ฉันเลิกกะสามีไป3 เดือน เพราะเหตุผลงี่เง่ามาก คือดูทีวีแล้วรบกวนการนอนของเขา เขาเลยไล่ฉันออกจากบ้าน และขอเลิกกับฉัน ช่วงเวลาที่เลิกกัน ฉันก็รอเขามาง้อ แต่ไม่มีเลย เป็นเราเองที่ทนไม่ได้ต้องโทรหาเขา เขาก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ จนผ่านไป 2 เดือนถึงรู้ว่าเขากำลังคุยกับ ผญ คนนึงอยู่ คุยกันทุกวันตั้งแต่ฉันออกจากบ้านมา
ฉันเลยลองโทรหาเขาอีกครั้ง เขารับสายฉัน แต่คุยแค่แป๊บเดียวไม่ถึงนาที ฉันขอไปหาก็ไม่ให้ไป ฉันโทรหาเขาทุกวันเวลาประมาณ 6โมงเย็น แต่คุยกันไม่ถึงนาที เขาบอกเขาจะพักผ่อนแล้ว คือเขาขายข้าวแกง ต้องตื่นมาเตรียมของขายตอนตี 4ครึ่งทุกวันค่ะ ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะมีคนใหม่ทันทีที่ไล่ฉัน เลยไม่เคยตัดใจยังรอเขามาง้อ เพราะเราอยู่ด้วยกันมา 6ปีแล้วคิดว่าคงรักเราบ้างแหละ
แต่ ความจริงคือเขาไม่รักฉันเลย พอฉันถามไปว่ามีแฟนใหม่แล้วเหรอ ตอนแรกเขาไม่บอก แต่ฉันบอกว่า ถ้ามีก็บอกมาตรงๆ จะได้ตัดใจได้ เขาเลยบอกว่ามีแล้ว เลยบอกว่างั้นเราคงไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้ใช่ไหม แล้วฉันก็ไม่โทรหาเขาอีก จนหนึ่งอาทิตย์ต่อมา เขาก็โทรหาฉันบอกให้ไปหา ฉันไปเจอเขา และเขาเล่าเรื่องเด็กในร้านจะออกจากงาน ให้ฉันมาช่วยทำอาหารขาย บอกให้กลับมาอยู่ด้วยกัน ฉันถามว่าแล้วแฟนเขาล่ะจะทำยังไง เขาบอกว่ายังไม่เคยเจอกันแค่คุยเท่านั้น
อีกอาทิตย์ต่อมาฉันเอาเสื้อผ้าที่จะใส่ทำงานประจำไปอยู่กะเขาแต่ข้าวของอื่นไม่ได้ขนกลับไปเพราะเขาบอกว่าไม่ให้เอากลับเดี๋ยวทะเลาะก็ต้องเลิกกันอีก วันแรกที่ฉันไป แฟนใหม่เขายังโทรมาอยู่แต่เขากดตัดสาย ผญ โทรมา 9สาย เขาก็กดตัดสายทุกครั้ง ฉันถามทำไมไม่รับ เขาบอกว่าถ้ารับแล้วฉันจะเสียใจที่ได้ยินเขาคุยกัน ฉันบอกว่าให้เวลา 2อาทิตย์เคลียร์ ผญ ทุกคนจบมั้ย เขาบอกน่าจะจบ
ช่วงเวลา 2อาทิตย์ฉันไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่เช็คเฟสบุ๊คเขา ถือว่าเขารับปากแล้วเราต้องให้เกียรติไม่จับผิดเขา จนล่วงเข้าอาทิตย์ที่ 3ฉันลองเข้าไปดูรายละเอียดการโทรออกของเขาในเวปไซต์ พบว่า 2อาทิตนี่มันไม่จบจริงๆ เขายังโทรคุยกันทุกวัน ช้าวงที่ฉันทำกับข้าวให้เขาขายอยู่หลังบ้านเขาก็ไปโทราปลุกกัน ผญ ตอน 6โมงเช้าที่หน้าบ้าน เวลาที่ฉันไปทำงานประจำเขาก็โทรคุยกันตอนบ่าย ตอนเย็นก่อนฉันกลับครังละ ชม.กว่าถึง 2ชม.เกือบทุกวัน พอฉันถามเขาว่าไหนบอกว่าจบแล้วทำไมยังคุยกันขนาดนี้อีก เขาบอกว่าถ้าคอยดู คอยตามขนาดนี้ก็ไม่ต้องมาอยู่กับเขาขนของออกไปเลย ให้มาอยู่ด้วยแล้วจะเอาอะไรอีก ฉันรักเขาไม่อยากแยกหรือเลิกกันอีกแล้วเลยเงียยบไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ร้องไห้คนเดียวไป
