สังเกตมาหลายๆตอน  (จขกท ยังไม่ได้ดูตอนที่ 12 นะคะ)
ทั้งก่อน แฮซู จะคบกับ แจยอล
คบกันแล้ว

เหตุผลที่นางไม่อยากมีสัมพันธ์ทางร่างกายกับผู้ชาย(แฟน) อันนี้เข้าใจได้
แต่หลายๆอย่างที่นางทำ ช่างอาร์ตแท้ๆ

บางช่วงอาร์ตจนทำให้เสียบรรยากาศ
นางถามแจยอล รักฉันแน่เหรอ ?
พอแจยอลบอกว่ารัก นางก็ไม่เชื่อ
พอแจยอลบอกไม่รัก นางก็เสียใจ

เอาความรู้สึกตัวเองเป็นหลัก จนไม่คิดถึงอีกฝ่ายในบางจังหวะ
รวมถึงชอบเปรียบเทียบตัวเองกับผู้หญิงคนอื่นๆ(เก่าๆ)ของพระเอก
ทั้งที่ถามว่า นางอยากฟังไหม ก็ไม่
แล้วจะถามเพื่อ?

เรื่องแต่งงาน
จริงๆอันนี้เข้าใจ มันเป็นความรู้สึก ฉันเป็นของเล่นของคุณรึป่าว
ถามขึ้นเพราะอยากได้คำตอบว่า "ไม่ใช่"

แต่ขอโทษ แจยอล ไม่ใช่ผู้ชายอ้อนๆทั่วไป
แจยอล อาร์ตกลับในบางที และดูเลยว่าเหนื่อย เอือม ในบางจุด
แต่เพราะรักมากกว่าหรืออย่างไร หรือเป็นผู้ใหญกันทั้งคู่
พอจังหวะที่มีเรื่องให้ขำ คุยกันเคลียร์ (เคลียร์แบบไม่เห็นเคลียร์เลยอะ) ก็ดีกันแล้ว
รักกันหวานมุ้งมิ้ง ฟินแก้มแตกกันไป

ไปซื้อของ ถามแจยอล แจยอลเลือกซ้าย นางเอาขวา
อันนี้คงทำมาประชดความอาร์ตของสาวๆ

เราเป็นผู้หญิงตัวอาร์ตๆคนนึง ปนงี่เง่าคนนึงแหละ
(แต่ไม่ใช่แนว ถามขวาซ้าย แฟนเลือกซ้าย เราเอาขวา ....
ไม่ถามเรื่องแฟนเก่า ไม่เอาเรื่องคนเก่ามาประชดใส่)

จขกท ดูความสัมพันธ์ พระ-นาง แล้ว มันไม่ถึงกับฟิน หรือ กรี๊ด จิกหมอน
แต่ดูแบบ เรียลฯ มาก ความรู้สึกบางทีก็ยิ้มไปกับพวกเขานะ แต่บางซีนนี่บ่นออกมาเลยว่า
"นางเอกงี่เง่า อาร์ตไม่เข้าท่า เข้าเรื่อง" (จขกท ดูละครของเจ๊กงฯ มาหลายเรื่องนะคะ
ชอบเจ๊กง ในระดับนึงเลย)

ส่วนตัว .... ตอนนี้ดูเรื่องนี้ ... ชอบเนื้อเรื่องของ It’s Okay, That’s Love มากเลย
การนำเสนอ การคลายปม การที่แทยองยืนฟังแจยอลคุยโทรศัพท์กับคังอู แล้วรับ
โทรศํพท์มาแนบหู ซีนนั้นปวดใจแทนแทยองขึ้นมาเลย ฉากกะแม่ที่กอดแม่อีก
ลุ้นๆกะปมเรื่องคังอูในเรื่องมากกกกอ้ะตอนนี้

ตัวละครที่ชอบมากๆในเรื่อง กลายเป็น พี่ทงมิน (พี่หมอในบ้าน)
ซูกวาง กะ โซนยอ ก็ดูๆอยู่

ส่วนเรื่องความรักของพระ-นาง ... จขกท เริ่มรู้สึกปล่อยวาง-ไม่ค่อยดูอย่างตั้งใจเท่าไหร่ซะงั้นอะค่ะ แหะแหะ