ไม่ขอเอ่ยชื่อมหาวิทยาลัยแล้วกันนะครับ
ผมเรียนคณะนิเทศศาสตร์ แต่ตอนแรกผมเข้าบริหารเพราะที่บ้านให้เรียน แค่เรียนมา1ปีเต็มก็รู้สึกไม่ไหวเพราะเลขเยอะมาก
ผมจึงย้ายมาเรียนนิเทศ ซึ่งก็เป็นไปได้ด้วยดี เรียนจนจบทุกวิชาเมเจอร์ของคณะได้ 142 เครดิตแล้ว แต่ติดอยู่ตัวเดียวคือ วิชาเลข (เพื่อที่จะได้ 145)
คณะนิเทศศาสตร์ของมหาลัยนี้ หลักสูตรสมัยปีที่ผมเข้า เค้าบังคับให้เรียนเลขเป็นพื้นฐานด้วยหลายวิชา เช่น สถิติ บัญชี การคำนวณค่าเช่าโฆษณา และ เลขเพื่อการธุรกิจ (วิชาที่ผมติด)
ผมอ่อนเลขมากๆ แต่ก็พยายามผ่านวิชาเหล่านี้มาได้เหลือแค่ เลขเพื่อการธุรกิจ ซึ่งเนื้อหานั้นยากมาก เป็นแคลคูลัส อัลจีบรา ระดับสูงซึ่งผมไม่มีความสามารถที่จะเข้าใจได้เลย แม้ว่าผมจะไปติว เรียนพิเศษ กลับเที่ยงคืนเป็นเดือนๆ ก่อนสอบผมพยายามอย่างหนัก แต่ผลออกมาก็คือไม่ผ่าน
ทั้งๆที่ผมตั้งเป้าหมายในชีวิตว่าจะจบก่อนอายุ 25 แต่ตอนนี้ 25 แล้วและถ้าเลยไปมากกว่านี้ ผมเกรงว่าการสมัครงานนั้นจะยาก เพราะส่วนใหญ่ต้องการผู้ที่มีประสบการณ์ อายุอย่างผมเข้าไปทำงานเค้าคงคิดว่าน่าจะมีประสบการณ์บ้าง แต่ก็ยังดีที่เคยฝึกงานครับ
อ้อหลักสูตร ป.ตรีที่ผมเรียนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดนะครับ อาจจะได้เปรียบคนอื่นนิดนึงที่ได้ภาษาบ้าง
ผมมานั่งคิดๆดูว่า แคลคูลัส กับนิเทศศาสตร์สายการโฆษณาที่ผมเรียนมันจะเอามาใช้ด้วยกันได้ยังไง จนตอนนี้หลักสูตรนิเทศมหาลัยผมเปลี่ยนไปแล้ว และไม่มีวิชา เลขเพื่อการธุรกิจ อีกต่อไป เหลือแค่วิชาสถิติสำหรับเด็กนิเทศ ซึ่งผมก็ผ่านแล้ว แต่ยังไงผมก็ต้องเรียนเพราะหลักสูตรปีผมกำหนดไว้ว่า เด็กนิเทศรุ่นผมต้องเรียนเลข แคลคูลัส นะ....
