เรากับแฟนคบกันมานานมากค่ะ 10ปี++ ตอนนี้เราเกิดความสับสนและคิดหนักพอสมควรว่าจะรอหรือพอแล้วกับการรอสร้างอนาคตร่วมกัน (ณ.ตอนนั้เราไม่มีปัญหากัน ไม่มีมือที่ 3)เหมือนเรา2คนจะเข้ากันได้ดีนะคะ...แต่สิ่งที่เราแตกต่างกันพอสมควรคือเราเป็นคนที่ค่อนข้างActive อยากสร้างฐานะที่มั่นคง ชอบความชัดเจนที่เป็นไปได้ แต่อีกฝ่ายออกแนวเรื่อยๆกับชีวิต แต่เค้าก็บอกว่ารักเรามากนะ ซึ่งเราเองก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่สิ่งที่เราต้องการมากกว่าการบอกรักหรือการดูแลกันเป็นครั้งคราวตามวาระก็คือ อนาคตที่จับต้องได้ร่วมกัน...เหมือนเราจะเพ้อฝันตามไปสักพักว่ามันจะได้เกิดขึ้นจริง(ตามคำบอกเล่าของอีกฝ่าย)แต่ในความเป็นจริงมันยังคงห่างไกลและเกินกว่าจะจับต้องได้ มันอยู่แถวไหนน้า? ถึงยังไม่ได้เจอกันสักที T T (เริ่มง่ายๆจากการพยายามสร้างฐานะให้มั่นคงโดยการเก็บออม/ความกระตือรือร้นเพื่อให้ความฝันนั้นเกิดขึ้นได้จริง(เห็นลางๆก็ยังดี)แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรอโชคชะตานำพาสิ่งเหล่านั้นมาให้เอง...ถ้าเป็นคุณ? คุณคิดว่า "ควรรอ.." หรือ "พอ"......เราเคยได้อ่านบทความนึงมา เค้าเขียนไว้ว่า #รถไฟที่ผิดขบวน อาจจะนำพาเราไปยังจุดหมายปลายทางที่ต้องการก็ได้# คุณว่าจริงไม๊ค่ะ?
ปล. 1.เราทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างอยู่บ้านของตัวเอง ซึ่งเราก็แอบคิดว่าหรือเพราะเหตุนี้เราถึงคบกันได้นานมากโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่ผูกมัดกันเป็นเรื่องเป็นราว...แต่นานๆเข้าก็เริ่มกลัว"เสียดายเวลา" ถ้ามันจะไม่ใช่คู่กันจริงๆขึ้นมาผญ.อย่างเรา อายุก็ผ่านเลข 3+ไปแล้วด้วย คิดแล้วกลัวการเริ่มต้นใหม่ล่ะซิ
2. ข้อที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ เราก็รักและรู้สึกผูกพันธ์กับเค้ามากเช่นกัน และณ.ตอนนี้ยังไม่คิดมองใคร แต่เริ่มไม่แน่ใจในความเป็นไปของเรา
10 ปี++ถ้ายังมองไม่เห็น"อนาคตร่วมกัน" เป็นคุณจะ "รอ" หรือ "พอ"??
ปล. 1.เราทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างอยู่บ้านของตัวเอง ซึ่งเราก็แอบคิดว่าหรือเพราะเหตุนี้เราถึงคบกันได้นานมากโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่ผูกมัดกันเป็นเรื่องเป็นราว...แต่นานๆเข้าก็เริ่มกลัว"เสียดายเวลา" ถ้ามันจะไม่ใช่คู่กันจริงๆขึ้นมาผญ.อย่างเรา อายุก็ผ่านเลข 3+ไปแล้วด้วย คิดแล้วกลัวการเริ่มต้นใหม่ล่ะซิ
2. ข้อที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ เราก็รักและรู้สึกผูกพันธ์กับเค้ามากเช่นกัน และณ.ตอนนี้ยังไม่คิดมองใคร แต่เริ่มไม่แน่ใจในความเป็นไปของเรา