.
มีดราม่าด้วย แอบยาวหน่อยนะคะ ><
คือจริงๆแล้ว เราเป็นคนสายตาสั้นค่ะ ตอนม.ปลายสั้นประมาณ 100 กว่าๆ
แล้วพอเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 รอบแรก (เราเป็นเด็กซิ่วค่ะ) ก็สั้นเพิ่มเป็นเกือบๆ 200 ..
เคยใส่แว่นสายตาอยู่พักนึง แต่เราไม่ชอบใส่แว่นเลยค่ะ แม่เราก็ไม่อยากให้เราใส่ คนรอบข้าง
หลายๆคนก็บอกว่า หน้าเราเวลาใส่แว่นแล้วตลก ดูไม่เข้าอย่างแรง เราก็เลยเลิกใส่
หันมาใส่คอนแทกเลนส์แทน แต่ไม่ได้ใส่ทุกวันนะคะ ใส่บางวัน แต่ตอนหลังก็ไม่ได้ใส่คอนแทกเลนส์อีก
มาประมาณ 2-3 ปีแล้วค่ะ
คือเรารู้สึกว่า ถึงเราจะสายตาสั้นแล้วไม่ใส่แว่น ไม่ใส่คอนแทกเราก็ดำเนินชีวิตได้ปกติ
ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดมองทุกอย่างเบลอไปหมด อ่านหนังสือด้วยตาเปล่าไม่ได้ เรายังไม่ขนาดนั้นค่ะ ..
แต่พอระยะหลังๆ ประมาณ 6-7 เดือนมานี้ เราเริ่มรู้สึกว่า เราเริ่มมองไม่ชัดในบางครั้ง
แต่ก็ยังอ่านสือด้วยตาเปล่าได้อยู่ ยังดูกระดานเลคเชอร์ได้เกือบปกติ แต่ก็มีอาการตาแห้งบ่อยขึ้น ..
ไปวัดสายตาก็สั้นขึ้นไปอีก จาก 200 กว่า ขยับเป็น 300 .. แต่ก็ยังนิ่งนอนใจ ยังไม่อยากกลับไปใส่แว่นค่ะ ..
ซึ่งระยะหลังๆนี้แฟนเราเริ่มทักบ่อยๆว่าเราอ่านหนังสือใกล้เกินไป ให้อ่านห่างๆ "เราไม่อยากมีแฟนใส่แว่น"
(คือแฟนคนนี้เราคบหลังจากที่เราเลิกใส่แว่นค่ะ เขาไม่รู้ว่าเราสายตาสั้น เคยใส่แว่นมาก่อน)
แล้วคือแฟนเราเค้าพูดบ่อยมาก จนเรารู้สึกแย่ จนเราอายไม่กล้าที่จะบอกว่า จริงๆเราสายตาสั้นนะ
แล้วพอเวลาแฟนจะแกล้งทดสอบเรา ด้วยการให้อ่านข้อความที่อยู่ไกลๆพวกป้ายต่างๆ เราก็จะพยายาม
เพ่งอ่านข้อความ ทั้งที่บางทีมันเบลอมากๆ .. แต่ด้วยความที่ฝังใจกับคำพูดแฟนว่า "เราไม่อยากมีแฟน
สายตาสั้น ไม่อยากมีแฟนใส่แว่น" เราเลยเหมือนอยากให้แฟนเห็นว่าเราปกติ ทั้งที่จริง เรารู้มาตลอดว่า
สายตาเรามันไม่ปกติแล้ว -*-
ล่าสุดคือวันนี้ไปหาแฟนที่โรงพยาบาลมาค่ะ (แฟนเป็นนศพ.) แฟนพาไปวัดสายตา
ก่อนเข้าไปวัดคือเราใจเสียแล้วค่ะ แบบว่า โอ้ยย ความแตกแน่ๆๆ แฟนรู้หมดพอดีว่า ที่แฟนคิดว่าเรา
สายตาสั้นเป็นเรื่องจริง T^T .. ก็อิดออดอย่แปปนึงค่ะ แต่ก็เข้าไปวัด ตอนวัดนี่เราก็แบบเซ็งๆปลงๆ
พอวัดเสร็จ คำแรกที่แฟนพูด (ตะโกน)
แฟน : 400 !!