อ. ท่านเป็นคนที่รักษามาตรฐานการสอนมาก เรียกว่าไม่ปล่อยเด็ก แม้ว่าเด็กจะใกล้จบ (อย่างผม และอยากจะออกไปทำงานเต็มแก่ จนไฟใกล้จะหมดแล้ว มันท้อ) อ. ท่านบอกว่าครั้งนึงมีคนติดวิชาเลขนี้ถึง 11 รอบ ยิ่งทำให้ผมใจแป้ว ว่าผมต้องเรียนเลขวิชาเดียวทั้งปีทั้งชาติ จนอายุ 26 27 28 เลยหรือเปล่า ทั้งปีต้องมาแขวนอยู่บนเส้นด้ายกับวิชาที่ไม่เกี่ยวกับ สาขาที่เราตั้งใจจะเรียน
จนตอนนี้ผมเลยปรึกษาผู้ใหญ่ คุณพ่อ ท่านจึงพา นัดเข้าพบคณบดีของมหาลัย ซึ่งท่านก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ อาจจะเป็นนัดอ. มาติวเข้ม หรืออะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้ก็ยังเงียบ....ไม่ได้ติดต่อกลับมา ผมไม่รู้อนาคตผมจะเป็นยังไง แต่ก็ขอบคุณท่านคณบดีมาก ที่พูดกับเราว่า เมื่อเราโตกว่านี้ เรามองย้อนกลับมาจะเห็นว่าเรื่องเรียนนี่มันเล็กมาก และจะหัวเราะเลยละ ท่านเข้าใจสถานะของผมตอนนี้ เพราะวิชาเลขที่ว่านี่เป็นสมัยเก่า ก่อนที่ท่านจะมาดำรงตำแหน่งและตัดออกไปแล้ว
แต่เอาจริง ตอนนี้เราไม่ขำเลย เหมือนเป็นโรคซึมเศร้า อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เข้าหัว ไม่เข้าใจภาษาเลข สู้ให้เราเรียนวิชาอะไรก็ได้เป็นภาษาอังกฤษยังจะดีซะกว่า....
แบบนี้จะเป็นปัญหาในการเรียนต่อต่างประเทศมั้ยครับ ถ้าผมอายุเยอะ 26-29 ปีจะเป็นอะไรที่ลำบากมั้ยครับ กับ การปรับตัว
เพราะตอนนี้อายุ 25 แล้ว และดูยังไงก็น่าจะอีกนานที่ผมจะเอาชนะกับ เลข นี่ได้ (เสียเวลาจริงๆ)
ปล. ผมเรียนเลขปรับพื้นฐานมา 4 รอบ และ เรียนเลขเพื่อการธุรกิจ 1 รอบ รวมเป็น 5 รอบ
ยังคิดไม่ตกจริงๆครับ ว่าควรโอนเกรดไปมหาลัยอื่น หรือทำอย่างไรดี
ขอบคุณครับ ที่อ่านจนจบ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
รู้สึกเป็นโรคหดหู่ เพราะเรียนไม่จบติดอยู่แค่วิชาเดียว
ผมเรียนคณะนิเทศศาสตร์ แต่ตอนแรกผมเข้าบริหารเพราะที่บ้านให้เรียน แค่เรียนมา1ปีเต็มก็รู้สึกไม่ไหวเพราะเลขเยอะมาก
ผมจึงย้ายมาเรียนนิเทศ ซึ่งก็เป็นไปได้ด้วยดี เรียนจนจบทุกวิชาเมเจอร์ของคณะได้ 142 เครดิตแล้ว แต่ติดอยู่ตัวเดียวคือ วิชาเลข (เพื่อที่จะได้ 145)
คณะนิเทศศาสตร์ของมหาลัยนี้ หลักสูตรสมัยปีที่ผมเข้า เค้าบังคับให้เรียนเลขเป็นพื้นฐานด้วยหลายวิชา เช่น สถิติ บัญชี การคำนวณค่าเช่าโฆษณา และ เลขเพื่อการธุรกิจ (วิชาที่ผมติด)
ผมอ่อนเลขมากๆ แต่ก็พยายามผ่านวิชาเหล่านี้มาได้เหลือแค่ เลขเพื่อการธุรกิจ ซึ่งเนื้อหานั้นยากมาก เป็นแคลคูลัส อัลจีบรา ระดับสูงซึ่งผมไม่มีความสามารถที่จะเข้าใจได้เลย แม้ว่าผมจะไปติว เรียนพิเศษ กลับเที่ยงคืนเป็นเดือนๆ ก่อนสอบผมพยายามอย่างหนัก แต่ผลออกมาก็คือไม่ผ่าน
ทั้งๆที่ผมตั้งเป้าหมายในชีวิตว่าจะจบก่อนอายุ 25 แต่ตอนนี้ 25 แล้วและถ้าเลยไปมากกว่านี้ ผมเกรงว่าการสมัครงานนั้นจะยาก เพราะส่วนใหญ่ต้องการผู้ที่มีประสบการณ์ อายุอย่างผมเข้าไปทำงานเค้าคงคิดว่าน่าจะมีประสบการณ์บ้าง แต่ก็ยังดีที่เคยฝึกงานครับ
อ้อหลักสูตร ป.ตรีที่ผมเรียนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดนะครับ อาจจะได้เปรียบคนอื่นนิดนึงที่ได้ภาษาบ้าง
ผมมานั่งคิดๆดูว่า แคลคูลัส กับนิเทศศาสตร์สายการโฆษณาที่ผมเรียนมันจะเอามาใช้ด้วยกันได้ยังไง จนตอนนี้หลักสูตรนิเทศมหาลัยผมเปลี่ยนไปแล้ว และไม่มีวิชา เลขเพื่อการธุรกิจ อีกต่อไป เหลือแค่วิชาสถิติสำหรับเด็กนิเทศ ซึ่งผมก็ผ่านแล้ว แต่ยังไงผมก็ต้องเรียนเพราะหลักสูตรปีผมกำหนดไว้ว่า เด็กนิเทศรุ่นผมต้องเรียนเลข แคลคูลัส นะ....
