ผมตัดสินใจเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะว่าทะลึ่งไปปรึกษาเพื่อนสนิทๆก็โดนถ่าโถมให้กำลังใจแบบฮาร์ดคอร์ อยากได้คำปรึกษาแบบซอฟๆบ้าง....5555+++
เรื่องของผมมีอยู่ว่า ผมดันไปชอบเพื่อนสนิทมา5-6ปีละ เจอกันใน MSN (ต้องย้อนไปนานพอดู..)
คุยกันเกือบ2ปีนะคับกว่าจะได้เจอกัน จากจีบๆกันอยู่ดีๆ ด้วยวันเวลาเทคโนโลยีใหม่ๆเข้ามาแทนที่ จาก Hi5 เข้าสู่ยุค Facebook จาก WhatsApp เข้าสู่ยุค Line อะไรๆมันก็เปลี่ยนตามเจนเนอเรชั่น มันกลายเป็นเพื่อนของผม แต่ผมยังคงติดอยู่ที่เดิม ว่ามันยังจีบผมอยู่ 55555+++
และนี่เองเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมยิ้มทั้งน้ำตาจนถึงทุกวันนี้
หลังจากที่เราเจอกันหลังปีที่2 เรื่องมันเกิดขึ้นมามากมาย ผมกับมันเริ่มคุยกันเยอะขึ้น มันเป็นแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการใช้ชีวิต การพูดจา เวลาทำอะไรผิดมันมักจะใช้วิธีเงียบแล้วหายไปซักพักแล้วถึงจะกลับมาคุยกับผมใหม่ แล้วทำทุกอย่างให้เป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนั้นผมก็แปลกกว่าป่ะที่ไม่เคยเก็บมาคิด อ่ะ....ให้มันผ่านๆไปมันแก้ไม่ได้อยู่แล้วนี่
ผมขอเล่าเรื่องที่พีคสุดที่ทำให้ผมเวิ่นเว้ออย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ปลายเดือนมีนาที่ผ่านมาผมไปเชียงใหม่ มันก็โทรมาหาผมว่า
"เฮ้ยอยู่ใหนวะ"
"เชียงใหม่ดิ มีอะไรว่ามา"
"ป่าว กุแค่อยากคุย"
"พูดมา ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมาหากุถ้าไม่มีเรื่องอะไร"
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่เปิดช่องให้มันพูดอะไรเลยดีกว่า เพราะสิ่งที่มันอยากคุยกับผมคือ แท่น แทน แท้นนนน.....
"มีเด็กมาคุยกับกูคนนึงว่ะ มัน....ดยทม้รน่กทิบ้ใืลดใ้งทีเ่ว่ลกดืใ้ง่มดงกส้วเาสเบืดยดเดเ้มเเยพ7-0gld;hljggf;l.n......&$5rrhhd....."
ผมไม่ได้พิมผิดหรอกคับ แต่ผมอึ้ง หูดับฉับพลัน ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ อือ อือ แล้วไง แล้วไง อือ อือ....
ใจสั่น เจ็บแปล๊บบบ ที่ตรงราวนม 5555+++ ผมว่ามันไม่ผิดนะที่เลือกโทรมาปรึกษาผม เพราะมันบอกว่าผมเป็นคนเดียวที่มันสามารถเล่าเรื่องแบบนี้ได้
(โลกสวยสุดๆ T_T)
ครั้งนั้นถือว่าเจ็บพอดู แต่ก็ยังเอาน่าาา อย่างน้อยมันก็ยังเห็นเราสำคัญในฐานะเพื่อนก็ยังดี
พอเมษาผมก็กลับมากรุงเทพ มันก็ไลน์มาชวนไปเที่ยว RCA บอกว่าเบื่ออยากกินเหล้า ไอ้เราก็อยากเจอมันอยู่แล้วน่ะนะ ก็ตอบว่าไปดิ
แต่ผมยังมีความรอบคอบอยู่บ้าง ไม่อยากเจออะไรที่ทำให้เรารู้สึกผิดหวังอีก เลยโทรไปถามมันว่าไปกับใครบ้างอะไรยังไง มันก็บอกว่ามีเพื่อนมันไป2-3คน ผมก็แทงประโยคคำถามไปว่า
"ไม่ต้องเซอร์ไพรส์กุนะ ไม่ใช่มาเปิดตัวแฟนนะ"
"เพื่อนกุเว้ยย..."