เรา : อืม
แฟน : 400 !! เธอ เธอสายตาสั้น 400 เลยนะ !!!!!!!
เรา : อืม (คิดในใจ วัด 6 เดือนที่แล้ว 300 มาตอนนี้ 400ละเหรอ แต่เอาเถอะ ไม่แปลกใจ)
แฟน : 400 !! ... (คือแฟนหันมาพูดกับเราเรื่องที่สายตาเราสั้น 400 ด้วยน้ำเสียงที่
เหมือนจะสะใจหรือยังไงไม่รู้ค่ะ เกือบๆ 10 รอบ จนเราเริ่มรำคาญแล้วก็นอยด์)
คือตอนที่เราคบกับแฟนคนนี้ระยะแรกๆ เรายังใส่คอนแทกเลนส์สายตาอยู่ค่ะ แต่คือแฟน
เห็นเราใส่คอนแทกเลนส์ เขาก็ไม่อยากให้เราใส่ (เขาคิดว่าเราใส่คอนแทกแฟชั่นให้ตาเป็นสีอะค่ะ
แต่จริงๆแล้วมันเป็นคอนแทกสายตาสั้นด้วย)
จริงๆช่วงนี้เราก็เริ่มกลับไปใส่คอนแทกเลนส์แล้วค่ะ กลับมาใส่ได้ประมาณ 1 สัปดาห์
แต่ใส่บางวัน เพราะเริ่มรู้สึกแย่กับสายตาตัวเอง .. แต่เวลาเจอแฟน เราก็พยายามทำให้เหมือนเรา
สายตาปกติ -*-
*** มีใครมีชีวิตรอดจากการไม่ใส่แว่น ไม่ใส่คอนแทกเลนส์ ทั้งๆที่สายตาสั้นมั้ยคะ >< ***
มีใครที่สายตาสั้นประมาณ 400 แต่ยังสามารถใช้ชีวิตได้โดยที่ "ไม่ใส่แว่น" มั้ยคะ ?
มีดราม่าด้วย แอบยาวหน่อยนะคะ ><
คือจริงๆแล้ว เราเป็นคนสายตาสั้นค่ะ ตอนม.ปลายสั้นประมาณ 100 กว่าๆ
แล้วพอเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 รอบแรก (เราเป็นเด็กซิ่วค่ะ) ก็สั้นเพิ่มเป็นเกือบๆ 200 ..
เคยใส่แว่นสายตาอยู่พักนึง แต่เราไม่ชอบใส่แว่นเลยค่ะ แม่เราก็ไม่อยากให้เราใส่ คนรอบข้าง
หลายๆคนก็บอกว่า หน้าเราเวลาใส่แว่นแล้วตลก ดูไม่เข้าอย่างแรง เราก็เลยเลิกใส่
หันมาใส่คอนแทกเลนส์แทน แต่ไม่ได้ใส่ทุกวันนะคะ ใส่บางวัน แต่ตอนหลังก็ไม่ได้ใส่คอนแทกเลนส์อีก
มาประมาณ 2-3 ปีแล้วค่ะ
คือเรารู้สึกว่า ถึงเราจะสายตาสั้นแล้วไม่ใส่แว่น ไม่ใส่คอนแทกเราก็ดำเนินชีวิตได้ปกติ
ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดมองทุกอย่างเบลอไปหมด อ่านหนังสือด้วยตาเปล่าไม่ได้ เรายังไม่ขนาดนั้นค่ะ ..
แต่พอระยะหลังๆ ประมาณ 6-7 เดือนมานี้ เราเริ่มรู้สึกว่า เราเริ่มมองไม่ชัดในบางครั้ง
แต่ก็ยังอ่านสือด้วยตาเปล่าได้อยู่ ยังดูกระดานเลคเชอร์ได้เกือบปกติ แต่ก็มีอาการตาแห้งบ่อยขึ้น ..