ตอนนี้ความไว้ใจมันหายไปหมดละ กลายเป็นฉันต้องเช็คข่อมูลการโทรของเขาทุกวัน ปรากฎว่าไม่มีการโทรหากันอีกแล้ว เลยรู้สึกดีใจ ไม่ได้เช็คข้อมูลอะไรอีก จนผ่านมาเกือบเดือน แล้วในวันหยุดวันนึงเขาขึ้นไปนอนพักแล้วให้ฉันมาดูหน้าร้านแทน โดยที่เขาไม่ได้เอาแท็บเล็ตติดตัวไปด้วยเหมือนทุกครั้งฉันจึงไปหยิบมาแล้วลองเข้าเฟสบุ๊คเขาดู พอเข้าไปเห็มีข้อความส่งมาหาเขาเลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปดู พบว่า ผญ คนนั้นส่งข้อความมาถามว่า เหนื่อยมั้ยคะที่รัก สู้ๆนะคะ พริกเป็นกำลังใจให้ค่ะ หอมๆๆๆ ฉันมือสั่น น้ำตาจะไหล แต่ตอบไปว่าไม่เหนื่อยจ๊ะ ตอนนี้มีเมียมาช่วยแล้ว ขอโทษที่ไม่ได้บอก แล้วฉันก็กดซ่อนข้อความการสนทนา แต่ด้วยความเอ๊ะ ในใจจึงไปค้นดูข้อความการสนทนาของเขาพบว่าข้อความการคุยกันของเขาถูกเก็บซ่อนไว้ ฉันเลยเปิดมาอ่าน การสนทนาทั้งหมด 13507 ข้อความ เขาคุยกันทุกวันในช่วงเวลาที่ฉันทำงานประจำคุยกันตั้งแต่บ่ายสามจนห้าโมงทุกวัน ผญ ทักมาก่อนเป็นส่วนใหญ่ การคุยของเขาจีบกัยชัดๆ ประมาณว่าคิดถึงมาก ถ้าเจอจะจับหอม จะกอด ประมาณนี้ ทั้ ผญ และ ผช พูดโต้ตอบกัน ฉันเลยกดลบ ผญ ออกจากเพื่อนในเฟสบุ๊คของเขา
และทำเฉยเหมือนไม่มีอะไร แล้วพอเขาตื่นมา เขาก็มานั่งคุยกับฉัน บอกว่า ผญ ลบเขาออกจากเพื่อนแล้ว ดูเขาเสียใจมาก ฉันเลยถามว่ารัก ผญ คนนั้นมากเหรอ เขาตอบว่าจะพูดถึงทำไม ให้มาอยู่ด้วยยังไม่พอใจอีกเหรอ อยู่ด้วยกันแล้วจะเอาอะไรอีก
ฉันเสียใจนะเหมือนอยู่กันแต่ตัวแต่ไม่ได้ใจ เขาไม่รักเรา ไม่เคยห่วง ฉันไปทำงาน ฝนตกหนักไม่เคยโทรหาไม่เคยโทรถามว่าอยู่ไหน ถึงไหนแล้ว หรือไปเดินตลาดก็ไม่เคยโทรถามว่าจะกินอะไร แต่เวลาพาลูกจ้างไปเดินซื้อของเข้าร้าน ลูกจ้างอยากกินอะไรซื้อให้ทุกอย่าง แต่กับเราไม่เคยเอ่ยปากถาม ขนาดวันคล้ายวันเกิดฉันที่ผ่านมาเขายังลืม เมื่อฉันบอกเขาก็เฉยไม่มีอวยพรหรืออะไรให้เลย ฉันก็ไม่อยากได้อะไรจากเขาหรอกนะ แค่อยากให้สนใจฉันบ้าง ถามฉันบ้างใ่าอยากได้อะไร หรืออยากไปไหนมั้ยแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว ทุกวันนี้เขานอนหันหลังให้ตลอด ไม่เคยกอด ไม่เคยสนใจ เหมือนฉันไม่มมีตัวตน เป็นแค่คนอยู่ร่วมบ้านเฉยๆ มันเจ็บนะที่เรารักเขา แต่เขาไม่รักเราเลย แค่เรามีประโยชน์กับเขาเท่านั้นเอง
ยาวไปหน่อยนะคะ ถือโอกาสระบายไปด้วย จากที่ฉันเล่ามา มีทางเป็นไปได้ไหมที่เขาจะรักฉันบ้าง การที่เขาให้ฉันมาอยู่ในบ้านเพราะเขารักหรือเปล่า ฉันไม่รู้ความคิด ผช เลย ว่าเขาคิดอะไรกัน บางครั้งฉันสับสนเพราะถ้าเขาไม่รักเขาคงไม่ให้มาอยู่ด้วย แต่บางทีก็คิดว่าเพราะเรามีประโยชน์กะเขาน่ะสิ เรามาอยู่เขาไม่ต้องเสียตังค์จ้างแม่ครัวมาทำกับข้าวขายนี่ ตอนนี้ไม่รุ้จะทำไงกับชีวิตดี รักเขามาก แต่ก็เสียใจมากเวลาที่คิดว่าเขาไม่รัก
