คือแบบเราก็เหนื่อยค่ะ มีคนมาชอบเราแล้วแบบเราก็รู้นะว่าคิดได้ไม่มีทางเกินพี่น้องอยู่แล้ว
ตอนแรกเราก็บอกเค้าแล้วนะ ลองบอกทั้งทางตรงทางอ้อมแล้ว คือเราก็ไม่อยากให้เค้าเสียเวลาไง
แต่แบบไม่รู้เอาความมั่นใจผิดๆมาจากไหน
ประมาณว่า สักวันเราต้องแพ้ความดี
แบบตีมึน
คือตอนนี้อารมณ์เดียวกับกระทู้แนะนำ friendzone เลยค่ะ
อึดอัดมาก
คือไม่สนเลย เราก็พยายามแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นแล้ว แล้วอีกอย่างคือ แบบต้องเจอกัน ต้องพึ่งพากันอยู่ คืออยู่คณะเดียวกันแล้วเป็นแบบ เพื่อนของเพื่อนที่สนิทประมาณนี้
เราพูดประมาณแบบบอกว่าไม่ใช่
เค้าก็แนวๆ แบบ ยังไม่ได้คบจะรู้ได้ไงว่าใช่ไม่ใช่(เออ...รู้ละกัน)
เฟสมาหาเช้ากลางวันเย็น จนหลายๆครั้งอ่านแล้วไม่ตอบ ก็ยังไม่ละความพยายาม
เรามีปัญหาง้องแง้ง บ่นในเฟสอะไร นี่พยายามช่วยตลอด (คือไม่ได้ขอ ไม่ต้องมายุ่ง)
อารมแบบสักวันเธอจะแพ้ความดีเรา ไม่มีใครดีกว่าเรา ประมาณนี้ TT
สงสารก็สงสารนะ แต่จะให้คบมันก็ไม่ใช่ป้ะ
ขนาดเราพูดว่า เออมีผู้ชายมาคุย ว่าจะคุยๆดู
ก็แบบหึง งอน เหมือนเป็นแฟน (แคร์มั้ย? ตอบเลยว่าไม่)
แบบน้อยใจ แล้วพยายามพูดว่าผชที่เราคุยด้วยไม่ดี คือหาข้อตำหนิมาว่าเยอะแยพ
แถมยังคุกคามอีก แบบโพสเฟสเวิ่นเว้อตัดพ้อ อะไรประมานนี้ ไหนยังมาเวิ่นต่อหน้าวอลเราอีก
คือแบบ ไม่รู้ทำไงจริงๆ
คือสงสัยจริงๆนะว่าคนประเภทนี้อ่ะต้องทำยังไง? นี่คือเราไม่เคยให้ความหวังแต่ต้น เค้าก็รู้นะ การกระทำเราก็ขีดเส้นชัดเจน ทุกอย่างชัดเจนจนไม่รู้ทำไง
เราไม่เท่าไหร่หรอก คือคนมันไม่ใช่ มากสุดก็ทำให้เรารำคาญ แต่เค้าแหละเจ็บหนัก เวิ่น เพ้อ เราเองก็ไม่สบายใจ