อ. ท่านเป็นคนที่รักษามาตรฐานการสอนมาก เรียกว่าไม่ปล่อยเด็ก แม้ว่าเด็กจะใกล้จบ (อย่างผม และอยากจะออกไปทำงานเต็มแก่ จนไฟใกล้จะหมดแล้ว มันท้อ) อ. ท่านบอกว่าครั้งนึงมีคนติดวิชาเลขนี้ถึง 11 รอบ ยิ่งทำให้ผมใจแป้ว ว่าผมต้องเรียนเลขวิชาเดียวทั้งปีทั้งชาติ จนอายุ 26 27 28 เลยหรือเปล่า ทั้งปีต้องมาแขวนอยู่บนเส้นด้ายกับวิชาที่ไม่เกี่ยวกับ สาขาที่เราตั้งใจจะเรียน
จนตอนนี้ผมเลยปรึกษาผู้ใหญ่ คุณพ่อ ท่านจึงพา นัดเข้าพบคณบดีของมหาลัย ซึ่งท่านก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ อาจจะเป็นนัดอ. มาติวเข้ม หรืออะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้ก็ยังเงียบ....ไม่ได้ติดต่อกลับมา ผมไม่รู้อนาคตผมจะเป็นยังไง แต่ก็ขอบคุณท่านคณบดีมาก ที่พูดกับเราว่า เมื่อเราโตกว่านี้ เรามองย้อนกลับมาจะเห็นว่าเรื่องเรียนนี่มันเล็กมาก และจะหัวเราะเลยละ ท่านเข้าใจสถานะของผมตอนนี้ เพราะวิชาเลขที่ว่านี่เป็นสมัยเก่า ก่อนที่ท่านจะมาดำรงตำแหน่งและตัดออกไปแล้ว
แต่เอาจริง ตอนนี้เราไม่ขำเลย เหมือนเป็นโรคซึมเศร้า อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เข้าหัว ไม่เข้าใจภาษาเลข สู้ให้เราเรียนวิชาอะไรก็ได้เป็นภาษาอังกฤษยังจะดีซะกว่า....
แบบนี้จะเป็นปัญหาในการเรียนต่อต่างประเทศมั้ยครับ ถ้าผมอายุเยอะ 26-29 ปีจะเป็นอะไรที่ลำบากมั้ยครับ กับ การปรับตัว
เพราะตอนนี้อายุ 25 แล้ว และดูยังไงก็น่าจะอีกนานที่ผมจะเอาชนะกับ เลข นี่ได้ (เสียเวลาจริงๆ)
ปล. ผมเรียนเลขปรับพื้นฐานมา 4 รอบ และ เรียนเลขเพื่อการธุรกิจ 1 รอบ รวมเป็น 5 รอบ
ยังคิดไม่ตกจริงๆครับ ว่าควรโอนเกรดไปมหาลัยอื่น หรือทำอย่างไรดี
ขอบคุณครับ ที่อ่านจนจบ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