ลูกชาย กำลังจะ 5 ขวบ ตอนนี้มีปัญหาเรื่องงอแงตอนตื่นเช้า

และจะทำอะไรช้ามาก ตั้งแต่เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน อาบน้ำ ไปจนถึงกินข้าว

บางครั้งยังไม่ทันดุ แค่บอกให้รีบ ก็ร้องไห้ซะแล้ว (ร้องไห้แบบเด็กงอแง)

ผมเข้าใจว่าลูกตื่นเช้าน่าจะยังง่วงนอน หรือยังอยากนอนอยู่ เหมือนสมองยังไม่ค่อยรับอะไร

เพราะพอทำอะไรเสร็จ ก่อนไปโรงเรียน ถ้าไม่มีใครไปดุอะไรเรื่องอื่นอีก ก็อารมณ์ดีปกติ

(เวลาเข้านอนส่วนใหญ่จะราว ๆ 2-3 ทุ่ม อ่านนิทานเสร็จก็นอน เวลาตื่นประมาณ 6-7 โมงเช้า นอนเร็วนอนช้า ตื่นมาอาการเดียวกัน)

**** ตอนนี้ที่บ้านทนไม่ไหว ก็เลยพยายามจะทำโทษด้วยวิธี ไม่ให้เค้านอนกับคุณพ่อ
ประมาณว่าพูดหลายทีแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้จะไม่ให้นอนกับคุณพ่อ (ก็ยังจะเป็น)

คือ เค้าค่อนข้างติดผม ส่วนใหญ่ก็จะเข้านอนพร้อมกัน ถ้าผมไม่ติดธุระอะไร ก็จะอ่านนิทานให้ฟังแล้วก็ค่อยเข้านอน
ก็นอนอยู่ด้วยกันนี่แหล่ะ ยังไม่ได้หัดให้นอนคนเดียว อยากให้โตกว่านี้อีกซักหน่อย
ส่วนลูกสาวคนเล็กขวบเศษ ๆ จะเข้านอนพร้อมคุณแม่ แต่ก็นอนห้องเดียวกัน

โดยส่วนตัว ทำโทษโดยไม่ให้นอนกับผม ผมไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่ผมไม่เห็นด้วยกับการทำโทษวิธีนี้
ผมมองว่ามันเป็นการทำร้ายจิตใจเด็กทางอ้อม และมันไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหา และไม่น่าใช่วิธีแก้ปัญหา

แต่ก็เอาเถอะ เพราะผมก็พูดไม่ออก เพราะที่ผ่านมา ผมไม่สามารถแก้ปัญหาตรงนี้ได้ และถูกมองว่าที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะผมใจเย็นกับลูกเกินไป

ทั้งที่ผมพยายามพูดดี ๆ กับลูกก็แล้ว ใจเย็นก็แล้ว ให้เวลาก็แล้ว ดุก็แล้ว จนบางครั้งคุณแม่เค้าทนไม่ไหวก็ต้องใช้ไม้แข็งจัดการ

ไม่ว่าวิธีไหนเค้าก็ยังเป็น เป็นจนกลัวว่าถ้าปล่อยให้เป็นต่อไปเรื่อย ๆ จะเสียนิสัย

เลยอยากขอความเห็นหน่อยครับ ว่าวิธีนี้มันจะดีเหรอครับ หรือว่าใครมีวิธีที่ดีกว่านี้

อยากได้วิธีของพ่อแม่ที่เจอแบบเดียวกัน แล้วมันใช้ได้ผล ช่วยแนะนำด้วยนะครับ

ปล. บอกเผื่อไว้ ถ้าเปรียบการเลี้ยงลูกของผมเป็นดนตรี แนวผมจะออกไปทางแนวป๊อปครับ ค่อนไปทางป๊อปร๊อคบ้าง ซึ่งแนวทางผมเนี้ยถูกตีตราโดยที่บ้านภรรยาไว้ว่า ใจเย็นกับลูกมากเกินไป ตามใจลูกมากเกินไป ไม่ยอมสอนลูก บลา ๆ (ซึ่งมันไม่ใช่ ผมก็มีแนวทางของผม) เพียงแต่ส่วนใหญ่ที่บ้านจะออกแนวฮาร์ดร๊อคหรือแนวฮาร์ดคอร์มากกว่า ซึ่งส่วนใหญ่ลูกผมอยู่กับแนวฮาร์ดร๊อคมากกว่าแนวทางของผม