จากข่าวที่น้องคนนึงเสียชีวิตจากการรับน้อง เรานึกถึงช่วงที่เรารับน้อง เราเจอกับตัวเอง เพื่อนเกือบตายต้องรีบส่งโรงพยาบาล

เราติดคณะวิศวะ ซึ่งมีทั้งรับน้องคณะและรับน้องห้องอีกนับสิบห้อง ส่วนใหญ่ไปทะเลกัน แน่นอนว่าไม่มีอาจารย์ไปด้วยอยู่แล้ว ใครมีประวัติเจ็บป่วยก็ไม่มีใครรู้ หัวใจหลักของรับน้องวิศวะคือกินเหล้า พี่ไซโคน้องต้องกินเหล้าเพื่อเข้าสังคม

ตอนรับน้องในรั้วมหาลัยเราไม่นับนะคะ หนักเหมือนกัน ร้องเพลงเชียร์ วิ่งรอบคณะ นั่งให้ยุงกัดขาชากันเป็นชั่วโมง แต่อยู่ในรั้วมหาลัย

ไปรับน้องนอกสถานที่เนี้ยะ อันตรายมาก เข้าปีนึงมากำลังคึกคนอง ไม่รู้จักกำลังตัวเอง ไม่มีหน่วยปฐมพยาบาลจัดเตรียมไว้ เล่นน้ำก็ไม่มีการ์ดคอยดู ยิ่งพวกดูอ่อนแอจะถูกพี่ๆแกล้งได้ง่าย บางคนบอกว่าไม่สบาย พี่ๆก็ไม่เชื่อคิดว่าแกล้งป่วย กินแรงเพื่อน ยิ่งแกล้งหนัก

เหตุเกิดคือ รับน้องกลางแดด เล่นน้ำทะเลกันทั้งวัน ระหว่างกลางวันก็กรอกเหล้ากันเป็นระยะ ตกเย็นกินเหล้าต่อ มีไม่จำกัด กินกันไปเรื่อยทั้งคืน เพื่อนชายคนนึงเมามากแล้วชัก ตัวเย็น ตาเหลือก พวกเราไม่มีใครรู้เรื่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นกันเลย ไม่มีสติกันเลย พวกเราก็เอาผ้าห่มพันตัวเค้าแล้วใส่รถกะบะไปโรงพยาบาล ยังดีที่ส่งโรงพยาบาลทัน เค้ารอดและไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย ไม่รู้พ่อแม่เค้าทราบหรือป่าวนะว่าลูกตัวเองเกือบตาย

เคยไปรับน้องที่เขาเขียว เพื่อนคนหนึ่งเมาไม่รู้เรื่อง นอนแล้วอ้วกออกมาเต็มปาก ดึที่ช่วยกันไว้ทัน ไม่งั้นอาจจะสำลักตาย อยู่ในป่าด้วย โรงพยาบาลก็อยู่ไกล

เดี๋ยวนี้เรามีลูกแล้ว ถ้าเป็นลูกเรา เราคงไม่อนุญาติให้เค้าไป ทำใจไม่ได้จริง เกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมา อาจจะช่วยกันไม่ทัน

รับน้องนอกคณะน่าจะเลิกไปซะ สิ้นเปลืองเงินโดยใช่เหตุ ไม่เห็นจะสร้างความสามัคคีอะไรตรงไหน ไม่ได้ช่วยกันสอบกันติวเลย จบแล้วก็แยกย้ายกันไป