พอไปถึงที่ร้านก็โทรให้มันมารับหน้าร้าน เพราะวันเสาร์คนอย่างกับหนอน พอไปถึงที่โต้ะ ก็มีแค่มันกับเด็กผู้ชายน่ารักๆคนนึงยืนรอรับไหว้ผมอยู่ (แล้วที่บอกว่ามีเพื่อนอีก2-3คนอยู่ใหน???)
ยากตรงปั้นหน้านี่แหล่ะคับ แต่ทำยังไงได้ มาถึงแล้วนี่จะกลับก็กลับไม่ได้ มือซ้ายก็ถือรางวัลนาฎราชสาขานักแสดงดาวรุ่งอยู่...
แอ๊บเป็นร่าเริงทั้งคืน คืนนั้นผมกินเหล้าเก่งกว่าทุกวัน
ยกกรึ๊บยกกรึ๊บบ..... มันเลยคำว่าเสียใจไปแล้วคับ แต่ยังคงทำให้มันเห็นว่าเราสบายดี เพื่อนกันนี่เนอะ....T_T
ภาพที่มันหยอกล้อกัน ไปห้องน้ำยังไปด้วยกัน แล้วผมล่ะ ยืนอยู่ที่โต้ะคนเดียว แถมไม่พอคนกำลังเฮิร์ทๆอยู่ ไอ้อ้วนโต้ะข้างๆเต้นมันมาก เอามือฟาดมาตรงแสกหน้า อ่ะ...ซวยให้พอ!!!!
คืนนั้นผมกลับมาที่ห้องเริ่มร้องไห้ ไม่รู้จะเสียใจเรื่องไหนก่อนเพราะมันปนกันไปหมด จนหลับไปแบบไม่รู้ตัว
แปลกใจที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วผมกลับรู้สึกทำใจยอมรับได้กับเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืน ผมพยายามคิดว่าก็เราเป็นเพื่อนกัน จะไปอะไรกับมันมากมาย
ยังดีที่มันยังคบเราอยู่ไม่ใช่เหรอ
ตั้งแต่วันนั้นมันก็เริ่มห่างผมไปทุกที ไม่มีการติดต่อ ผมไลน์หามันอ่านแต่ไม่ตอบ โทรไปไม่รับสายไม่โทรกลับ ผมก็เอาน่ามันคงยุ่ง
ผมพยายามไม่คิดว่ามันไปกับใครที่ใหน มันมีคนสนิทคนใหม่หรือปล่าวเพราะมันบั่นทอนจิตใจ....
เวลาผ่านไปหลายเดือน ผมเริ่มทำใจยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงที่มันเกิดขึ้นระหว่างผมกับมัน ผมพยายามอยู่ในที่ของผม ทำงาน ทำให้ความเฉยชาของมันทีมีให้ผมเป็นเรื่องปกติ ผมก็อยู่ได้นะ สบายดี
จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมเรียนเสร็จแต่ยังไม่อยากกลับเพราะช่วง5-โมงเย็นรถกำลังแน่นเชียว เลยนั่งรถไฟใต้ดินจากสถานีสามย่านไปเซนทรัลลาดพร้าว
นึกไงไม่รู้โทรหามัน มันดันอยู่ที่นั่นพอดี ก็เลยบอกว่าเดี๋ยวเจอกันนะ มันบอกว่าเออ แต่ขอตรวจงานกับเด็กแปปนึงแล้วเดี๋ยวจะโทรกลับ
ผมก็เดินซื้อของรอมัน กินไอติม บลาๆๆๆ จนเวลาผ่านไป2ชั่วโมงไม่เห็นมันโทรมา ผมเลยโทรกลับ "ตื้ดดดดดดด....ตื๊ดดดดด.." ไม่รับสายว่ะ เงิบ!!!
ก็เลยกลับห้องอย่างงงๆ เกิดไรขึ้น??? เคยเห็นเอ็มวีเพลงเศร้าๆมั้ยคับ ที่แบบเดินตัวลอยๆ เหม่อๆ เหมือนคนไม่มีวิญญาณ จะตายแหล่มิตายแหล่ ผู้คนรอบตัวผมเคลื่อนไหวเร็วมาก แต่เวลาของผมกลับช้ากว่าพวกเค้าหลายเท่าตัว นั่นแหล่ะคือผม เว่อนิดนึง
เมื่อกี้ผมเข้าไปเล่น candy crush ไม่ผ่านซะที เซ็ง เลยเข้าไปดูเฟสมัน ก็เจอมันอัพรูปกับข้าวที่ร้านนึงในเซนทรัล ต่อด้วยผับย่านทองหล่อ....!!!