ถามความเห็นค่ะ ว่าเขารักเราหรือไม่
ฉันเลยลองโทรหาเขาอีกครั้ง เขารับสายฉัน แต่คุยแค่แป๊บเดียวไม่ถึงนาที ฉันขอไปหาก็ไม่ให้ไป ฉันโทรหาเขาทุกวันเวลาประมาณ 6โมงเย็น แต่คุยกันไม่ถึงนาที เขาบอกเขาจะพักผ่อนแล้ว คือเขาขายข้าวแกง ต้องตื่นมาเตรียมของขายตอนตี 4ครึ่งทุกวันค่ะ ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะมีคนใหม่ทันทีที่ไล่ฉัน เลยไม่เคยตัดใจยังรอเขามาง้อ เพราะเราอยู่ด้วยกันมา 6ปีแล้วคิดว่าคงรักเราบ้างแหละ
แต่ ความจริงคือเขาไม่รักฉันเลย พอฉันถามไปว่ามีแฟนใหม่แล้วเหรอ ตอนแรกเขาไม่บอก แต่ฉันบอกว่า ถ้ามีก็บอกมาตรงๆ จะได้ตัดใจได้ เขาเลยบอกว่ามีแล้ว เลยบอกว่างั้นเราคงไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้ใช่ไหม แล้วฉันก็ไม่โทรหาเขาอีก จนหนึ่งอาทิตย์ต่อมา เขาก็โทรหาฉันบอกให้ไปหา ฉันไปเจอเขา และเขาเล่าเรื่องเด็กในร้านจะออกจากงาน ให้ฉันมาช่วยทำอาหารขาย บอกให้กลับมาอยู่ด้วยกัน ฉันถามว่าแล้วแฟนเขาล่ะจะทำยังไง เขาบอกว่ายังไม่เคยเจอกันแค่คุยเท่านั้น
อีกอาทิตย์ต่อมาฉันเอาเสื้อผ้าที่จะใส่ทำงานประจำไปอยู่กะเขาแต่ข้าวของอื่นไม่ได้ขนกลับไปเพราะเขาบอกว่าไม่ให้เอากลับเดี๋ยวทะเลาะก็ต้องเลิกกันอีก วันแรกที่ฉันไป แฟนใหม่เขายังโทรมาอยู่แต่เขากดตัดสาย ผญ โทรมา 9สาย เขาก็กดตัดสายทุกครั้ง ฉันถามทำไมไม่รับ เขาบอกว่าถ้ารับแล้วฉันจะเสียใจที่ได้ยินเขาคุยกัน ฉันบอกว่าให้เวลา 2อาทิตย์เคลียร์ ผญ ทุกคนจบมั้ย เขาบอกน่าจะจบ
ช่วงเวลา 2อาทิตย์ฉันไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่เช็คเฟสบุ๊คเขา ถือว่าเขารับปากแล้วเราต้องให้เกียรติไม่จับผิดเขา จนล่วงเข้าอาทิตย์ที่ 3ฉันลองเข้าไปดูรายละเอียดการโทรออกของเขาในเวปไซต์ พบว่า 2อาทิตนี่มันไม่จบจริงๆ เขายังโทรคุยกันทุกวัน ช้าวงที่ฉันทำกับข้าวให้เขาขายอยู่หลังบ้านเขาก็ไปโทราปลุกกัน ผญ ตอน 6โมงเช้าที่หน้าบ้าน เวลาที่ฉันไปทำงานประจำเขาก็โทรคุยกันตอนบ่าย ตอนเย็นก่อนฉันกลับครังละ ชม.กว่าถึง 2ชม.เกือบทุกวัน พอฉันถามเขาว่าไหนบอกว่าจบแล้วทำไมยังคุยกันขนาดนี้อีก เขาบอกว่าถ้าคอยดู คอยตามขนาดนี้ก็ไม่ต้องมาอยู่กับเขาขนของออกไปเลย ให้มาอยู่ด้วยแล้วจะเอาอะไรอีก ฉันรักเขาไม่อยากแยกหรือเลิกกันอีกแล้วเลยเงียยบไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ร้องไห้คนเดียวไป
