เหตุเกิด ณ อาคารสูงใหญ่ ย่านสีลม มีทั้งหมด 33 ชั้น
.. จขกท. จะไปสัมภาษณ์งาน ชั้น 15 ก็ขึ้นลิฟท์ไปตามระเบียบ แต่ลิฟท์มันดูงงๆนะ ความรู้สึกเหมือนมันโชว์เลขชั้นถัดไปมากกว่าเพราะมันมีลูกศรชี้ขึ้นด้วย ในใจก็งงว่ะ ดูเวลาก็โอเคนะ อีกประมาณ 15 นาทีก่อนเวลานัด พอลิฟท์ไปถึงก็เดินออกไป เหยยยย ทำไมไม่มีบริษัทนั้นวะ ทันใดสายตาก็ไปเห็นเลขชั้น 16 โอ๊ยยย เพลียตัวเอง เออวะ กดลงก็ได้ อีกซักชาตินึงลิฟท์คงมา บอกก่อนนะคะว่ามันเป็นออฟฟิศสำนักงานอ่ะค่ะ คนน้อยมาก แล้วมันก็ยังเช้าอยู่เลยไม่ค่อยมีคนมา ผ่านไป 2 นาที...ยังไม่มีลิฟท์แมวที่ไหนมาซักตัว
คุณอาจจะคิดว่านี่โง่แล้ว แต่ไม่ค่ะ!
เพราะ สมองอันชาญฉลาดดันคิดได้ว่า เอ..ที่มหาลัยเรามันมีบันไดหนีไฟ ขึ้น-ลงไม่กี่ชั้น หัวใจแข็งแรง ฮึบๆ ว่าแล้วก็เดินไปที่บันไดหนีไฟ หั่นโหล้วววดู้ดด เดินลงชั้นเดียวกระจอก 555555 ทันทีที่ประตูบันไดหนีไฟปิดลง หันกลับมาพบว่า มันไม่มีตัวจับดึงประตูจากข้างนอกเข้าไปข้างใน เห้ยยยย ซวยละแง่ะ อับก็อับ ร้อนก็ร้อน จั๊กเปียกค่ะ อากาศก็น้อย จะโทรหาใครก็ไม่ได้มาคนเดียว จำใจต้องเดินลงไปชั้น 15 ไม่มี 14 ไม่เห็น 13 ไม่ปรากฎ 12 11 10 ....ลงไปจนถึงชั้น 8 ก็พบว่าประตูถูกง้างไว้อยู่ แล้วไม่มีบันไดให้ลงแล้ว โอ้ววบร๊ะเจ้า! จขกท.เลยรีบโผล่ไปรับแสงตะวัน แต่แล้วมันคือลานจอดรถค่ะ!!! ที่ไม่มีรถจอดซักคัน ยามก็ไม่มีซักคน สาวสวยเดินคนเดียว ถ้ามีโจรนี่แย่แน่ๆ ให้ตายเหอะแฮรี่ จขกท. เลยเดินดูรอบๆว่าเห้ย มันต้องมีทางเข้าดิวะ ไม่งั้นเข้าจะเข้าตึกตรงไหน เดินไปสำรวจพบห้องน้ำชาย-หญิง แต่ไม่เป็นประโยชน์เพราะขี้หดตดหายหมดละไง เดินไปอีกเจอห้องใหญ่ๆที่มีสัญลักษณ์
คือไรว้าา สงสัยห้องเก็บของ ห้องแม่บ้าน หรือห้องพักคนขับรถไรงี้มั้ง ไม่ได้สนใจ (ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นสัญลักษณ์ว่า ลิฟท์ ค่ะอิบ้านี่!) แล้วทำไงต่อดีวะ อีก 5 นาทีจะถึงเวลาแล้ววว หน้าก็เมือก จั๊กก็เปียกแล้วนะเห้ยย หรือต้องวิ่งตามทางโค้งของลานจอดรถลงไปถึงชั้น 1 วะ ตายเหอะงั้นอ่ะ ทันใดสายตาดันเหลือบไปเห็นประตูสู่บันไดหนีไฟอีกฝั่งนึงค่ะ ในใจก็คิดว่า ชั้นต้องเปิดเข้าไปอีกแล้วใช่ปร้ะะะ แถวนั้นมีเศษไม้อยู่ จขกท. เลยไปหยิบมากั้นไม่ให้ประตูปิด เผื่อลงไปอีกละไม่มีประตูเปิด จะได้เดินขึ้นมา ไม่งั้นก็นอนตายที่บันไดน่ะแหละ== ตอนนั้นไม่รู้จะด่าตัวเองว่ายังไงดีอ่ะ จะโทรหาใครก็ช่วยไรไม่ได้ โทรหาบริษัทให้เค้ามาเปิดให้ก็อับอาย เผื่อได้งานที่นี่ก็คงจะล้อยันลูกบวช เออ ไหนๆก็ไหนๆละ เดินลงไปจนถึงชั้น2ค่ะ มันคือลานจอดรถอีกนั่นแหละ >< แต่ครั้งนี้มีรถจอด และมีพนักงานขับรถเต็มเลยย ดีใจๆ เดินไปเจอพี่ยาม เลยถามๆเค้าว่าไปไงดี จะขึ้นไปชั้น 15 ต้องไปตรงไหนยังไง ยามเค้าก็ดีค่ะ ก็แนะนำเดินไปตรงกลางๆ ที่แม่บ้านยืนอยู่ตรงนั้น จขกท.ก็อ้อๆ ขอบคุณค่ะๆ เดินไปที่แม่บ้านอยู่ เออ มันดูคุ้นๆ ทันใดแม่บ้านก็เปิดประตูห้องที่มีสัญลักษณ์แบบด้านบนให้เข้าไปค่ะ ทีนี้รู้เลยค่ะ ว่ามันคือลิฟท์ อิโง่ มันคือลิฟท์!!!! รู้ถึงไหนอายถึงนั่น สุดท้ายก็ขึ้นไปสาย 10 นาทีค่ะ มือยังเปื้อนฝุ่นที่ราวบันไดอยู่เล้ยยยยยยย 55555
เรื่องนี้มีแฟนเรารู้คนเดียวค่ะ ตอนนั้นโทรหาเค้าไม่ได้เพราะเค้าติดงาน ขำกระจายยย!! เราก็ขำตัวเองเหมือนกัน ไม่เคยรุงรังอะไรแบบนี้มาก่อน ก็เอามาแชร์ให้อมยิ้มกันเล่นๆหลังเลิกงานค่ะ ของเพื่อนๆเคยมีประสบการณ์หรือได้ยินใครเล่าอะไรให้ฟังมาแชร์กันน้าาา
แชร์ความควายล้วนๆ..ไม่มีวัวผสม
.. จขกท. จะไปสัมภาษณ์งาน ชั้น 15 ก็ขึ้นลิฟท์ไปตามระเบียบ แต่ลิฟท์มันดูงงๆนะ ความรู้สึกเหมือนมันโชว์เลขชั้นถัดไปมากกว่าเพราะมันมีลูกศรชี้ขึ้นด้วย ในใจก็งงว่ะ ดูเวลาก็โอเคนะ อีกประมาณ 15 นาทีก่อนเวลานัด พอลิฟท์ไปถึงก็เดินออกไป เหยยยย ทำไมไม่มีบริษัทนั้นวะ ทันใดสายตาก็ไปเห็นเลขชั้น 16 โอ๊ยยย เพลียตัวเอง เออวะ กดลงก็ได้ อีกซักชาตินึงลิฟท์คงมา บอกก่อนนะคะว่ามันเป็นออฟฟิศสำนักงานอ่ะค่ะ คนน้อยมาก แล้วมันก็ยังเช้าอยู่เลยไม่ค่อยมีคนมา ผ่านไป 2 นาที...ยังไม่มีลิฟท์แมวที่ไหนมาซักตัว
คุณอาจจะคิดว่านี่โง่แล้ว แต่ไม่ค่ะ!
