แค่ลูกบอลลูกกลมๆ มีลมอยู่ข้างใน ที่นักเตะเขาใช้เป็นสื่อกลางแทนสัญลักษณ์แห่งความมีน้ำใจให้กันและกัน!!
แต่มันกลับทำลายความมีน้ำใจ รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัยในห้องนี้กันเชียวหรือ?
นานๆที ขอโอกาสดิ้นกันซักหนเถอะครับ!! กลับพฤติกรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่มีโอกาสเข้ามาอ่านบทวิเคราะห์ภายในห้องนี้!!
ฟุตบอลเตะอยู่ไกลโพ้น แต่ ทำไม คอกีฬาไทยจึงได้นำเอาความไร้น้ำใจมาห้ำหั่นซึ่งกันและกัน??!
แซวนิด สะกิดหน่อย พออร่อยเป็นรสชาติในเกมกีฬา แต่ดูๆไปว่า อาจจะมีดราม่าตามมาในอนาคตกันหรือไม่?
มันจะมีประโยชน์อะไรกับคำว่า กีฬาๆ....เป็นยาวิเศษ แก้กองกิเลส ทำคนให้เป็นคน กันละครับ!!!
แม้กระทั่ง FIFA ก็ได้จัดกิจกรรมรณรงค์โครงการ “FairPlay” ให้เป็นสิ่งสำคัญในการกำหนดความมีน้ำใจในเกมกีฬาที่ดูเสมือนว่าจะเหือดหายลงไปในแต่ละประเทศ!!
แม้ทุกๆประเทศกำลังยึดติดกับระบบเศรษฐกิจ สังคม การเมือง จนเกินไป จนเป็นผลที่อาจทำให้คอกีฬาใช้คำว่าน้ำใจนักกีฬากันไม่เป็น!!
และกระทั่งคอกีฬาสมาชิกคุณภาพในห้องนี้ ยิ่งนับวันหลายๆท่านเริ่มหนีหายเพราะเบื่อหน่ายกับสมาชิกบางกลุ่มที่มุ่งเพียงความสนุกสนานและต้องการเพียงความบันเทิงเริงหัวใจไปเท่านั้น
แต่มันก็มิได้หมายความไปว่าคอกีฬาจะเสพแต่กระทู้เหล่านั้น ผู้ที่ต้องการอ่านกลยุทธ์ แทคติค ความน่ารักและความมีน้ำใจในเกมกีฬาก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน!
เหลือบไปดูกันได้....ว่าหัวใจของห้องศุภชลาศัยในตอนนี้ ....กำลังทยอยนับถอยหลังลงคลองในการประลองวิชาแห่งความท้าทายซึ่งดูจะเป็นอันตรายต่อบรรยากาศความปรองดองคล้องหัวใจให้กันและกัน!!
คำว่ารู้แพ้ รู้ชนะ รู้ออภัย คือน้ำใจนักกีฬา มันเหือดหายไปไหน?ภายในห้องนี้!!
คำปลอบประโลม ไร้โจมตี มีความเห็นใจให้กันและกัน มันหายไปไหนกันหมด!!
แพ้ แพ้ และก็แพ้ มันก็แค่เกมกีฬา!! นัดหน้าก็เริ่มใหม่ มีแพ้ก็ให้กำลังใจ สู้ๆใหม่ให้สู่ชัยชนะ ก็เท่านั้นกันเอง
อนาคตของห้องศุภชลาศัยต่อไปจะเป็นเช่นไร? หากความไร้น้ำใจเหือดหายลงไปในแต่ละวัน!!
ปลุกความมีน้ำใจของนักกีฬา กลับคืนมาในห้องนี้ จะดีกว่าหรือไม่?
ผมรักห้องศุภชลาศัย ผมอยากให้สมาชิกมีน้ำใจให้กันและกันมากกว่านี้!!
ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา..ด้วยละกันนะครับ!!
...ความมีน้ำใจนักกีฬาของสมาชิก/อมยิ้มพิมพ์หัวใจในห้องศุภชลาศัย หายไปไหนกันหมดครับ?!!
แต่มันกลับทำลายความมีน้ำใจ รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัยในห้องนี้กันเชียวหรือ?
นานๆที ขอโอกาสดิ้นกันซักหนเถอะครับ!! กลับพฤติกรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่มีโอกาสเข้ามาอ่านบทวิเคราะห์ภายในห้องนี้!!
ฟุตบอลเตะอยู่ไกลโพ้น แต่ ทำไม คอกีฬาไทยจึงได้นำเอาความไร้น้ำใจมาห้ำหั่นซึ่งกันและกัน??!
แซวนิด สะกิดหน่อย พออร่อยเป็นรสชาติในเกมกีฬา แต่ดูๆไปว่า อาจจะมีดราม่าตามมาในอนาคตกันหรือไม่?
มันจะมีประโยชน์อะไรกับคำว่า กีฬาๆ....เป็นยาวิเศษ แก้กองกิเลส ทำคนให้เป็นคน กันละครับ!!!
แม้กระทั่ง FIFA ก็ได้จัดกิจกรรมรณรงค์โครงการ “FairPlay” ให้เป็นสิ่งสำคัญในการกำหนดความมีน้ำใจในเกมกีฬาที่ดูเสมือนว่าจะเหือดหายลงไปในแต่ละประเทศ!!
แม้ทุกๆประเทศกำลังยึดติดกับระบบเศรษฐกิจ สังคม การเมือง จนเกินไป จนเป็นผลที่อาจทำให้คอกีฬาใช้คำว่าน้ำใจนักกีฬากันไม่เป็น!!
และกระทั่งคอกีฬาสมาชิกคุณภาพในห้องนี้ ยิ่งนับวันหลายๆท่านเริ่มหนีหายเพราะเบื่อหน่ายกับสมาชิกบางกลุ่มที่มุ่งเพียงความสนุกสนานและต้องการเพียงความบันเทิงเริงหัวใจไปเท่านั้น
แต่มันก็มิได้หมายความไปว่าคอกีฬาจะเสพแต่กระทู้เหล่านั้น ผู้ที่ต้องการอ่านกลยุทธ์ แทคติค ความน่ารักและความมีน้ำใจในเกมกีฬาก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน!
เหลือบไปดูกันได้....ว่าหัวใจของห้องศุภชลาศัยในตอนนี้ ....กำลังทยอยนับถอยหลังลงคลองในการประลองวิชาแห่งความท้าทายซึ่งดูจะเป็นอันตรายต่อบรรยากาศความปรองดองคล้องหัวใจให้กันและกัน!!
คำว่ารู้แพ้ รู้ชนะ รู้ออภัย คือน้ำใจนักกีฬา มันเหือดหายไปไหน?ภายในห้องนี้!!
คำปลอบประโลม ไร้โจมตี มีความเห็นใจให้กันและกัน มันหายไปไหนกันหมด!!
แพ้ แพ้ และก็แพ้ มันก็แค่เกมกีฬา!! นัดหน้าก็เริ่มใหม่ มีแพ้ก็ให้กำลังใจ สู้ๆใหม่ให้สู่ชัยชนะ ก็เท่านั้นกันเอง
อนาคตของห้องศุภชลาศัยต่อไปจะเป็นเช่นไร? หากความไร้น้ำใจเหือดหายลงไปในแต่ละวัน!!
ปลุกความมีน้ำใจของนักกีฬา กลับคืนมาในห้องนี้ จะดีกว่าหรือไม่?
ผมรักห้องศุภชลาศัย ผมอยากให้สมาชิกมีน้ำใจให้กันและกันมากกว่านี้!!
ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา..ด้วยละกันนะครับ!!