ตอนนี้ความไว้ใจมันหายไปหมดละ กลายเป็นฉันต้องเช็คข่อมูลการโทรของเขาทุกวัน ปรากฎว่าไม่มีการโทรหากันอีกแล้ว เลยรู้สึกดีใจ ไม่ได้เช็คข้อมูลอะไรอีก จนผ่านมาเกือบเดือน แล้วในวันหยุดวันนึงเขาขึ้นไปนอนพักแล้วให้ฉันมาดูหน้าร้านแทน โดยที่เขาไม่ได้เอาแท็บเล็ตติดตัวไปด้วยเหมือนทุกครั้งฉันจึงไปหยิบมาแล้วลองเข้าเฟสบุ๊คเขาดู พอเข้าไปเห็มีข้อความส่งมาหาเขาเลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปดู พบว่า ผญ คนนั้นส่งข้อความมาถามว่า เหนื่อยมั้ยคะที่รัก สู้ๆนะคะ พริกเป็นกำลังใจให้ค่ะ หอมๆๆๆ ฉันมือสั่น น้ำตาจะไหล แต่ตอบไปว่าไม่เหนื่อยจ๊ะ ตอนนี้มีเมียมาช่วยแล้ว ขอโทษที่ไม่ได้บอก แล้วฉันก็กดซ่อนข้อความการสนทนา แต่ด้วยความเอ๊ะ ในใจจึงไปค้นดูข้อความการสนทนาของเขาพบว่าข้อความการคุยกันของเขาถูกเก็บซ่อนไว้ ฉันเลยเปิดมาอ่าน การสนทนาทั้งหมด 13507 ข้อความ เขาคุยกันทุกวันในช่วงเวลาที่ฉันทำงานประจำคุยกันตั้งแต่บ่ายสามจนห้าโมงทุกวัน ผญ ทักมาก่อนเป็นส่วนใหญ่ การคุยของเขาจีบกัยชัดๆ ประมาณว่าคิดถึงมาก ถ้าเจอจะจับหอม จะกอด ประมาณนี้ ทั้ ผญ และ ผช พูดโต้ตอบกัน ฉันเลยกดลบ ผญ ออกจากเพื่อนในเฟสบุ๊คของเขา
และทำเฉยเหมือนไม่มีอะไร แล้วพอเขาตื่นมา เขาก็มานั่งคุยกับฉัน บอกว่า ผญ ลบเขาออกจากเพื่อนแล้ว ดูเขาเสียใจมาก ฉันเลยถามว่ารัก ผญ คนนั้นมากเหรอ เขาตอบว่าจะพูดถึงทำไม ให้มาอยู่ด้วยยังไม่พอใจอีกเหรอ อยู่ด้วยกันแล้วจะเอาอะไรอีก
ฉันเสียใจนะเหมือนอยู่กันแต่ตัวแต่ไม่ได้ใจ เขาไม่รักเรา ไม่เคยห่วง ฉันไปทำงาน ฝนตกหนักไม่เคยโทรหาไม่เคยโทรถามว่าอยู่ไหน ถึงไหนแล้ว หรือไปเดินตลาดก็ไม่เคยโทรถามว่าจะกินอะไร แต่เวลาพาลูกจ้างไปเดินซื้อของเข้าร้าน ลูกจ้างอยากกินอะไรซื้อให้ทุกอย่าง แต่กับเราไม่เคยเอ่ยปากถาม ขนาดวันคล้ายวันเกิดฉันที่ผ่านมาเขายังลืม เมื่อฉันบอกเขาก็เฉยไม่มีอวยพรหรืออะไรให้เลย ฉันก็ไม่อยากได้อะไรจากเขาหรอกนะ แค่อยากให้สนใจฉันบ้าง ถามฉันบ้างใ่าอยากได้อะไร หรืออยากไปไหนมั้ยแค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว ทุกวันนี้เขานอนหันหลังให้ตลอด ไม่เคยกอด ไม่เคยสนใจ เหมือนฉันไม่มมีตัวตน เป็นแค่คนอยู่ร่วมบ้านเฉยๆ มันเจ็บนะที่เรารักเขา แต่เขาไม่รักเราเลย แค่เรามีประโยชน์กับเขาเท่านั้นเอง
ยาวไปหน่อยนะคะ ถือโอกาสระบายไปด้วย จากที่ฉันเล่ามา มีทางเป็นไปได้ไหมที่เขาจะรักฉันบ้าง การที่เขาให้ฉันมาอยู่ในบ้านเพราะเขารักหรือเปล่า ฉันไม่รู้ความคิด ผช เลย ว่าเขาคิดอะไรกัน บางครั้งฉันสับสนเพราะถ้าเขาไม่รักเขาคงไม่ให้มาอยู่ด้วย แต่บางทีก็คิดว่าเพราะเรามีประโยชน์กะเขาน่ะสิ เรามาอยู่เขาไม่ต้องเสียตังค์จ้างแม่ครัวมาทำกับข้าวขายนี่ ตอนนี้ไม่รุ้จะทำไงกับชีวิตดี รักเขามาก แต่ก็เสียใจมากเวลาที่คิดว่าเขาไม่รัก