เราเรียนอยู่ประเทศนอร์เวย์ ที่โรงเรียนเค้าเรียกเราว่าต่างชาติ ประเด็นที่ถามคำถามนี้กับเพื่อนๆก็เพราะว่าเรามีเพื่อนคนนึงคนต่างชาติ ที่ต้องเขียนว่าบอกว่าต่างชาติก็เพราะ เวลาคนต่างชาติที่นี่คุยกันมักจะเข้าใจกันและเห็นอกเห็นใจกันมากกว่าคนที่เป็นเจ้าของชาติ เพื่อนเรามีปัญหาทางจิตใจค่อยข้างมาก จนทำให้เค้าเครียดพอเครียดก็ร้องไห้ไม่รู้จะปรึกษาใคร ตอนนั้นเรากับเค้ายังไม่สนิทกัน แต่เราเป็นรูมเมทกันเราเลยเห็นว่าเค้าเศร้าและร้องไห้บ่อย ถึงจะไม่ใช่เพื่อนสนิทแต่เราก็เป็นห่วงเค้ามาก เราเลยค่อยๆถามแล้วก็เริ่มคุยกับเค้ามากขึ้น ตอนแรกๆเค้ายังไม่กล้าเล่าให้เราฟัง เนื่องมาจากหลายสาเหตุ แต่เราไม่อยากเจาะประเด็นลึก เอาเป็นว่าเค้ามีปัญหาที่เค้าไม่รู้จะหาทางออกยังงัยจนเคยพยายามจะคิดฆ่าตัวตาย พอเค้าเล่าปัญหาของเค้าให้เราฟัง เชื่อมั้ยว่าเค้าเข้าใจปัญหาของเพื่อนคนนี้ชัดเจนมาก ที่เราเข้าใจอาจเป็นเพราะเราเป็นคนเข้าใจอะไรค่อนข้างง่ายและเราก็เป็นผู้ฟังที่ดีคนนึงเลยล่ะ เรารู้วิธีที่จะพูดให้คนนึงที่รู้สึกแย่รู้สึกดีขึ้น จริงๆเราว่าใครๆก็ทำแบบเราได้นะ เราเข้าใจว่าปัญหาของคนเรามันต่างกัน วิธีแก้ปัญหาก็ต่างกัน แต่โดยรวมแล้วสิ่งที่คนเราต้องการมากที่สุดเวลามีปัญหาก็คือ คนที่รับฟัง สำหรับเราคนรับฟัง ไม่จำเป็นต้องเข้าใจเราหรอกขอแค่รับฟัง คนรับฟังไม่จำเป็นต้องช่วยเราแก้ปัญหาหรอกเพราะจริงๆแล้วคนที่แก้ปัญหาได้ดีที่สุดคือตัวเราเอง เพราะฉะนั้นแล้วการที่คนๆนึงเล่าเรื่องราวปัญหาชีวิตของเค้าให้เราฟังนั้นก็เพราะเค้ารู้ว่าถ้าเค้าได้ระบายเค้าจะรู้สึกดีขึ้น เราคิดว่าอีกอย่างผู้รับฟังไม่จำเป็นต้องเอาปัญหาของผู้เล่าไปเป็นปัญหาของตัวเอง เพราะปัญหาก็เหมือนขยะที่ผู้ที่มีปัญหาเก็บปัญหามาเป็นขยะให้รกสมอง แล้วเค้าไม่รู้ว่าจะเอาขยะพวกนั้นไปทิ้งที่ไหนก็เลยต้องการหาผู้ช่วยนำขยะพวกนั้นไปทิ้งลงถังขยะให้แทน ผู้รับฟังสำหรับเราก็คือผู้ที่อาสานำขยะไปทิ้งให้นั้นเอง