เอิ่มมม.....ไอ่เราก็เป็นคนละเอียดละออเนอะ เข้าไปดูเวลาที่โพส เฮ้ยยยย...มันไกล้เคียงกับเวลาที่เราโทรไปนี่หว่า......กับข้าวพวกนั้นมันต้องเป็นผมที่นั่งอยู่ด้วยนี่นา แล้วเบียร์แก้วนั้นอีกล่ะ เฮ้ยยย นี่มันเกิดอะไรขึ้น??? ถ้ามันบอกผมว่าไม่ว่างแล้ว ผมจะรู้สึกดีกว่าที่เงียบไปเฉยๆนะ ผมรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกแย่ว่าทำไมตัวผมเองยังคงติดอยู่กับเรื่องแบบนี้เรื่องที่มันเกิดขึ้นซ้ำๆ ก้าวข้ามมันไปไม่ได้ซักที
ผมเข้าใจนะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม เพื่อนผมมันไม่ได้ผิดอะไรเลย ผิดด้วยเหรอที่เพื่อนผมมันไม่ได้คิดกับผมอย่างที่ผมคิดกับมันแล้ว ผิดด้วยเหรอถ้ามันจะไปมีเพื่อนใหม่ มีแฟน มีชีวิตในแบบที่มันอยากจะเป็น ผมเองที่ผิด ผิดที่คิดว่าผมยังพอมีความสำคัญอยู่บ้าง ผิดที่ในใจลึกๆผมไม่ยอมรับความจริง ไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ผมผิดเองที่ยังคิดเข้าข้างตัวเอง คิดแต่เรื่องเก่าๆ ไม่ได้มองว่าโลกมันไปถึงใหนต่อใหนแล้ว
ถ้าผมลบทุกช่องทางในการติดต่อ มันจะเป็นผลดีกับผมหรือปล่าวนะ? ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับคุณ คุณจะทำยังไงดีคับ
จริงๆเรื่องของระหว่างผมกับมันมีเยอะมาก แต่ที่เลือกแชร์เรื่องนี้เพราะมันปัจจุบันสุดๆและมันทำให้ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ
อยากสิฮ้องไห่เป๋นภาษานกแต๊ดแต้.......T_T
Note : ผมเคยแท็กห้อง hurt room,ความรักวัยรุ่น,ความรักวัยทำงาน แต่เพิ่มแท็กไม่เป็นเลยเอามาแชร์ใหม่ ^^"
แอบชอบเพื่อนนี่มันเศร้าดีเนอะ ช่วยเตือนสติผมที T_T
เรื่องของผมมีอยู่ว่า ผมดันไปชอบเพื่อนสนิทมา5-6ปีละ เจอกันใน MSN (ต้องย้อนไปนานพอดู..)
คุยกันเกือบ2ปีนะคับกว่าจะได้เจอกัน จากจีบๆกันอยู่ดีๆ ด้วยวันเวลาเทคโนโลยีใหม่ๆเข้ามาแทนที่ จาก Hi5 เข้าสู่ยุค Facebook จาก WhatsApp เข้าสู่ยุค Line อะไรๆมันก็เปลี่ยนตามเจนเนอเรชั่น มันกลายเป็นเพื่อนของผม แต่ผมยังคงติดอยู่ที่เดิม ว่ามันยังจีบผมอยู่ 55555+++
และนี่เองเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมยิ้มทั้งน้ำตาจนถึงทุกวันนี้
หลังจากที่เราเจอกันหลังปีที่2 เรื่องมันเกิดขึ้นมามากมาย ผมกับมันเริ่มคุยกันเยอะขึ้น มันเป็นแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการใช้ชีวิต การพูดจา เวลาทำอะไรผิดมันมักจะใช้วิธีเงียบแล้วหายไปซักพักแล้วถึงจะกลับมาคุยกับผมใหม่ แล้วทำทุกอย่างให้เป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนั้นผมก็แปลกกว่าป่ะที่ไม่เคยเก็บมาคิด อ่ะ....ให้มันผ่านๆไปมันแก้ไม่ได้อยู่แล้วนี่
ผมขอเล่าเรื่องที่พีคสุดที่ทำให้ผมเวิ่นเว้ออย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ปลายเดือนมีนาที่ผ่านมาผมไปเชียงใหม่ มันก็โทรมาหาผมว่า
"เฮ้ยอยู่ใหนวะ"
"เชียงใหม่ดิ มีอะไรว่ามา"
"ป่าว กุแค่อยากคุย"
"พูดมา ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมาหากุถ้าไม่มีเรื่องอะไร"
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่เปิดช่องให้มันพูดอะไรเลยดีกว่า เพราะสิ่งที่มันอยากคุยกับผมคือ แท่น แทน แท้นนนน.....