ไปวัดสายตาก็สั้นขึ้นไปอีก จาก 200 กว่า ขยับเป็น 300 .. แต่ก็ยังนิ่งนอนใจ ยังไม่อยากกลับไปใส่แว่นค่ะ ..
ซึ่งระยะหลังๆนี้แฟนเราเริ่มทักบ่อยๆว่าเราอ่านหนังสือใกล้เกินไป ให้อ่านห่างๆ "เราไม่อยากมีแฟนใส่แว่น"
(คือแฟนคนนี้เราคบหลังจากที่เราเลิกใส่แว่นค่ะ เขาไม่รู้ว่าเราสายตาสั้น เคยใส่แว่นมาก่อน)
แล้วคือแฟนเราเค้าพูดบ่อยมาก จนเรารู้สึกแย่ จนเราอายไม่กล้าที่จะบอกว่า จริงๆเราสายตาสั้นนะ
แล้วพอเวลาแฟนจะแกล้งทดสอบเรา ด้วยการให้อ่านข้อความที่อยู่ไกลๆพวกป้ายต่างๆ เราก็จะพยายาม
เพ่งอ่านข้อความ ทั้งที่บางทีมันเบลอมากๆ .. แต่ด้วยความที่ฝังใจกับคำพูดแฟนว่า "เราไม่อยากมีแฟน
สายตาสั้น ไม่อยากมีแฟนใส่แว่น" เราเลยเหมือนอยากให้แฟนเห็นว่าเราปกติ ทั้งที่จริง เรารู้มาตลอดว่า
สายตาเรามันไม่ปกติแล้ว -*-
ล่าสุดคือวันนี้ไปหาแฟนที่โรงพยาบาลมาค่ะ (แฟนเป็นนศพ.) แฟนพาไปวัดสายตา
ก่อนเข้าไปวัดคือเราใจเสียแล้วค่ะ แบบว่า โอ้ยย ความแตกแน่ๆๆ แฟนรู้หมดพอดีว่า ที่แฟนคิดว่าเรา
สายตาสั้นเป็นเรื่องจริง T^T .. ก็อิดออดอย่แปปนึงค่ะ แต่ก็เข้าไปวัด ตอนวัดนี่เราก็แบบเซ็งๆปลงๆ
พอวัดเสร็จ คำแรกที่แฟนพูด (ตะโกน)
แฟน : 400 !!
เรา : อืม
แฟน : 400 !! เธอ เธอสายตาสั้น 400 เลยนะ !!!!!!!
เรา : อืม (คิดในใจ วัด 6 เดือนที่แล้ว 300 มาตอนนี้ 400ละเหรอ แต่เอาเถอะ ไม่แปลกใจ)
แฟน : 400 !! ... (คือแฟนหันมาพูดกับเราเรื่องที่สายตาเราสั้น 400 ด้วยน้ำเสียงที่
เหมือนจะสะใจหรือยังไงไม่รู้ค่ะ เกือบๆ 10 รอบ จนเราเริ่มรำคาญแล้วก็นอยด์)
คือตอนที่เราคบกับแฟนคนนี้ระยะแรกๆ เรายังใส่คอนแทกเลนส์สายตาอยู่ค่ะ แต่คือแฟน
เห็นเราใส่คอนแทกเลนส์ เขาก็ไม่อยากให้เราใส่ (เขาคิดว่าเราใส่คอนแทกแฟชั่นให้ตาเป็นสีอะค่ะ
แต่จริงๆแล้วมันเป็นคอนแทกสายตาสั้นด้วย)
จริงๆช่วงนี้เราก็เริ่มกลับไปใส่คอนแทกเลนส์แล้วค่ะ กลับมาใส่ได้ประมาณ 1 สัปดาห์
แต่ใส่บางวัน เพราะเริ่มรู้สึกแย่กับสายตาตัวเอง .. แต่เวลาเจอแฟน เราก็พยายามทำให้เหมือนเรา
สายตาปกติ -*-
*** มีใครมีชีวิตรอดจากการไม่ใส่แว่น ไม่ใส่คอนแทกเลนส์ ทั้งๆที่สายตาสั้นมั้ยคะ >< ***