เอาล่ะเข้าประเด็นคำถามเลยนะ
พวกคุณคิดมั้ยว่าถ้าตัวคุณเองมีเรื่องเครียดแล้วคุณต้องพบจิตแพทย์ แล้วต้องเล่าให้จิตแพทย์ฟัง แถมบางเรื่องยังเป็นความลับที่เราไม่อยากเล่าให้ใครฟังด้วย แต่เราต้องเล่าเพราะจิตแพทย์ขอให้เล่าเพื่อเค้าจะได้หาทางช่วยเราได้ แต่เหตุผลที่แท้จริงที่เราหลายๆคนก็รู้ว่าการที่เราได้ระบายปัญหาต่างๆให้ใครสักคนฟังมันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเพราะเหมือนเราได้ยกภูเขาออกจากอก แต่ถามว่าเราเคยรู้จักจิตแพทย์มาก่อนเหรอ เราสนิทกันจนสามารถปรับทุกข์กับเค้าได้อย่างเพื่อนหรือคนในครอบครัวเหรอ ถามว่าจิตแพทย์จะช่วยคุณได้อย่างไร สิ่งที่จิตแพทย์ทำประจำคือการจ่ายยา แล้วยาพวกนั้นช่วยอะไรคุณ แน่นอนมันทำให้คุณนอนหลับ แล้วพอตอนคุณตื่นมาล่ะ คุณหายเครียดหรือไม่
http://www.xn--72c0baa2eyce3a4p.com/%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%87/%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%8C-Psychiatrist.html

นี่คือหน้าที่ของจิตแพทย์
คำว่าหน้าที่คือ สิ่งที่คุณต้องทำ เพื่อแลกกับอะไรบางอย่าง
เราว่ามันก็ดีที่มีจิตแพทย์นะ แต่มันจะดีกว่าถ้าเราทุกคนพยายามเป็นจิตแพทย์เป็นยารักษาโรคเครียดหรือโรคอะไรก็แล้วแต่ให้กับคนรอบข้าง ใครกันแน่ที่ทำให้คุณดีขึ้น?? จริงๆแล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ตัวคุณเองจะตัดสินปัญหาของคุณแบบไหน คุณพร้อมที่จะยอมรับมันหรือไม่ คุณพยายามเข้าใจมันมากแค่ไหน คุณคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเองมากไปจนลืมคิดถึงความรู้สึกของคนรอบข้างที่มีบทบาทกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากไปรึป่าว จนทำให้ตนเองเกิดความเครียด การแก้ปัญหาที่เราคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดี
ตัวอย่างเช่น
พ่อแม่ยอมรับฟังและให้คำปรึกษาลูก
หรือเพื่อนรับฟังเพื่อน แต่ไม่จำเป็นต้องแบกรับปัญหาไว้เอง แค่พยายามด้วยความจริงใจ พยายามทำให้เพื่อนของเราไม่เศร้าและเครียดหนักกว่าเดิม

และปัญหาหลายๆอย่างมักเกิดขึ้นจากสังคมรอบข้างก็เป็นได้ จากที่เราได้เห็นได้เจอมันทำให้เราหูตาสว่างขึ้นว่า คนเราหลายๆคนมีความเห็นแก่ตัวอยู่มาก คนบางคนหรือบางกลุ่มพูดว่า อย่าเข้าเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับคนที่มีปัญหาเพราะเดี๋ยวเราจะเครียดไปด้วย แม้แต่คนๆนั้นจะเป็นเพื่อนคุณก็ตาม คนทุกคนบนโลกใบนี้ก็คือเพื่อนคือครอบครัว เราอยู่บนโลกเดียวกัน ทำไมเราไม่ช่วยเหลือกัน ถึงมันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยหรือเรื่องของคนๆเดียวก็ตาม แต่เราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นิ่
ตั้งแต่เราได้เอาตัวเองเข้ามาในปัญหาของเพื่อนร่วมห้องคนนี้ เราไม่เคยเครียดเลยนะ เรารู้สึกว่าเราเข้มแข็งมาก เพราะเราสามารถมแงข้ามปัญหาของตัวเองได้ สามารถให้คำปรึกษาผู้อื่นได้ เราทำให้คนๆนึงรู้สึกดีขึ้นได้ เราภูมิใจในตัวเอง แม่เราคนรอบข้างเราก็ภูมิใจ

ทั้งหมดที่เราเขียนขึ้น เราอยากขอให้เพื่อนๆช่วยกันแสดงความคิดเห็น