"มีเด็กมาคุยกับกูคนนึงว่ะ มัน....ดยทม้รน่กทิบ้ใืลดใ้งทีเ่ว่ลกดืใ้ง่มดงกส้วเาสเบืดยดเดเ้มเเยพ7-0gld;hljggf;l.n......&$5rrhhd....."
ผมไม่ได้พิมผิดหรอกคับ แต่ผมอึ้ง หูดับฉับพลัน ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ อือ อือ แล้วไง แล้วไง อือ อือ....
ใจสั่น เจ็บแปล๊บบบ ที่ตรงราวนม 5555+++ ผมว่ามันไม่ผิดนะที่เลือกโทรมาปรึกษาผม เพราะมันบอกว่าผมเป็นคนเดียวที่มันสามารถเล่าเรื่องแบบนี้ได้
(โลกสวยสุดๆ T_T)
ครั้งนั้นถือว่าเจ็บพอดู แต่ก็ยังเอาน่าาา อย่างน้อยมันก็ยังเห็นเราสำคัญในฐานะเพื่อนก็ยังดี
พอเมษาผมก็กลับมากรุงเทพ มันก็ไลน์มาชวนไปเที่ยว RCA บอกว่าเบื่ออยากกินเหล้า ไอ้เราก็อยากเจอมันอยู่แล้วน่ะนะ ก็ตอบว่าไปดิ
แต่ผมยังมีความรอบคอบอยู่บ้าง ไม่อยากเจออะไรที่ทำให้เรารู้สึกผิดหวังอีก เลยโทรไปถามมันว่าไปกับใครบ้างอะไรยังไง มันก็บอกว่ามีเพื่อนมันไป2-3คน ผมก็แทงประโยคคำถามไปว่า
"ไม่ต้องเซอร์ไพรส์กุนะ ไม่ใช่มาเปิดตัวแฟนนะ"
"เพื่อนกุเว้ยย..."
พอไปถึงที่ร้านก็โทรให้มันมารับหน้าร้าน เพราะวันเสาร์คนอย่างกับหนอน พอไปถึงที่โต้ะ ก็มีแค่มันกับเด็กผู้ชายน่ารักๆคนนึงยืนรอรับไหว้ผมอยู่ (แล้วที่บอกว่ามีเพื่อนอีก2-3คนอยู่ใหน???)
ยากตรงปั้นหน้านี่แหล่ะคับ แต่ทำยังไงได้ มาถึงแล้วนี่จะกลับก็กลับไม่ได้ มือซ้ายก็ถือรางวัลนาฎราชสาขานักแสดงดาวรุ่งอยู่...
แอ๊บเป็นร่าเริงทั้งคืน คืนนั้นผมกินเหล้าเก่งกว่าทุกวัน
ยกกรึ๊บยกกรึ๊บบ..... มันเลยคำว่าเสียใจไปแล้วคับ แต่ยังคงทำให้มันเห็นว่าเราสบายดี เพื่อนกันนี่เนอะ....T_T
ภาพที่มันหยอกล้อกัน ไปห้องน้ำยังไปด้วยกัน แล้วผมล่ะ ยืนอยู่ที่โต้ะคนเดียว แถมไม่พอคนกำลังเฮิร์ทๆอยู่ ไอ้อ้วนโต้ะข้างๆเต้นมันมาก เอามือฟาดมาตรงแสกหน้า อ่ะ...ซวยให้พอ!!!!
คืนนั้นผมกลับมาที่ห้องเริ่มร้องไห้ ไม่รู้จะเสียใจเรื่องไหนก่อนเพราะมันปนกันไปหมด จนหลับไปแบบไม่รู้ตัว
แปลกใจที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วผมกลับรู้สึกทำใจยอมรับได้กับเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืน ผมพยายามคิดว่าก็เราเป็นเพื่อนกัน จะไปอะไรกับมันมากมาย
ยังดีที่มันยังคบเราอยู่ไม่ใช่เหรอ
ตั้งแต่วันนั้นมันก็เริ่มห่างผมไปทุกที ไม่มีการติดต่อ ผมไลน์หามันอ่านแต่ไม่ตอบ โทรไปไม่รับสายไม่โทรกลับ ผมก็เอาน่ามันคงยุ่ง
ผมพยายามไม่คิดว่ามันไปกับใครที่ใหน มันมีคนสนิทคนใหม่หรือปล่าวเพราะมันบั่นทอนจิตใจ....
