เราต้องมาเรียนกับรุ่นน้อง ปี 2 เราเหนื่อยและท้อใจมากเลยจนบางทีเราคิดว่าตัวเราเองนี่แหละหรือป่าวที่เข้าสังคมยาก
เข้ากับใครไม่ได้ไม่รุ้ว่าทำไม หาคำตอบไม่เจอ แต่อย่างกรณีนี้คือเราเนี่ย
ไม่กล้าที่จะเข้าไปหาใครหลายๆรอบ เพราะเรามองว่าทุกคนเค้ามีกลุ่มของเค้าอยู่แล้วเราเป็นคนที่พึ่งเข้าไปไม่อยากจะไปรบกวน
ไปใหนกับกลุ่มน้องๆมันดูแปลกปะ ใครเคยเป็นมั่งอะเราเลยเลือกที่จะพยายามทำอะไรคนเดียวเลิกเรียนเพื่อนไม่มีในคลาสเราก็รีบกลับบ้าน
จนเหมือนเราดูเป็นคนมีปัญหาไปเลยปัญหาแบบเงียบๆนะ ไม่ได้ทะเลาะกับใคร
เราปรับตัวไม่ถูกมันไม่เหมือนเราเข้าไปใหม่ แต่เราต้องพยายามเข้ากลุ่มเค้าเราก็ไม่รู้ว่าเค้าพร้อมจะเปิดรับเราใหม นั้นคือสิ่งที่เรากลัว
เราไม่ชอบอารมณ์แบบพยายามต้องเข้าไปหารุ่นน้องแล้วน้องๆเค้ามีกลุ่มเพื่อนสนิทอยู่แล้ว
แต่เพื่อนเราก็บอกว่ากลุ่มมหาลัยสำคัญนะ เสแสร้งได้ก็ทำเถอะ เราทำแล้วมันรู้สึกแย่จัง
ใครเคยมีปัญหาคล้ายๆเรามั่ง แล้วคิดว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้อะ เรามองปัญหายังไม่ออกเลย
เราเรียนวิศวะนะ เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำตัวยังไงเพื่อปรับตัวเข้าหาทุกคน
เหนื่อยใจต้องมานั่งเรียนกับรุ่นน้อง ทำไงดี
เข้ากับใครไม่ได้ไม่รุ้ว่าทำไม หาคำตอบไม่เจอ แต่อย่างกรณีนี้คือเราเนี่ย
ไม่กล้าที่จะเข้าไปหาใครหลายๆรอบ เพราะเรามองว่าทุกคนเค้ามีกลุ่มของเค้าอยู่แล้วเราเป็นคนที่พึ่งเข้าไปไม่อยากจะไปรบกวน
ไปใหนกับกลุ่มน้องๆมันดูแปลกปะ ใครเคยเป็นมั่งอะเราเลยเลือกที่จะพยายามทำอะไรคนเดียวเลิกเรียนเพื่อนไม่มีในคลาสเราก็รีบกลับบ้าน
จนเหมือนเราดูเป็นคนมีปัญหาไปเลยปัญหาแบบเงียบๆนะ ไม่ได้ทะเลาะกับใคร
เราปรับตัวไม่ถูกมันไม่เหมือนเราเข้าไปใหม่ แต่เราต้องพยายามเข้ากลุ่มเค้าเราก็ไม่รู้ว่าเค้าพร้อมจะเปิดรับเราใหม นั้นคือสิ่งที่เรากลัว
เราไม่ชอบอารมณ์แบบพยายามต้องเข้าไปหารุ่นน้องแล้วน้องๆเค้ามีกลุ่มเพื่อนสนิทอยู่แล้ว
แต่เพื่อนเราก็บอกว่ากลุ่มมหาลัยสำคัญนะ เสแสร้งได้ก็ทำเถอะ เราทำแล้วมันรู้สึกแย่จัง
ใครเคยมีปัญหาคล้ายๆเรามั่ง แล้วคิดว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้อะ เรามองปัญหายังไม่ออกเลย
เราเรียนวิศวะนะ เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำตัวยังไงเพื่อปรับตัวเข้าหาทุกคน