงๆ เค้าก็ร้องไห้ ทำตัวไม่ถูก กอดขาเราไว้ เค้าสัญญาเค้าจะเปลี่ยนแปลง เราใจอ่อน เลยยอมแต่ให้เค้าเลิกเล่นพนัน ทุกวันนี้ผ่านมาได้เกือบ2ปีแล้ว เราทะเลาะกันน้อยลง เพราะขี้เกียจจะเถียงกับเค้าแล้ว บางทีก็รู้สึกว่าเค้าแอบเล่นพนัน แต่จับไม่ได้คาหนังคาเขา อีกอย่างที่เราไม่ชอบในตัวเค้าก็คือ ชอบโกหก  เค้าชอบโกหก เรารู้สึกว่าอย่างนั้น จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากจะอยู่กับเค้าแล้ว ชอบคิดว่าถ้าเลิกกับเค้าจะดีกว่านี้ แต่ก็ไม่อยากเลิก ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ เพราะเค้ายอมเรามาตลอด ยอมทุกอย่าง เค้าดีกับเรามาก แต่เราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเรารักเขามากกว่านี้ไม่ได ทำไมต้องคิดอยากจะเลิกกับเค้า แม้ว่าจะไม่ได้ทะเลาะกันก็ตาม เราไม่อยากทำให้เค้าเจ็บ แต่เราก็อึดอัด เราควรจะทำยังไงดี ควรทนคบกันต่อไป หรือ เลิกรากันไป ตอนนี้เรายังไม่มีลูกด้วยกัน แต่เราก็หวังว่าถ้ามีลูกแล้วมันคงจะดีกว่านี้ แต่ก็กลัว ขนาดตอนนี้ยังไม่ดีเลย ถ้ามีลูกแล้วคงแย่กันไปใหญ่ เราไม่รู้ว่าเรารักเค้ามั้ย แต่เราไม่อยากให้เค้าเจ็บเรามั่นใจ  แต่ก็ไม่อยากเสียสละความสุขตัวเอง เราเห็นแก่ตัวไปมั้ย ควรจะทำยังไงดีค่ะ รู้สึกสับสนมาก ใครมีประสบการณ์ ช่วยแนะนำทีนะค่ะ