เวลาผ่านไปหลายเดือน ผมเริ่มทำใจยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงที่มันเกิดขึ้นระหว่างผมกับมัน ผมพยายามอยู่ในที่ของผม ทำงาน ทำให้ความเฉยชาของมันทีมีให้ผมเป็นเรื่องปกติ ผมก็อยู่ได้นะ สบายดี
จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมเรียนเสร็จแต่ยังไม่อยากกลับเพราะช่วง5-โมงเย็นรถกำลังแน่นเชียว เลยนั่งรถไฟใต้ดินจากสถานีสามย่านไปเซนทรัลลาดพร้าว
นึกไงไม่รู้โทรหามัน มันดันอยู่ที่นั่นพอดี ก็เลยบอกว่าเดี๋ยวเจอกันนะ มันบอกว่าเออ แต่ขอตรวจงานกับเด็กแปปนึงแล้วเดี๋ยวจะโทรกลับ
ผมก็เดินซื้อของรอมัน กินไอติม บลาๆๆๆ จนเวลาผ่านไป2ชั่วโมงไม่เห็นมันโทรมา ผมเลยโทรกลับ "ตื้ดดดดดดด....ตื๊ดดดดด.." ไม่รับสายว่ะ เงิบ!!!
ก็เลยกลับห้องอย่างงงๆ เกิดไรขึ้น??? เคยเห็นเอ็มวีเพลงเศร้าๆมั้ยคับ ที่แบบเดินตัวลอยๆ เหม่อๆ เหมือนคนไม่มีวิญญาณ จะตายแหล่มิตายแหล่ ผู้คนรอบตัวผมเคลื่อนไหวเร็วมาก แต่เวลาของผมกลับช้ากว่าพวกเค้าหลายเท่าตัว นั่นแหล่ะคือผม เว่อนิดนึง
เมื่อกี้ผมเข้าไปเล่น candy crush ไม่ผ่านซะที เซ็ง เลยเข้าไปดูเฟสมัน ก็เจอมันอัพรูปกับข้าวที่ร้านนึงในเซนทรัล ต่อด้วยผับย่านทองหล่อ....!!!
เอิ่มมม.....ไอ่เราก็เป็นคนละเอียดละออเนอะ เข้าไปดูเวลาที่โพส เฮ้ยยยย...มันไกล้เคียงกับเวลาที่เราโทรไปนี่หว่า......กับข้าวพวกนั้นมันต้องเป็นผมที่นั่งอยู่ด้วยนี่นา แล้วเบียร์แก้วนั้นอีกล่ะ เฮ้ยยย นี่มันเกิดอะไรขึ้น??? ถ้ามันบอกผมว่าไม่ว่างแล้ว ผมจะรู้สึกดีกว่าที่เงียบไปเฉยๆนะ ผมรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกแย่ว่าทำไมตัวผมเองยังคงติดอยู่กับเรื่องแบบนี้เรื่องที่มันเกิดขึ้นซ้ำๆ ก้าวข้ามมันไปไม่ได้ซักที
ผมเข้าใจนะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม เพื่อนผมมันไม่ได้ผิดอะไรเลย ผิดด้วยเหรอที่เพื่อนผมมันไม่ได้คิดกับผมอย่างที่ผมคิดกับมันแล้ว ผิดด้วยเหรอถ้ามันจะไปมีเพื่อนใหม่ มีแฟน มีชีวิตในแบบที่มันอยากจะเป็น ผมเองที่ผิด ผิดที่คิดว่าผมยังพอมีความสำคัญอยู่บ้าง ผิดที่ในใจลึกๆผมไม่ยอมรับความจริง ไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ผมผิดเองที่ยังคิดเข้าข้างตัวเอง คิดแต่เรื่องเก่าๆ ไม่ได้มองว่าโลกมันไปถึงใหนต่อใหนแล้ว
ถ้าผมลบทุกช่องทางในการติดต่อ มันจะเป็นผลดีกับผมหรือปล่าวนะ? ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับคุณ คุณจะทำยังไงดีคับ
จริงๆเรื่องของระหว่างผมกับมันมีเยอะมาก แต่ที่เลือกแชร์เรื่องนี้เพราะมันปัจจุบันสุดๆและมันทำให้ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ
อยากสิฮ้องไห่เป๋นภาษานกแต๊ดแต้.......T_T
Note : ผมเคยแท็กห้อง hurt room,ความรักวัยรุ่น,ความรักวัยทำงาน แต่เพิ่มแท็กไม่เป็นเลยเอามาแชร์ใหม่ ^^"