สวัสดีค่ะสืบเนื่องจากเราได้อ่านกระทู้ยอดฮิตหนึ่งในพันทิพ ถึงความสับสนในตัวผู้หญิงที่เลือกไม่ได้กับรักใหม่ที่แสนตื่นเต้น กับ รักเก่าที่ผูกพันมายาวนาน

วันนี้เราเลยมีอะไร อยากมาเล่าให้ฟังค่ะ



>>>> ปี 2003 เรากับแฟนมีโอกาสได้เจอกันครั้งแรกค่ะ นั้นคือ รร.มัธยม (ม.1) ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าการพบกันเป็นเพื่อนร่วมห้อง ร่วมแก๊งส์ จะทำให้วันนี้เราเป็นแฟนกันมา 10 ปีกว่าแล้ว โดยพื้นฐานเราเป็นเด็กผญ.ที่ไม่เรียบร้อยเอามากๆค่ะ เลยมีแต่เพื่อนผช.ยกกลุ่มเลย รวมถึงแฟนเราด้วย ชีวิตมัธยมก็ซนกันตามวัยเด็กค่ะไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งเวลาผ่านไปเขาขึ้น ม.3 ก็ต้องมีการแยกห้องเรียนตามเกรดเลยทำให้เราต้องอยู่กันคนละห้องหมด เลยแต่ตอนเที่ยงและหลังเลิกเรียนก็มากินข้าวมาเล่นกันยกก๊วนเหมือน เดิมค่ะ



>>>> ช่วงระยะเวลา ม.1-ม.3 เรามีคนคบด้วยนะ 2 คน ( ไม่ได้แก่แดดนะแต่บอกเลยตอนนั้นความรักคืออะไร แฟนคืออะไรไม่รู้หรอกค่ะเพื่อนแซวกันก็ตามนั้น) จนกระทั่งช่วงจะขึ้นม.ปลายค่ะได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน มีผู้ใหญ่ไปเดียวค่ะเราเริ่มรู้สึกเห้ย!!!!! แปลกๆกับเพื่อนชายคนนี้เป็นพิเศษรู้สึกอบอุ่น รู้สึกว่าเขามีอะไรพิเศษๆกว่าเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มแต่หลังจากวันนั้นก็ไม่ ได้คิดอะไรค่ะก็คิดแต่ว่าเขาคือ "เพื่อน"



>>>> จนกระทั่งเรา ไปบอกความลับนี้แก่เพื่อนสาวเรื่องเลยไปรู้ถึงหูของเพื่อนคนที่เรา แอบชอบค่ะ ตอนนั้นในใจกลัวเสียเพื่อนมากค่ะและเราก็ไม่คาดหวังเลยว่าจะได้คบ หรือเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนเป็นแบบอื่นเพราะตอนนั้นเพื่อนเราก็แอบ ชอบผญงอีกคนซึ่งน่ารักกว่าเราเยอะ และแถมยังมีรุ่นพี่อีกคนมาชอบเขาด้วย ...... แต่ที่เราคิดมันผิดค่ะตั้งแต่วันที่เขารู้ว่าเราแอบชอบเขาก็โทรมา ช่วง 3-4 ทุ่มทุกวันๆๆๆๆๆๆๆ ( ยุคนั้นบัตรเติมเงินก้แสนแพงค่ะเรียกได้ว่ากองเป็นแถวๆเลย นาทีละ 5 บาทแน่ะ)



>>>> เรา 2 คนก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะเกือบปี จนจุดหักเหเกิดขึ้นเพราะรุ่นพี่ที่มาจีบเพื่อนเราสารภาพว่าชอบ เพื่อนเราคนนี้ค่ะ....เราเลยไม่ได้การณ์ล่ะฉันต้องบอกบ้าง วันนั้นเขาโทรมารวบรวมพลังสุดชีวิตค่ะ บอกรักเขาออกไป เชื่อไหมค่ะคำตอบคือเช่นกันเป็นอะไรที่ตกใจ ดีใจ เขินอาย คือร้อยล้านอารมณ์เลยค่ะ ( อย่าว่าเราเว่อร์เลยนะตอนนั้นเป็นจริงๆค่ะ )



>>>> จากวันนั้นจน ถึง ณ ตอนนี้เรา  2 คนคบกันมา 10 ปี 3 เดือนแล้วค่ะและกำลังจะมีงานแต่งงานต้นปีหน้า >>> ออ ลืมบอกไปค่ะเรา 2 คนตกลงกันไว้ค่ะถ้าคบกันรอดถึง 10 ปีถึงจะยอมแต่งงานกันในที่สุดเรา 2 คนก็ทำได้ผ่านอุปสรรคได้จริงๆ



****** ทั้งหมดที่เราเล่าเรา ไม่ได้ต้องการให้มีคนอิจฉาหรืออะไรนะค่ะเราแค่อยากบอกทุกๆคนค่ะ ว่าความรักดีๆมีอยู่บนโลกนี้จริงๆ 10 ปีที่ผ่านมาของเราไม่ได้มีแต่เรื่องสวยงามชวนฝัน อุปสรรคก็มีมากมายค่ะ ในวันที่เราควักเงินไม่มีซักบาทเราก็ไม่ได้ทิ้งกันไปไหน ทะเลาะกัน งอลกันถึงขั้นบอกเลิกกันเลยก็หลายครั้งแต่ด้วยความที่ยอมรับเลยแฟนเราใจเย็นมากยังทำให้เราคบกันมาได้จนถึงทุกวันนี้ค่ะ



***** เรากะแฟนเป็น 2 คนที่มีบุคลิคและทัศนคติต่างกันมาก การเลี้ยงดูพื้นทางทางบ้านก็ต่างกันสุดๆครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว กับครอบครัวใหญ่ เราใช้เวลาอย่างมากในการปรับตัวค่ะ หลายครั้งเห็นหลายๆคู่กรณีเลิกกันด้วยเหตุผลความต่าง หรือด้วยความเบื่อ เรารู้สึกว่า สุดท้ายแล้วอยู่ที่ใจคุณ 2 คนว่าเลือกจะรักหรือร้างลากันไป



***** บางครั้งความรักดีๆ อาจแค่มีใครซักคนอยู่กับเราในวันที่แย่ คอยยิ้มให้เราในวันที่สุข กวนโมโหกันในวันเบื่อๆ แค่นี้ก้อาจจะเพียงพอแล้วค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราอยู่บนดลกความจริงค่ะ ทุกคนมีหน้าที่ และความรับผิดชอบเราก็ต้องทำ 2 อย่างนี้ให้ดีด้วย กิเลสก็เยอะก็ต้องบอกใจให้รู้จักพอ เพราะหากใจเราไม่พอต่อให้ ร้อยล้าน เทพบุตร-นางฟ้าก็ไม่ได้ครองคู่กันแน่นอนค่ะ



------------------ สุดท้ายนี้ ขอให้รักยังคงสวยงามเบิกบานในใจทุกคนนะค่ะ ---------------------

ปล.พิมพ์จากมือถือถ้าพิมพ์ตกหล่นขออภัยนะค่ะ