เพราะ สมองอันชาญฉลาดดันคิดได้ว่า เอ..ที่มหาลัยเรามันมีบันไดหนีไฟ ขึ้น-ลงไม่กี่ชั้น หัวใจแข็งแรง ฮึบๆ ว่าแล้วก็เดินไปที่บันไดหนีไฟ หั่นโหล้วววดู้ดด เดินลงชั้นเดียวกระจอก 555555 ทันทีที่ประตูบันไดหนีไฟปิดลง หันกลับมาพบว่า มันไม่มีตัวจับดึงประตูจากข้างนอกเข้าไปข้างใน เห้ยยยย ซวยละแง่ะ อับก็อับ ร้อนก็ร้อน จั๊กเปียกค่ะ อากาศก็น้อย จะโทรหาใครก็ไม่ได้มาคนเดียว จำใจต้องเดินลงไปชั้น 15 ไม่มี 14 ไม่เห็น 13 ไม่ปรากฎ 12 11 10 ....ลงไปจนถึงชั้น 8 ก็พบว่าประตูถูกง้างไว้อยู่ แล้วไม่มีบันไดให้ลงแล้ว โอ้ววบร๊ะเจ้า! จขกท.เลยรีบโผล่ไปรับแสงตะวัน แต่แล้วมันคือลานจอดรถค่ะ!!! ที่ไม่มีรถจอดซักคัน ยามก็ไม่มีซักคน สาวสวยเดินคนเดียว ถ้ามีโจรนี่แย่แน่ๆ ให้ตายเหอะแฮรี่ จขกท. เลยเดินดูรอบๆว่าเห้ย มันต้องมีทางเข้าดิวะ ไม่งั้นเข้าจะเข้าตึกตรงไหน เดินไปสำรวจพบห้องน้ำชาย-หญิง แต่ไม่เป็นประโยชน์เพราะขี้หดตดหายหมดละไง เดินไปอีกเจอห้องใหญ่ๆที่มีสัญลักษณ์
คือไรว้าา สงสัยห้องเก็บของ ห้องแม่บ้าน หรือห้องพักคนขับรถไรงี้มั้ง ไม่ได้สนใจ (ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นสัญลักษณ์ว่า ลิฟท์ ค่ะอิบ้านี่!) แล้วทำไงต่อดีวะ อีก 5 นาทีจะถึงเวลาแล้ววว หน้าก็เมือก จั๊กก็เปียกแล้วนะเห้ยย หรือต้องวิ่งตามทางโค้งของลานจอดรถลงไปถึงชั้น 1 วะ ตายเหอะงั้นอ่ะ ทันใดสายตาดันเหลือบไปเห็นประตูสู่บันไดหนีไฟอีกฝั่งนึงค่ะ ในใจก็คิดว่า ชั้นต้องเปิดเข้าไปอีกแล้วใช่ปร้ะะะ แถวนั้นมีเศษไม้อยู่ จขกท. เลยไปหยิบมากั้นไม่ให้ประตูปิด เผื่อลงไปอีกละไม่มีประตูเปิด จะได้เดินขึ้นมา ไม่งั้นก็นอนตายที่บันไดน่ะแหละ== ตอนนั้นไม่รู้จะด่าตัวเองว่ายังไงดีอ่ะ จะโทรหาใครก็ช่วยไรไม่ได้ โทรหาบริษัทให้เค้ามาเปิดให้ก็อับอาย เผื่อได้งานที่นี่ก็คงจะล้อยันลูกบวช เออ ไหนๆก็ไหนๆละ เดินลงไปจนถึงชั้น2ค่ะ มันคือลานจอดรถอีกนั่นแหละ >< แต่ครั้งนี้มีรถจอด และมีพนักงานขับรถเต็มเลยย ดีใจๆ เดินไปเจอพี่ยาม เลยถามๆเค้าว่าไปไงดี จะขึ้นไปชั้น 15 ต้องไปตรงไหนยังไง ยามเค้าก็ดีค่ะ ก็แนะนำเดินไปตรงกลางๆ ที่แม่บ้านยืนอยู่ตรงนั้น จขกท.ก็อ้อๆ ขอบคุณค่ะๆ เดินไปที่แม่บ้านอยู่ เออ มันดูคุ้นๆ ทันใดแม่บ้านก็เปิดประตูห้องที่มีสัญลักษณ์แบบด้านบนให้เข้าไปค่ะ ทีนี้รู้เลยค่ะ ว่ามันคือลิฟท์ อิโง่ มันคือลิฟท์!!!! รู้ถึงไหนอายถึงนั่น สุดท้ายก็ขึ้นไปสาย 10 นาทีค่ะ มือยังเปื้อนฝุ่นที่ราวบันไดอยู่เล้ยยยยยยย 55555
เรื่องนี้มีแฟนเรารู้คนเดียวค่ะ ตอนนั้นโทรหาเค้าไม่ได้เพราะเค้าติดงาน ขำกระจายยย!! เราก็ขำตัวเองเหมือนกัน ไม่เคยรุงรังอะไรแบบนี้มาก่อน ก็เอามาแชร์ให้อมยิ้มกันเล่นๆหลังเลิกงานค่ะ ของเพื่อนๆเคยมีประสบการณ์หรือได้ยินใครเล่าอะไรให้ฟังมาแชร์กันน้าาา